Erich Zann
Модератор
- Член од
- 13 мај 2012
- Мислења
- 14.612
- Поени од реакции
- 31.819
Ме интересира нешто повеќе околу темава, т.е насловов како шо кажува. Пошто имав прилика малку од малку да се запознаам, кроз чколиово со тематикава, па така ми побуди интерес да слушнам и други мислења.
a)Сегашно учење, ја отежнува репродукцијата на она што порано е учено.
b)Она што порано е учено, ја отежнува репродукцијата на она што сега го учиме.
Третата теорија е теорија на вечно помнење, која кажува дека не постои заборавање. Сите податоци остануваат трајно забележани во меморијата. Доколку на податокот не можеме да се сетиме, тоа е доказ дека не знаеме каде и како низ меморијата да го бараме.
Познато е дека при операција на мозокот на пациентот што е свесен можат да се предизвикаат мошне живи и до најситни детаљи прецизни сеќавања, доколку со електроди се надразнуваат извесни точки од корексот. Исто така е познато дека при хипнотичка сугестија можат да се предизвикаат многу интензивни сеќавања и за далечни сеќавања од најраното детство. Во рамките на овие сваќања се и толкувањата според кои не се заборава ништо, туку само се потиснува она што е непријатно и она што кај личноста предизвикува чувство на страв и срам. Тоа е само наизглед заборавено а всушност се наоѓа длабоко сокриено во несвесното.
Отприлика тоа е тоа накратко. На оние кои ќе придонсат во темава, а со тоа ќе ми овозможат да прочитам и нешто повеќе, им сум предвремено крајно благодарен
Воглавно запознаен сум дека има три теории (сигурно се многу повеќе, но јас ги знам триве). Накратко, заборавањето е комплементарен процес во однос на ретенцијата, кој се состои во потполно или делумно, трајно или привремено губење на она што се научило.Заборавањето се манифестира на спротивен начин од помнењето: во неможноста за репродукција и рекогнација и во намалена заштита при обидот за повторно учење.
Во секојдневниот живот најчесто се обрнува внимание на негативните аспекти на заборавањето, меѓутоа овој процес има и позитивна функција. Меѓу нив најзначајни се: ослободување на информации кои за нас веќе немаат значење и запомнување нови информации што се важни за нас. Втора негова функција е ослободување од сеќавањата со непријатна афективна содржина што предизвикала страв или возбудување.
Според Ебингхаус заборавањето е обратнопропорционално со времето кое поминува од моментот на учењето, т.е веднаш по престанување со учење заборавањето е најбрзо, и како што поминува времето се намалува понатаму.
Е сега, првата теорија со која сум запознаен е теоријата на спонтано заборавање. Имено, со тек на време настанува бришење на физиолошките промени (трагите) што биле воспоставени при учењето: затоа што она што порано се учело не се обновува, па со текот на времето само,спонтано исчезнува.
Втората теорија е теорија на активно заборавање.
Причината лежи во она што се случува за времето кога при учење или обавување на некоја активност, двете или повеќето содржини што се учат се судруваат или пак се мешаат меѓу себе. При тоа доаѓа до бришење на запомнатото поради инхибицијата или кочењето на процесот на задржување на некој материјал. Инхибицијата може да биде од два вида ретроактивна и проактивна. Во секојдневниот живот најчесто се обрнува внимание на негативните аспекти на заборавањето, меѓутоа овој процес има и позитивна функција. Меѓу нив најзначајни се: ослободување на информации кои за нас веќе немаат значење и запомнување нови информации што се важни за нас. Втора негова функција е ослободување од сеќавањата со непријатна афективна содржина што предизвикала страв или возбудување.
Според Ебингхаус заборавањето е обратнопропорционално со времето кое поминува од моментот на учењето, т.е веднаш по престанување со учење заборавањето е најбрзо, и како што поминува времето се намалува понатаму.
Е сега, првата теорија со која сум запознаен е теоријата на спонтано заборавање. Имено, со тек на време настанува бришење на физиолошките промени (трагите) што биле воспоставени при учењето: затоа што она што порано се учело не се обновува, па со текот на времето само,спонтано исчезнува.
Втората теорија е теорија на активно заборавање.
a)Сегашно учење, ја отежнува репродукцијата на она што порано е учено.
b)Она што порано е учено, ја отежнува репродукцијата на она што сега го учиме.
Третата теорија е теорија на вечно помнење, која кажува дека не постои заборавање. Сите податоци остануваат трајно забележани во меморијата. Доколку на податокот не можеме да се сетиме, тоа е доказ дека не знаеме каде и како низ меморијата да го бараме.
Познато е дека при операција на мозокот на пациентот што е свесен можат да се предизвикаат мошне живи и до најситни детаљи прецизни сеќавања, доколку со електроди се надразнуваат извесни точки од корексот. Исто така е познато дека при хипнотичка сугестија можат да се предизвикаат многу интензивни сеќавања и за далечни сеќавања од најраното детство. Во рамките на овие сваќања се и толкувањата според кои не се заборава ништо, туку само се потиснува она што е непријатно и она што кај личноста предизвикува чувство на страв и срам. Тоа е само наизглед заборавено а всушност се наоѓа длабоко сокриено во несвесното.
Отприлика тоа е тоа накратко. На оние кои ќе придонсат во темава, а со тоа ќе ми овозможат да прочитам и нешто повеќе, им сум предвремено крајно благодарен
