Дали научниот метод е најсоодветниот начин за осознавање на реалноста?

  • Креатор на темата Daedalus
  • Време на започнување
D

Daedalus

Гостин
Темава е премногу опширна и потребни се страни за да пишам сѐ што имам на ум, ќе пробам да бидам краток, а останатото да ѝ го оставам на дискусијата којашто следува.

Реалноста се дефинира како постоењето на „нештата“ такви какви што се, а не како што се замислени/перцепирани, а семантиката како еден од показателите дека сме свесни, е елементарна при дефинирањето на феномените и нивната природа.
Тоа ја подобрува дебатата и премисите врз основа на кои се дебатира. Многу е важно сите да ја имаат прифатено истата дефиниција за да не постојат конфликти кои би се јавиле како резултат на различно сфаќање на зборот „реалност“. За разлика од зборот „постоење“кој е поврзан со физичката манифестација на нештата, зборот „реалност“ го вклучува и постоењето на апстрактната/социјалната реалност.
Дали за да постои реалноста треба априорно да има опсерватор или е независна од истиот? Дали ако никој не го чул звукот, звукот постои? За социјалните вистини, потребен е свесен агент, посебно за феномените и вистините коишто се дефинирани според нивната функција, а не само според природата како и тие коишто се социјална реалност (пари, идеологии, економски уредувања). Но за феномените коишто се такви поради својата природа, барем во макрокосмосот, опсерваторот не игра никаква улога во постоењето на нештата, така што примерите за двојна решетка и други неинтуитивни појави коишто се дел од „законитостите (ако постојат такви)“ на квантната механика се нерелевантни за дилемата околу природата на макрофеномените.

Што е научниот метод?

Првенствено, малку историја. Научниот метод може да се најде во аналите на Милетската школа, дејноста на Асиро-вавилонските математичари/астрономи ако не и поодамна.


Слика 1. Средновековна алатка за „мерење“ на ѕвездите (квадрант)

Провлекувајќи се низ текот од светогледи низ годините, мрачното доба (Роџер Бејкон), обележувајќи ја својата прва револуција заедно со етиката низ 16-17 век што довело до Просветлувањето ( појавата на илуминатите) во 17-18 век и цутот на Њутновата физика, истата почнала да трча по временската лента за да го доживее својот втор огромен подем со индустријализацијата во 19 век. Наидувајќи на носталгичните романтичарски кругови - тогашните критичари, науката подоцна била еден од поважните двигатели на културата и свеста во 19 и 20 век. Носејќи ги новите теоретски модели во физиката/хемијата, паралелно на тоа, влијаела на појавата на футуризмот и авангардната уметност, развојот на филмовите/фотографијата, популарната музика и литература, популаризирањето на научната фантастика како жанр, технологијата/компјутеризацијата (Туринг) и се впила во скоро секој агол на храбриот нов свет.
Иако науката довела до автоматизацијата, а автоматизацијата првенствено довела до поефективно користење на фосилните горива и другите енергетски ресурси, тоа не поминало без последици кои се диктирани од економските пориви на луѓето, а се одразуваат на екологијата. Сепак, енергетиката, инженерството и производството го бележат својот подем во 20 и 21 век со тоа што научниците и инженерите наоѓаат нови методи за користење на алтернативните извори на енергија и обновливите наспроти фосилните горива што веќе е друга дебата.

Модерната западна филозофија (Попер, Расел и други...) го осознала научниот метод како новата епистемиолошка алатка за осознавање на реалноста и како можно идејно решение на долготрајната борба помеѓу емпиризмот и рационализмот. Секако, одредена пропорција од филозофите на модерната ера не го прифатиле научниот метод како најсоодветен, а некои од причините се разглобени во делото „Структурата на Научните Револуции“ од Томас Кун.


Слика 2. Карл Попер, застапник на критичкиот рационализам

Друг од проблемите е тоа што науката не го решава проблемот „што е/што треба да биде“.
Не сакам да навлезам во водите на скиентизмот и да тврдам дека науката може да ја замени етиката, естетиката и другите филозофски полиња на проучување коишто се поврзани со социјалната реалност. Социјалните науки се соочуваат со овој проблем, „цврстината“ на предвидувањето дадено со познатите тези, е помала бидејќи постои случајноста позади човечкиот фактор. Oвa може да биде поврзано со недостатокот на добри мерни инструменти или со природата на човекот, зависно од позицијата која ќе биде земена околу природата на свеста, детерминизмот и слободната волја.

Што конкретно преставува научниот метод?

Научниот метод не е верување. Научниот метод е збир од алатки коишто пробуваат да го донесат опсерваторот најблиску до тоа што би можело да биде вистина притоа тежнејќи кон тоа да се исклучи пристрасноста на тој којшто ги врши опитите на различни начини.
Практично, научниот метод се состои од различни процеси коишто вклучуваат, создавање на хипотези, негирање на хипотезите, тестирање на хипотезите и зависно од резултатите при опитите, создавање на теории или побивање на тезите. Зависно од меѓусебната зависност на феномените, потоа се вршат објаснувања на истите со тоа што се дефинираат преку други феномени и ако се оди ад инфинитум, стигаме до првични премиси на коишто се темели, а тоа е постоењето на материјален универзум со различни законитости коишто може да се испитаат.

Верувам дека подобро е ако дебатата револвира околу тоа дали научниот метод е најсоодветен при осознавањето и објаснувањето на природните појави, а не за тоа дали науката може да биде вметната во етиката и естетиката за што се залагаат некои скиентисти како Шермер и Сем Херис.
 

