Едно е некого да сакаш, а сосема друго да сакаш да сакаш. Најчесто е под 2, ако е во прашање личност со малку години. Не велам јас дека тинејџер не може да искуси љубов. Ама се` додека се поистоветува со нешта како мување, "те сакам" на две минути, титкање на една минута, драми за банални работи (глупост), раскинување за банални работи (уште поголема глупост), следниот ден смирување (
нонплусултра глупост)... Никој нема да ме убеди дека е тоа љубов.
И мене ми се случило да мислам дека сум смртно заљубена и нема да погледнам друг до крајот на животот. Ама да љубиш не значи да тргнеш од себе, или од тоа како ти да бидеш сакан, или да се "заљубиш" во зелените му очи, или слично.
Љубовта бара храброст, тешко дека 15 - годишњак ја има. Се учи, а за учење треба време. Време = години; години = зрелост (би требало). Океј, има луѓе кои на 50 се се`уште зелени во главите, евентуално и цел живот. Ама има и такви кои не ја почувствувале, пак, целиот живот.
Друго, има разлика помеѓу заљубување и љубов. Второво е многу, МНОГУ покомплексна работа од пеперутки во стомакот и слични бљувотини. Ова, романтики де.