Драга,
Ќе си одам дома. Најдобриот дел од тоа - ќе го поиграм папагалчето. Што само по себе е тажно, али кога ќе размислиш во каква утепана атмосфера се ваљда дома сите, не ни сакам да сум таму. Себична сум, не сакам да си реметам раат и не сакам да изигравам емотивна боксерска вреќа некому.
Али кога се мора, се мора.
Само се надевам дека нема да има некоја будала во бус да седи на мое бројче. Да, исто ко постот погоре, луѓево не знаат ни ред, а ваљда ни бројки. Се случувало 2-3 пати да дигам некој од седиште ако јас треба да седам таму, а другава особа понагоре. Седи на 50то седиште ко што ти пишува и ти поти се цел пат, а не јас, која сум се замарала да стигнам пола саат порано за да извадам карта. Мислам дека не се тепани ко мали.