GoD.HateUSaLL

Фар акрос д диштанс
Член од
30 март 2008
Мислења
8.339
Поени од реакции
8.238
Топ темица, боље си ја отворил него ја да ја отворев тоаш.
Ај ќе пукнам еден брејнсторм па може утре да се развие нешо.
"Реалноста се дефинира како постоењето на „нештата“ такви какви што се, а не како што се замислени/перцепирани".
Таа е таа дефиниција. Во истата можеме да направиме дистинкција на два елемента, нуменон - нештата сами по себе, и феноменон - нештата какви што ги перцепираме.
Да почнеме од старт. Првото прашање што логички се поставува на темава е дали можеме Реалноста, или Вистината, да ја осознаеме воопшто. Дали универзумот е intelligible, или разбирлив, сфатлив. Во филозофијата тука уште од старт се јавува раскол и прашањето останува не докажано, но како би имал поента муабетов мораме првата премиса да ја земеме како аксиома, а тоа е дека универзумот Е сфатлив. Второто прашање што под оваа претпоставка логички следува е прашањето за методот. Кој метод е најсоодветниот начин за осознавање на реалноста. Тука ни се јавуваат двете струења спомнати од Дедалус, емпиризмот и рационализмот. Како продукт на емпиризмот тука се јавува научниот метод. Всушност, научниот метод, по дефиниција и воопшто не се бави со осознавање на реалноста, вака дефинирана. Научниот метод се бави само со феноменологија, отука и мојата реченица во темата за трансхуманизам "Класичната физика е всушност само феноменологија на умот". Бидејќи реалноста тука ја дефиниравме како нуменон, а не феноменон, емпирискиот метод воопшто и нема јурисдикција. Основата, или, почетниот чекор во научниот метод е опсервацијата, значи истиот се бави со нешта кои се tangible, или грубо "опипливи, видливи, возможни за опсервација". Објективноста на истиот, воопшто не значи бегање од солипсизмот, всушност опсерверот се наоѓа во центарот на збиднувањата, туку само елиминирање на субјективноста преку одредени алатки и механизми. Што се две комплетно различни работи. Поради пропустите на емпирискиот метод, кои веќе на сите ни се јасни, рационалистите пак бегаат на другата страна и велат, Реалноста може да се осознае само со користење на Разумот (Логиката) без потреба од надворешен импут односно емпириски податоци. Овде пак се поставува прашањето дали е возможно a priori знаење или само a posteriori знаење, што е интересно за муабет али тоа е веќе друга тема. Иако се сосема различни, односно научниот е индуктивен а рационалниот е дедуктивен метод, јас тука би шпекулирал дека потпирање "само" на разумот, односно логиката е "еден чекор поблиску" до нуменонот. Но ова е веќе многу дискутабилно, станува збор за "вкус" или "верување" позади кое стои ратио кое ни ја неможам да го преточам во зборови. Она што во овој момент на културолошки развиток на човекот е нај сигурно да се застапува е некој агностицизам по ова прашање. Вистината е. Нештата сами по себе се комплетна мистерија. На крај може да се испостави дека ние се трипаме дека универзумот мора да биде логичен. И реално, зошто универзумот би морал да биде логичен? Воопшто не мора. Всушност во QM веќе имаме такви појави, као што е суперпозиција на атом или фотон кој во исто време и е, и не е. Што се коси со основните постулати на аристотелова логика. И тоа све ова под претпоставка дека универзумот е сфатлив. А може да се испостави и дека воопшто Не е сфатлив. Дека е Буквално мистерија кога ќе копнеш малце подлабоко.
Прашањата за етиката во оваа тема воопшто не треба да се спомнуваат, тоа си се скроз друга тема за себе, многу по опфатна.
Исто така би предложил и да се избегнуваат аргументи од типот на набројување на силните страни на емпирискиот метод во прагматизмот затоа истите воопшто не се ни стремат да дадат одговор на прашањето "Кој метод е најсоодветен начин за осознавање на реалноста?".
 
D

Daedalus

Гостин
Бидејќи реалноста тука ја дефиниравме како нуменон, а не феноменон, емпирискиот метод воопшто и нема јурисдикција. Основата, или, почетниот чекор во научниот метод е опсервацијата, значи истиот се бави со нешта кои се tangible, или грубо "опипливи, видливи, возможни за опсервација". Објективноста на истиот, воопшто не значи бегање од солипсизмот, всушност опсерверот се наоѓа во центарот на збиднувањата, туку само елиминирање на субјективноста преку одредени алатки и механизми.
Поправи ме ако грешам, но дури и да ја прифатиме разликата помеѓу нуменон и феноменон поставена од Кант, повторно доаѓаме до ќор сокак.
Сензорните информации коишто ги добиваме од макрокосмосот се феномени во нашиот ум. Умот можеби веродостојно ја отсликува и пренесува реалноста, а можеби и не. Како и да е, ние доживуваме огледало на тоа што постои. Но, по тие аксиоми, не само физиката, све што гледаме на внатрешниот екран, све што размислуваме, секој концепт... е феноменологија на умот.
Мораме да поставиме недокажани аксиоми, дека интуитивно добиената мисла од Умот доведува до сознание за нуменонот.
Што се две комплетно различни работи. Поради пропустите на емпирискиот метод, кои веќе на сите ни се јасни, рационалистите пак бегаат на другата страна и велат, Реалноста може да се осознае само со користење на Разумот (Логиката) без потреба од надворешен импут односно емпириски податоци. Овде пак се поставува прашањето дали е возможно a priori знаење или само a posteriori знаење, што е интересно за муабет али тоа е веќе друга тема.
Не, не е друга тема, напротив, ова е можеби најкруцијалното прашање во целиов муабет.
Што ако и интуитивно добиената премиса на умот е процес кој нѐ доведува до илузија за нуменонот? Во тој случај, ништо не бега од солипцизмот пошто и рационализмот и емпиризмот епистемиолошки се лоши како алатки кои треба да не донесат до Вистината. Јас знам дека моите мисли постојат со рационализмот што е доказ дека постојам, но не знам дали тие метафизички методи на дедуктивно носење заклучоци од интуитивно добиени премиси, се слика на вистината надвор од мојот микрокосмос бидејќи сите сме ограничени од солипцизмот, вака или онака.
Така што, битно е дали е возможно да постои априорно знаење.
Иако се сосема различни, односно научниот е индуктивен а рационалниот е дедуктивен метод, јас тука би шпекулирал дека потпирање "само" на разумот, односно логиката е "еден чекор поблиску" до нуменонот. Но ова е веќе многу дискутабилно, станува збор за "вкус" или "верување" позади кое стои ратио кое ни ја неможам да го преточам во зборови. Она што во овој момент на културолошки развиток на човекот е нај сигурно да се застапува е некој агностицизам по ова прашање. Вистината е. Нештата сами по себе се комплетна мистерија. На крај може да се испостави дека ние се трипаме дека универзумот мора да биде логичен. И реално, зошто универзумот би морал да биде логичен? Воопшто не мора. Всушност во QM веќе имаме такви појави, као што е суперпозиција на атом или фотон кој во исто време и е, и не е. Што се коси со основните постулати на аристотелова логика. И тоа све ова под претпоставка дека универзумот е сфатлив. А може да се испостави и дека воопшто Не е сфатлив. Дека е Буквално мистерија кога ќе копнеш малце подлабоко.
Да речеме дека универзумот е сфатлив. За доказ ќе го земеме сознанието дека е во склад со нашите постапки во него, добиваме добар фидбек кој е во склад со нашите намери да направиме одредени акции кои доведуваат до реакција.
Добро, можда сме у матрикс и виртуелна реалност, тоа никад нема да го дознаеме.
Али еве, се согласуваме дека не сме, во спротива, ќе станам алкохоличар.
Ние сме логични бидејќи сме еволуирале да опстанеме во „логичната животна средина“. Тоа е точно, дека во квантанта физика има контраинтуитивни за нас појави, но макрокосмосот е логичен, макрокосмосот кој ни е на нам познат.

Емпиризмот ја осознава нашата сетилна и умствена ограниченост при наоѓањето на вистината. Ако ги имаме сите фактори предвид и процесирачка моќ мамата, ќе можеме да донесеме заклучоци за све. Но, тестирањата и опитите во науката се вршат поради таа причина, затоа што ги немаме сите фактори предвид. И се користи индукцијата пошто сме свесни дека никогаш не можеме да ги имаме сите фактори предвид.
Једин начин рационално и дедуктивно да носиме заклучоци за вистината е ако сме омнискиентни и го имаме умот на Бог. И поради тоа тргаме со индукција пошто Шерлок во овој реален свет, ќе завршеше во затвор поради погрешно донесени заклучоци.
Мора да постои некој вид на влезна информација која ќе биде обработена и тестирана. Не сакам да навлезам во фанатичен емпиризам и да кажам дека сензорната информација е све што постои во нашиот ум, ама прилично сум убеден дека идеите не паѓаат од ведро небо туку се производ на пермутации/варијации/комбинации и алгоритми од илјадници научени концепти, семантички преточени во зборови со одредени значења и меѓусебна релација, дека ум без инпут, е табула раса и не може да доаѓа до концепти и заклучоци. Има потенцијал, ама нема концепти со кои може да работи. А влезната информација ја добиваме сензорно настрана од капацитетот на истиот да ги обработува така добиените податоци. Сметам дека е потребно да се приложи емпиризмот како соодветна алтернатива и не треба да се исклучи од дебатата.
Или онака наивно, ко копиљаци у второ што се кладат за сладолед, можам да ти кажам:
Ти наброи ми вистини кои се дознаени по пат на дедуктивно резонирање извлечено од интуитивно добиени премиси, рационалистички осознаени, a priori знаење, без инпут и бутур, вистини коишто даваат фидбек кога пробуваме да ги тестираме како нуменони во животната средина, а ја ќе ти приложам индуктивно донесени теории коишто даваат солиден фидбек од страна на макрокосмосот кога се тестирани.
 

Благоев

The Spartan General
Член од
8 јануари 2014
Мислења
1.357
Поени од реакции
2.087
Не е. Научниот метод создава и негува идеја за супериорност.[DOUBLEPOST=1432018070][/DOUBLEPOST]
http://mk.wikipedia.org/wiki/Наука
Што Вие би рекле за мене ако јас кажам:
Планината Водно е направена од злато и дијаманти, а на Вас само Ви се причинува дека е од земја и камења?
"One man's crap is another man's treasure."

Релативна е таа работа. Особено со Водно, комбето, и ДУП/ГУПовите.
 
Член од
24 мај 2014
Мислења
5.294
Поени од реакции
5.853
Дефинитивно не. Ги почитувам научните истражувања, докажувања и објаснувања, но науките се рамка... Рамка ограничена со правила која мисли дека се што гледаме, мирисаме, вкусуваме, допираме тоа е, тука е, толку е. Ништо што е ограничено не е добро... Колку повеке правила толку помалку слобода и уште толку помалку вистина. Ние луѓето сме многу повеке од колку што ни се чини дека сме и затоа ограничувањата се срамни за нашето постоење.
 

