Од секогаш сум бил скептик кога некој ќе речел дека ние сме најгостопримливата нација. Обично тоа го изјавуваат по телевизииве, наши а посебно странци кои доаѓаат како туристи.
Јас лично сум немал некое такво искуство и сум на став дека ние патиме од ниска самовредност како народ, се што е туѓо, од надвор што доаѓа, некако инстинктивно го ставаме на пиедестал. Тоа ваљда вродено ни е.
Автоматски кога ќе се појави некој туѓинец од странство се активира тоа, се почнува со лижење и умилкување. Незнам дали е свесно или пак е инстинкт кој се јавува автоматски од потребата да се извлече некаква корист, водена од мислењето кое генерално преовладува кај нас дека ако е странец тогаш мора да е полн ко брод, па и да не е може ќе се најде за во иднина. Јасно е дека станува збор за нова култура, различни луѓе и тоа е во ред, но ние одиме едно ниво погоре, се деградираме самите себе си од толку многу што сме "гостопримливи". Ние и Србиве ги гледаме како виши битија а се горе долу на исто ниво како нас а каков е нивниот третман кон нас и да не зборувам.
Генералниот впечаток кој се добива е дека ние веројатно сме доста лицемерен народ, чест на исклучоци.
Доколку бевме едни со други такви какви што сме со оние кои доаѓаат од надвор тоа ќе беше супер, ние ќе цутевме како држава, но напротив ние си ги вадиме очите еден на друг.
И кога се жалиме на Запад биле многу ладни и незнам што. Па какви сакаме да бидат? Ние сме туѓинци таму, секој си ја гледа својата работа и така треба и да биде, барем по мое. Никој не добива посебен третман, туку треба да владее универзален пристап кон сите, културен однос без разлика кој кој е и од каде доаѓа.