После три години...
Луѓето во голема мера, сакаат да ја изгубат својата индивидуалност и слобода, сакаат да се сигурни за работите и да имаат некоја контрола врз околината. Све што прави филозофијата, кога станува збор за епистемиологија, е поткопување на потребата за верување, со лопатата на скептицизмот. Секој што емотивно бил закопан со истата, ја знае потребата за бегство од слободата.
Така да филозофијата околу овие прашања, може комотно да си ја напика сопствената секира во газот. Има песто милиони начини на кои може да се поткопа валидноста на науката. Сепак науката е најдоброто нешто што го имаме за стишување на стравовите кои ги носи неизвесноста. Но иако сите, во име на педантноста, имаме некој прагматски пристап кон истата, свесни за сите епистемиолошки проблеми, тоа не е и не може да биде доволно. Без искрено, можеби и некое фанатично верување во емпиризмот и логиката, такво какво што имаат искрените верници, остануваме обични невротици.