Gandradelic

Banderash
Член од
31 март 2014
Мислења
1.297
Поени од реакции
782
Дали научниот метод е најсоодветниот начин за осознавање на реалноста?
Според нормите на опшеството и системот дефинитивно да.
Всушност и само така функцира таа појава, ако може нешто да се измери, испита во дадени едници мерки , тоа може да се декларира како вистинито и конечно во спротивно тоа е само една теорија од безбројте теории кој што постојат за најразлични нешта во овој универзум и тука.
Читајќи многу теории, книги, матријали во последниве неколку години баш околу оваа тематика ми остана во глава дефиницијата за реалност , која што сметам дека е релевантна и таа гласи:
Реалност е тоа што мислиш дека е.
Секој си има свој идентитет, многумина живеат во туѓи идентитети а не се ни свесни за тоа така што оние кој што живеат во туѓите едентитети ( тоа е висока психологија и не е тема за муабетов ) , нивната реалност е многу слична и взаемна појава од оние кој што го преземаат идентитетот, додека , секој човек на планетава различно го гледа светов ; секој различно слуша, гледа, чуствува, размислува, делува, функционира и различно ја интерпретира световната појава.
Со тие факти, сметам дека зборот РЕАЛНОСТ се дефинира дека реалноста е тоа што мислиш дека е и е многу релативна работа во тој однос.
Патем, многу интересна тема и вреди да се развие една убава дебата поткрепена со факти,докази , научни трудови и се во тој контекс. :)
 

GoD.HateUSaLL

Фар акрос д диштанс
Член од
30 март 2008
Мислења
8.339
Поени од реакции
8.238
Поправи ме ако грешам, но дури и да ја прифатиме разликата помеѓу нуменон и феноменон поставена од Кант, повторно доаѓаме до ќор сокак.
Сензорните информации коишто ги добиваме од макрокосмосот се феномени во нашиот ум. Умот можеби веродостојно ја отсликува и пренесува реалноста, а можеби и не. Како и да е, ние доживуваме огледало на тоа што постои. Но, по тие аксиоми, не само физиката, све што гледаме на внатрешниот екран, све што размислуваме, секој концепт... е феноменологија на умот.
Нема што ние тука да прифаќаме или не прифаќаме, ова прашање не го поставува Кант, старо е од памтивек. Он само ја именува дистинкцијата. Јас само ја земав твојата дефиниција за реалноста (со која се сложувам и не треба тука да си играме семантика), ја поделив на 2 суштински елементи и ги именував како нуменон и феноменон, можеме да ги именуваме и како Митко и Станко, ништо не мења.
Останатото е апсолутно точно, не ни алудирав на никаква ексклузивност на физиката на ова поле, ја дадов онака, како пример за хард сајнс.

Мораме да поставиме недокажани аксиоми, дека интуитивно добиената мисла од Умот доведува до сознание за нуменонот.
Ова не можеме никако да го постулираме. Интуитивно добиената мисла од Умот доведува до сознание повторно за феноменот.
Според мене (ова е мој мисловен експеримент) Единствен начин да дојдеме до концептуално сознание за природата на нуменонот е следнава:
Имаме емпириски податоци (сетилни, као сакаш) и го имаш Умот кој го процесира сето тоа, и го имаш феноменот како производ во равенкава.
Нуменонот би го добил со тоа што, ако земеме хипотетички дека емпириските податоци се егзактни, и ако претпоставиме дека е возможно Процесорот на истите (Умот) да биде сфатен во потполност (сите негови функции, начинот на кој работи, како ги процесуира информациите итд) ондак до концепт за нуменонот доаѓаме преку reverse engineering на целиот процес. Односно имаш феномен, ја одземаш целата преработка на Процесорот и добиваш raw data односно нуменон. Дали е хипотетички возможно да се разбере Процесорот во потполност е age old question. Исто така таа raw data што ќе се добие ќе нема смисла, но ќе биде точна.

Не, не е друга тема, напротив, ова е можеби најкруцијалното прашање во целиов муабет.
Што ако и интуитивно добиената премиса на умот е процес кој нѐ доведува до илузија за нуменонот? Во тој случај, ништо не бега од солипцизмот пошто и рационализмот и емпиризмот епистемиолошки се лоши како алатки кои треба да не донесат до Вистината. Јас знам дека моите мисли постојат со рационализмот што е доказ дека постојам, но не знам дали тие метафизички методи на дедуктивно носење заклучоци од интуитивно добиени премиси, се слика на вистината надвор од мојот микрокосмос бидејќи сите сме ограничени од солипцизмот, вака или онака.
Така што, битно е дали е возможно да постои априорно знаење.
Aпсолутно. Нема бегање од солипсизмот. Јас се изразив фигуративно кога реков "еден чекор поблиску до нуменонот" е рационалниот метод, затоа што се ослонува на the last line of defence шо го имаме, односно Разумот или Логиката. Колку ова ти има смисла, незнам.
A priori/ a posteriori дистинкцијата не прави разлика во овој контекст бидејќи ни тука не бегаме од солипсизмот.

Да речеме дека универзумот е сфатлив. За доказ ќе го земеме сознанието дека е во склад со нашите постапки во него, добиваме добар фидбек кој е во склад со нашите намери да направиме одредени акции кои доведуваат до реакција.
Добро, можда сме у матрикс и виртуелна реалност, тоа никад нема да го дознаеме.
Али еве, се согласуваме дека не сме, во спротива, ќе станам алкохоличар.
Ние сме логични бидејќи сме еволуирале да опстанеме во „логичната животна средина“. Тоа е точно, дека во квантанта физика има контраинтуитивни за нас појави, но макрокосмосот е логичен, макрокосмосот кој ни е на нам познат.
Логиката е функција на умот која ни овозможува да препознаваме патерни во природата и врз основа на тоа да создаваме/распознаваме одредени закономерности.
Прашање е дали тие патерни фактички постојат и ние сме еволуирале да ги препознаваме, или пак нашиот Ум ги создава тие патерни. Мене повеќе ме влече на првото. Така да до негде се слагаме.
Имам некакво чувство дека и во првиот пост и тука кога зборуваш за микро/макрокосмосот како да зборуваш за два различни света. Мора да разбереме дека станува збор за една иста ствар. Само правиш zoom in, zoom out. Тоа е и поентата на доскорешната холистичка тенденција во науката да се објасни воидот помеѓу микро и макрокосмосот. Да се спои релативноста на Ајнштајн со квантната физика. Тука исто така имаш доста теории, бифот меѓу Хокинг и Саскин и тако даље.
Јас неможам да се сложам со твојот аналитички пристап кон знаењето. Мојот пристап секогаш бил холистички, јас верувам дека неможеш да знаеш нешто, ако не знаеш све, и vice versa. (зборуваме во контекст на реалноста, вака дефинирана)

Емпиризмот ја осознава нашата сетилна и умствена ограниченост при наоѓањето на вистината. Ако ги имаме сите фактори предвид и процесирачка моќ мамата, ќе можеме да донесеме заклучоци за све. Но, тестирањата и опитите во науката се вршат поради таа причина, затоа што ги немаме сите фактори предвид. И се користи индукцијата пошто сме свесни дека никогаш не можеме да ги имаме сите фактори предвид.
Једин начин рационално и дедуктивно да носиме заклучоци за вистината е ако сме омнискиентни и го имаме умот на Бог. И поради тоа тргаме со индукција пошто Шерлок во овој реален свет, ќе завршеше во затвор поради погрешно донесени заклучоци.
Мора да постои некој вид на влезна информација која ќе биде обработена и тестирана. Не сакам да навлезам во фанатичен емпиризам и да кажам дека сензорната информација е све што постои во нашиот ум, ама прилично сум убеден дека идеите не паѓаат од ведро небо туку се производ на пермутации/варијации/комбинации и алгоритми од илјадници научени концепти, семантички преточени во зборови со одредени значења и меѓусебна релација, дека ум без инпут, е табула раса и не може да доаѓа до концепти и заклучоци. Има потенцијал, ама нема концепти со кои може да работи. А влезната информација ја добиваме сензорно настрана од капацитетот на истиот да ги обработува така добиените податоци. Сметам дека е потребно да се приложи емпиризмот како соодветна алтернатива и не треба да се исклучи од дебатата.
Или онака наивно, ко копиљаци у второ што се кладат за сладолед, можам да ти кажам:
Ти наброи ми вистини кои се дознаени по пат на дедуктивно резонирање извлечено од интуитивно добиени премиси, рационалистички осознаени, a priori знаење, без инпут и бутур, вистини коишто даваат фидбек кога пробуваме да ги тестираме како нуменони во животната средина, а ја ќе ти приложам индуктивно донесени теории коишто даваат солиден фидбек од страна на макрокосмосот кога се тестирани.
Вредно е да се напомене дека денес науката го голта, или во себе го инкорпорира и дедуктивниот метод. Али да го тргнеме тоа на страна, сакам нешо да те корегирам.
Денес постојат силни научни податоци дека човекот не се раѓа како табула раса, што оди во прилог на рационалистите (да не се разбереме погрешно, емпиризам-рационализам не се исклучуваат една со друга). Се рагаш со веќе даден, basic софтвер кој потоа преку сензорни информации и остали курци палци сам себе се надградува и усовршува. Но самата процесирачка моќ, која ти поради незнам која причина некако ја исфрлаш, е веќе Дадена. Од старт. Значи ние тука се наоѓаме во многу заебана ситуација при обидот да дојдеме до вистината, бидејќи пробуваме со Дадено да откриеме Дадено. Тоа создава главоболки. Значи разумот и логиката не ги развиваш туку basic-от ти е веќе вграден. За ова има експерименти со бебиња и тако даље, ме мрзи да ги барам земи ме за збор.
Што се однесува до емпиризмот/науката како соодветна алтернатива веќе кажав дека истиот воопшто не се бави со реалноста како што ја дефиниравме. Феноменологијата е нејзино поле и тука науката е неприкосновена. Секогаш кога ќе зборуваме за феномени ќе го користиме научниот метод зашо све остало е драпање мадиња, догма, религија, шпекулација.
Сите интроспективни "науки" или вештини како сакаш го применуваат рациналистичкиот метод. Имаш примери од теоретска физика и останати "спекулативни" науки го инкорпориаат во себе овој метод. Прашањата за постоење на Бог неминовно го користат овој метод. Но сево ова не е воопшто битно за темава, како што кажав и во првиот пост, прагматизмот нема никаква врска со вака дефинираната Вистина. Ако сакаш вистината да ја дефинираме како "вистинито/добро е она што е корисно" ондак да, емпиризмот го зема триумфот. Но на вака конципира тема тоа воопшто нема поента. Дали едната или другата теорија дава солиден фидбек во макрокосмосот воопшто не ја прави по релевантна при осознавање на реалноста.
 

Curious

пичкин дим
Член од
24 јули 2007
Мислења
1.642
Поени од реакции
1.894
Дали научниот метод е најсоодветниот... Па ти знаеш некој друг метод? Звучи како од низа понудени да сме го одбрале овој како најсоодветен.
Јас колку што знам имаш избор од два: овој спомнатиов како прво и како второ бог да ти каже каква е реалноста (Аврам, Мојсеј, Мухамед... Л.Рон Хабард?:))
 
D

Daedalus

Гостин
Нема што ние тука да прифаќаме или не прифаќаме, ова прашање не го поставува Кант, старо е од памтивек. Он само ја именува дистинкцијата. Јас само ја земав твојата дефиниција за реалноста (со која се сложувам и не треба тука да си играме семантика), ја поделив на 2 суштински елементи и ги именував како нуменон и феноменон, можеме да ги именуваме и како Митко и Станко, ништо не мења.
Останатото е апсолутно точно, не ни алудирав на никаква ексклузивност на физиката на ова поле, ја дадов онака, како пример за хард сајнс.
Оваа поделба е оригинално именувана од Платон, а не од Кант.
За разлика од физичките/хемиските величини/појави коишто се само откриени, а отсекогаш постоеле, дали оваа поделба на нуменон и феноменон е реална надвор од филозофскиот модел кој пробува да ја објасни реалноста или постои подобар модел, не знам.
Ова не можеме никако да го постулираме. Интуитивно добиената мисла од Умот доведува до сознание повторно за феноменот.
Според мене (ова е мој мисловен експеримент) Единствен начин да дојдеме до концептуално сознание за природата на нуменонот е следнава:
Имаме емпириски податоци (сетилни, као сакаш) и го имаш Умот кој го процесира сето тоа, и го имаш феноменот како производ во равенкава.
Нуменонот би го добил со тоа што, ако земеме хипотетички дека емпириските податоци се егзактни, и ако претпоставиме дека е возможно Процесорот на истите (Умот) да биде сфатен во потполност (сите негови функции, начинот на кој работи, како ги процесуира информациите итд) ондак до концепт за нуменонот доаѓаме преку reverse engineering на целиот процес. Односно имаш феномен, ја одземаш целата преработка на Процесорот и добиваш raw data односно нуменон. Дали е хипотетички возможно да се разбере Процесорот во потполност е age old question. Исто така таа raw data што ќе се добие ќе нема смисла, но ќе биде точна.
Податокот што ќе го добиеш со reverse engineering ќе биде самиот нуменон.
Гледаш камен - го обработуваш (свест) - станува феномен. Направи reverse engineering на процесов, стигаш до каменот како таков, без свесниот агент ако идеш по тој тек од настани.
Али чим го вклучуваш свесниот агент, вклучуваш и семантика на „нуменонот“, а потоа мораш да користиш одреден код за комуникација (јазик/симболи/бројки) за да го прикажеш феноменот, дефиниран како таков поради својата природа и/или функцијата којашто си му ја доделил. Со тоа, податокот го правиш информација поради тоа што си свесен агент и си способен за семантика. Ако нуменонот автоматски станува феноменон во процесорот со тоа што му се доделува значење (се споредува со други веќе постоечки концепти и се опишува преку други поими) ондак што и да е од надвор што влегува како суров податок внатре, под дифолт станува феномен.
Логиката е функција на умот која ни овозможува да препознаваме патерни во природата и врз основа на тоа да создаваме/распознаваме одредени закономерности.
Прашање е дали тие патерни фактички постојат и ние сме еволуирале да ги препознаваме, или пак нашиот Ум ги создава тие патерни. Мене повеќе ме влече на првото. Така да до негде се слагаме.
Имам некакво чувство дека и во првиот пост и тука кога зборуваш за микро/макрокосмосот како да зборуваш за два различни света. Мора да разбереме дека станува збор за една иста ствар. Само правиш zoom in, zoom out. Тоа е и поентата на доскорешната холистичка тенденција во науката да се објасни воидот помеѓу микро и макрокосмосот. Да се спои релативноста на Ајнштајн со квантната физика. Тука исто така имаш доста теории, бифот меѓу Хокинг и Саскин и тако даље.
Јас неможам да се сложам со твојот аналитички пристап кон знаењето. Мојот пристап секогаш бил холистички, јас верувам дека неможеш да знаеш нешто, ако не знаеш све, и vice versa. (зборуваме во контекст на реалноста, вака дефинирана)
Еј, на време да се изјаснам, да не дојдеме до забуни, битно го примети на време.
Моја грешка е ова. Во одредени делови, зборовите микро/макрокосмос ги користам за да направам дистинкција помеѓу квантната/Њутновата физика.
Во други делови пак, кога кажувам микро/макрокосмос, ја подразбирам античката поделба на атман и брахман која се користи во западните езотериски школи со називите микро/макрокосмос .
Микрокосмосот сум јас, а макрокосмосот е све што е надвор од мене.
Кога зборувам за солипцизмот и што е во мене/надвор од мене го користам микро/макрокосмос терминот исто како што го користам кога зборувам за кванта/Њутнова физика.
За да видиш што конкретно подразбирам под микро/макрокосмос треба да се мачиш да процениш според контекстот на реченицата пошто ме мрзи да ги барам сеа.
Од сеа натаму, која од поделбиве ја подразбирам, ќе напишам во заграда. :D

