Драга.
Не да се фалам, ама секогаш сум знаел да се искулирам и да си најдам мир, што и да ми се десило, а ми се дешавале тешки срања, од ненадејна смрт на блиски, до неочекувани покани од суд.
Ама никогаш, и ова е така, НИКОГАШ не ме држела нервоза и немир повеќе од сат време, секогаш сум наоѓал добро во цела таа гомнарија.
До пред некој ден, три дена се направија каде што како да ме лупнал некој со токмак по градиве, неможам да јадам, да дишам и да спијам од нервоза.
Се заради некого кој го сметав за близок другар, се додека не седнав да ручам заедно и почна да ми се потсмева додека јадам.
Испадна дека ме направил подолу од гомно и за да испаднит фраер пред колешка си играл курот со мене.
Да беше еднаш или пред мене ќе му простев, сите сакаме да сме фраери и да ебниме нешто.
Ама мислам дека не е фер и е многу педерски да ме шутира додека не сум тука.