Драга,
Денес кафето го испив со тебе, одамна те немав прочитано. И онака од жешко го пијам ладно во повеќето случаи, иако секој пат си викам дека ќе е последен и дека нема да сум флегма.
Периодов некако многу ми се виде заморен. Психички мислам, се што правев беа обврски и замарање мозок за обврски што идат. Па си реков пред недела дена дека до крај на месецов морам да искулирам некако и да најдам нешто што одамна не сум го правела и ме смирува. Немам читано одамна. Прочитав една книга. Почнав друга. Другава ми се виде многу интересна, во прво седнување смачкав 150 страници и чекав да заврши главата за да појдам на мочање, а наредниот ден веќе толку не можев да издржам да дознаам како завршува, па фино лепо си го прочитав крајот и си терав наназад за работи кои не ми беа јасни. Сега знам како завршува секој лик и оттогаш ја немам пипнато книгата. Секогаш правам така и ретко се воздржувам да не дознаам работи ако ме заинтересираат, а ми се пред нос буквално. Сега ако ме прочитаат џимеј, Јуриј или Саладин ќе си кажат види го глупиов аматер како го сквернави пишаниот збор и во право ќе се, и јас си го викам истото. Али ќе си ја прочитам книгата ко што е ред, оти мразам незавршени работи колку што си ја мразам и мојата нетрпеливост во разни случаи.
Друга работа што ме смирува и што утврдив дека повеќе од година не сум ја правела е редење сложувалки. Ми текна некни кога се вратив дома и најдов една 1000ка што којзнае од кога ја имам донесено. И сабајле се мислев гледајќи го цртежот колку време ќе ми треба ако ја почнам денес или утре за да ја завршам. Ќе ме јаде јанза ако не ја завршам пред да си заминам, пошто сум фрик. Хамерот на кој ги редев поголемиве ми го шутнале во подрум, на два ипол метра шкаф одозгора со сите ебани прашини на него, си ги заебав црните хеланки во два потеза. Мислам, се чуваат страшни глупости по собиве, работи кои и апокалипсата да дојде нема да ти затребаат, али не, една работа што мене ќе ми затреба е пикната у пм.
Трета работа што мислев дека ќе ми донесе некој спокој е ако се потрудам да јадам поздраво, пошто единствено со јогата и вежбањето некако си го поштувам телото, па ајде да направиме уште еден чекор кон некое повозвишено постоење. Али не, јас не сум створена за овесните каши, трици, авокадо тостовите, ренданите салати во блендер и безглутенските глупости. Не ни јадам ако работите не ми се вкусни, чекам да настапи онаа умирачката глад кога ти кркорат цревата, главата те боли, веќе ти се врти и ти паѓа шеќерот, па буквално заржувам и јадам нешто сосема рандом.
Скурчено ми е и од двете спротивствени страни кои постојат денес, едниве што нејќат да го мрднат гзот со вежбање и они не биле дебели, туку боди позитив, а другиве кои ќе се шекнат ако стават 5 грама масло во оброкот, спамаат со тоа здравата храна и се правдаат пет минути ако каснат коцка чоколадо. Среден прст за двете групи. Инфлусеркиве пак се најјаки, се отепаа стегајќи се пред фенси огледала во фенси облека за вежбање, иако кутрите никогаш нема да ја осетат таа радост кога ќе го направиш правилно првиот склек, пошто кутрите вежбаат само стомачни и гз, нормално за изглед и за да може да трубат како тие еве, здраво живеат со варен спанаќ и 20 минути глутс сешн. Земјата ќе престане со ротација ако не мотивираат со слика секојпат кога ќе се испотат. Може и се од оние што повеќе влечат за накај рамна, не знам дали размислуваат за дотолку додуша. Повеќе од среден прст за нив, мотивациони фејкери.
Јас почнав да јадам кисели краставички директива од тегла, иако не ми беа омилени порано и со тоа мислам дека внесов доволно промени во здравата исхрана засега.
И со постов некако се одморив психички, жално за другите што ќе се заморат психички. Сори, нот сори.
До следно кулирање Кајги, бај.