Вредно е да се напомене дека денес науката го голта, или во себе го инкорпорира и дедуктивниот метод.
Се слагам. Ова важи потполно за проблематики коишто не можат да се тестираат со опити и се користат математички модели/симулации за да се објаснат, посебно во квантната физика, космологијата и астрофизиката кадешто се користи теоретската физика за осознавање на реалноста (не дека не се користи и применетата).
Али да го тргнеме тоа на страна, сакам нешо да те корегирам.
Денес постојат силни научни податоци дека човекот не се раѓа како табула раса, што оди во прилог на рационалистите (да не се разбереме погрешно, емпиризам-рационализам не се исклучуваат една со друга). Се рагаш со веќе даден, basic софтвер кој потоа преку сензорни информации и остали курци палци сам себе се надградува и усовршува. Но самата процесирачка моќ, која ти поради незнам која причина некако ја исфрлаш, е веќе Дадена.
Не го оспорувам тоа. Затоа напоменав „потенцијал“, а под тоа спаѓат различни генетски предиспозции, таа процесирачка моќ и све тоа, срочено во тој „чадор термин“(поштуем кога се вака преведени на македонски :pos:). Под табула раса подразбирам „количина на информации со кои располага свеста“, да не се разбереме погрешно.

Од старт. Значи ние тука се наоѓаме во многу заебана ситуација при обидот да дојдеме до вистината, бидејќи пробуваме со Дадено да откриеме Дадено. Тоа создава главоболки.
Ние имаме дадена процесирачка моќ, даден мозок и ум, дадени предиспозиции, со потенцијал да се менуваат зависно од инпутот. Ама нема научно тело од докази кое покажува дека ние се раѓаме со сознание за светот надвор од нас (ваљда егзо/ендокосмос е подобра поделба од микро/макрокосмос, кога се употребува во овој контекст). Ниту пак дека постои „генетска меморија“.
Затоа, мора да се направи разлика помеѓу
„Не се раѓаш табула раса“ во контекст на: „Се раѓаш со предиспозции, потенцијал и одреден генетски состав“
и
„Не се раѓаш табула раса“ во контекст на: „Се раѓаш учен професор и веќе знаеш 5 јазика“.
Значи разумот и логиката не ги развиваш туку basic-от ти е веќе вграден. За ова има експерименти со бебиња и тако даље, ме мрзи да ги барам земи ме за збор.
Тука се слагаш со све што напишав погоре, така што ова погоре ќе служи како појаснување дадено за читателот.
Сите интроспективни "науки" или вештини како сакаш го применуваат рациналистичкиот метод. Имаш примери од теоретска физика и останати "спекулативни" науки го инкорпориаат во себе овој метод.
Езотеристите и пуно интроспективни учења. За физиката не знам, треба да ми дадеш пример. Во теоретската физика се користи методот на дедукција, ама не знам за примери во коишто се користи рационалистичкиот метод, односно, интуитивно добивање на априорно знаење, а потоа дедукција од априорно постулираната аксиома, добиена интуитивно, а не како резултат од веќе осознаени сетилно примени дразби со кои е постулирана. Не можеме да дојдеме до „интуитивно“ добиени знаења ако немаме референца со што да ги споредиме. Инаку, меморијата немаше да биде вграден дел од нашата свест. Без меморија која е резултат на сетилните дразби запомнети во нашиот ум, немаме јазик, немаме мускулна меморија, немаме долготрајна/краткотрајна меморија и немаме мостра од која можеме „интуитивно“ да добиваме „априорни“ знаења.
Ако сакаш вистината да ја дефинираме како "вистинито/добро е она што е корисно" ондак да, емпиризмот го зема триумфот.
Мислам дека ова не е тоа што емпиризмот го тврди. Емпиризмот тврди дека не постои априорно знаење, дека мораме сензорно да го добиеме знаењето од надворешната околина за потоа да го интерпретираме и семантички објасниме со помош на Процесорот.
Емпиризмот не тврди дека „вистинито е она што е корисно.“
Емпиризмот исто така, не тврди дека „добро е она што е корисно.“
За тоа што е добро, нормативната етика е таа која се „задолжена“ да објасни, а не емпиризмот кој е дел од епистемиологијата.
 
Последно уредено од модератор:

GoD.HateUSaLL

Фар акрос д диштанс
Член од
30 март 2008
Мислења
8.339
Поени од реакции
8.238
Оваа поделба е оригинално именувана од Платон, а не од Кант.
За разлика од физичките/хемиските величини/појави коишто се само откриени, а отсекогаш постоеле, дали оваа поделба на нуменон и феноменон е реална надвор од филозофскиот модел кој пробува да ја објасни реалноста или постои подобар модел, не знам.
Реална е. Незнам брат шо ти прави забуни. "Реалноста се дефинира како постоењето на „нештата“ такви какви што се, а не како што се замислени/перцепирани", уште у самата дефиниција ја правиш оваа дистинкција, ја само термините ти ги дадов.
Мислам дека правилните прашања шо тука сакаше да ги поставиш се: Дали ваквата реалност, односно дали нештата постојат ако не се замислени/перцепирани. Ако да, како знаеме, какви се, што со тоа, итд.. Ако не, шо значи тоа? Панпсихизам?

Податокот што ќе го добиеш со reverse engineering ќе биде самиот нуменон.
Гледаш камен - го обработуваш (свест) - станува феномен. Направи reverse engineering на процесов, стигаш до каменот како таков, без свесниот агент ако идеш по тој тек од настани.
Али чим го вклучуваш свесниот агент, вклучуваш и семантика на „нуменонот“, а потоа мораш да користиш одреден код за комуникација (јазик/симболи/бројки) за да го прикажеш феноменот, дефиниран како таков поради својата природа и/или функцијата којашто си му ја доделил. Со тоа, податокот го правиш информација поради тоа што си свесен агент и си способен за семантика. Ако нуменонот автоматски станува феноменон во процесорот со тоа што му се доделува значење (се споредува со други веќе постоечки концепти и се опишува преку други поими) ондак што и да е од надвор што влегува како суров податок внатре, под дифолт станува феномен.

Еј, на време да се изјаснам, да не дојдеме до забуни, битно го примети на време.
Моја грешка е ова. Во одредени делови, зборовите микро/макрокосмос ги користам за да направам дистинкција помеѓу квантната/Њутновата физика.
Во други делови пак, кога кажувам микро/макрокосмос, ја подразбирам античката поделба на атман и брахман која се користи во западните езотериски школи со називите микро/макрокосмос .
Микрокосмосот сум јас, а макрокосмосот е све што е надвор од мене.
Кога зборувам за солипцизмот и што е во мене/надвор од мене го користам микро/макрокосмос терминот исто како што го користам кога зборувам за кванта/Њутнова физика.
За да видиш што конкретно подразбирам под микро/макрокосмос треба да се мачиш да процениш според контекстот на реченицата пошто ме мрзи да ги барам сеа.
Од сеа натаму, која од поделбиве ја подразбирам, ќе напишам во заграда. :D


Се слагам. Ова важи потполно за проблематики коишто не можат да се тестираат со опити и се користат математички модели/симулации за да се објаснат, посебно во квантната физика, космологијата и астрофизиката кадешто се користи теоретската физика за осознавање на реалноста (не дека не се користи и применетата).

Не го оспорувам тоа. Затоа напоменав „потенцијал“, а под тоа спаѓат различни генетски предиспозции, таа процесирачка моќ и све тоа, срочено во тој „чадор термин“(поштуем кога се вака преведени на македонски :pos:). Под табула раса подразбирам „количина на информации со кои располага свеста“, да не се разбереме погрешно.
Неам шо да кажам тука

Ние имаме дадена процесирачка моќ, даден мозок и ум, дадени предиспозиции, со потенцијал да се менуваат зависно од инпутот. Ама нема научно тело од докази кое покажува дека ние се раѓаме со сознание за светот надвор од нас (ваљда егзо/ендокосмос е подобра поделба од микро/макрокосмос, кога се употребува во овој контекст). Ниту пак дека постои „генетска меморија“.
Затоа, мора да се направи разлика помеѓу
„Не се раѓаш табула раса“ во контекст на: „Се раѓаш со предиспозции, потенцијал и одреден генетски состав“
и
„Не се раѓаш табула раса“ во контекст на: „Се раѓаш учен професор и веќе знаеш 5 јазика“.
Имаш пример експеримент со бебиња, само шо ќе прогледаат тазе такви крцкави ги ставаат пред бина и на бина им праат разни трикчиња шо инволивраат само проста математика и логика. Пример става едно топче во кутијата, става друго топче во кутијата, ја крева кутијата има само едно топче внатре.
И пошо не зборат ботовиве нели им ги следат фацијалните експресии и се доаѓаат до недвосмислени заклучоци дека децава се збунуваат, нешо не им е јасно итд шо влече на заклучокот дека се родени веќе со логика и математика у нив.

Тука се слагаш со све што напишав погоре, така што ова погоре ќе служи како појаснување дадено за читателот.

Езотеристите и пуно интроспективни учења. За физиката не знам, треба да ми дадеш пример. Во теоретската физика се користи методот на дедукција, ама не знам за примери во коишто се користи рационалистичкиот метод, односно, интуитивно добивање на априорно знаење, а потоа дедукција од априорно постулираната аксиома, добиена интуитивно, а не како резултат од веќе осознаени сетилно примени дразби со кои е постулирана. Не можеме да дојдеме до „интуитивно“ добиени знаења ако немаме референца со што да ги споредиме. Инаку, меморијата немаше да биде вграден дел од нашата свест. Без меморија која е резултат на сетилните дразби запомнети во нашиот ум, немаме јазик, немаме мускулна меморија, немаме долготрајна/краткотрајна меморија и немаме мостра од која можеме „интуитивно“ да добиваме „априорни“ знаења.
На дедукција и мислев, ок сме.

Мислам дека ова не е тоа што емпиризмот го тврди. Емпиризмот тврди дека не постои априорно знаење, дека мораме сензорно да го добиеме знаењето од надворешната околина за потоа да го интерпретираме и семантички објасниме со помош на Процесорот.
Емпиризмот не тврди дека „вистинито е она што е корисно.“
Емпиризмот исто така, не тврди дека „добро е она што е корисно.“
За тоа што е добро, нормативната етика е таа која се „задолжена“ да објасни, а не емпиризмот кој е дел од епистемиологијата.
Не го тврди емпиризмот туку прагматизмот. Ова ти го кажав пошо "Ај ти наброј ми ова ја ќе ти набројам она" звучеше ко да треба сеа да ги мериме и као тоа да има некаква контрибуција кон темава а реално нема пошо не го одговара прашањето :)[DOUBLEPOST=1432075007][/DOUBLEPOST]Мада реално ботови сме ја и ти за темава, you should summon Raziel, Stavro, Shemsa...
 
D

Daedalus

Гостин
Не го тврди емпиризмот туку прагматизмот. Ова ти го кажав пошо "Ај ти наброј ми ова ја ќе ти набројам она" звучеше ко да треба сеа да ги мериме и као тоа да има некаква контрибуција кон темава а реално нема пошо не го одговара прашањето :)
Друга ми беше поентата. