Драга Кајгана (виртуелен дневник)

[Mojso]

„Началниче“ повеќе од „ Шупраиш ма “

 

[StormRage]

Stariji, sjebaniji, ali nužno iskusniji,
i možda nas sada, tek sada stvarno treba slušati.
Ljudi dođu i odu, tek ponekad se sete,
al' tada samo kažu: "Nisam više dete."

Ja jesam. <- ама реалноста ти лупа шамар инстантно и вика: само ти теши се

 

[Natural-girl]

Stoznam, dosega si mislev deka narodot e glup. A ustvari da ti bil psihijatriski "predizvikan". Ustvari, ispaga deka ima eden chovek, i ushte 100 luge recimo sto go hejtaat no sledat (i gi poebuvaat site, cel narod) zosto dobivaat pari od toa. Sekoj sto ima malce od malce zrelost ili dostoinstvo, ke si zaminel od funkcijata (minister na primer) ili ke prezel nesto. Nemam veke voopsto doverba ni vo drzavata ni vo narodot.

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Во моментов пишувам говор со кој ќе се обратам на моите другари - исклучените од Топлификација.
Имам многу да има кажам, но говорот треба да биде кус.
Дали да опишам каква штета е направена на сите или само да зборувам само каква штета ми е направена лично мене?

 

[Scirea]

 

[Зајче]

Драга,

додека сите се потепаа да го гледаат 50 нијанси, јас си го гледав Big Hero 6 и ми е омилен филм, ќе си го гледам 100 пати

 

[RATM]

Баба ми се дере од другата соба:
- Леле синко, го тепаат Бајага!
Отидов јас избезумен да видам што се случува, кога на ТВ гледам пак го пуштиле ,,Роки".

 

[бутЕ]

Кеј одам кај баба ми и случајно ја затекнав како ја гледа "малечката невеста", и приметив дека уствари во овие 2 години кај шо не го глеам едино шо се сменало во филмон е нована цура ананди шо ја глумит.

 

[Artemisia Vulgaris]

Во време на смарт телефоните дочекав да видам од десет души во автобус, тројца да читаме „олд скул“ книга додека се возиме. И тоа баш оние кои седеа околу мене(не, ништо од типот на бљувотината 50 нијанси на сиво). Доколку бројкава ви е мала, имајте на ум дека живеам во држава полна со мејнстрим идиоти! Убаво беше за промена да видам луѓе со книга во рака, за разлика од секојдневната глетка, „асоцијални зомбиња што притискаат на телефонот како роботи“.
Да имав опашка, ќе ја вртев како да бев кученце.

 

[Anne.]

Драга,

ок позз

 

[Hurin]

Thug life видеата се the new kewl

 

[Epsilon]

 

[Peja989]

Ди Кеј,

Чкарт е кога немаш девојка пошто нема која да те потсети да си ги средиш гајтан веѓите!

 

[Беркут]

Това е среќа бе! - Блажо

 

[Saber Rider]

Животот во Македонија и животот во странство би го опишал сликовито со следниве реченици...

Да живееш во Македонија ти е исто како на праисториските ПЕС да играш на најтешко ниво со дифолтниот тим составен од Иванов на голот и Миранда, Кастело, Хименез и Еспинас во нападот и да целиш на освојување на лигата на шампионите. Ќе се мачиш долго време, можеш да направиш превари за брзо да ја постигнеш целта, доколку тоа те исполнува. Можеш да играш фер и со голема мака да го постигнеш зацртаното, или пак да ризикуваш никогаш да не успееш во играта.

Животот во странство од аспект на исполнување на животните цели, споредено со ПЕС, му доаѓа како да играш со Реал или Барселона на најлесно ниво (за Американците, Германците, Швајцарците итн.), или малце потешко ниво (за Западно-Европските земји) и атакуваш на трофејот во лигата на шампионите. Лесно остварлива цел, ја вртиш играта, ти станува досадно и се насочуваш кон други работи кои истотака брзо ги исполнуваш и ти се здосадува од истите...

Во нашиот случај имаш две опции, да го ресетираш сонито, да си одбереш нов тим и ново ниво на тешкотија (да се иселиш во странство) или да го изгасиш сонито и да се помириш со судбината (се самоубиваш со давење во кофа заглавена меѓу радијаторот и ѕидот).

Изборот е твој, шизици идат на ризици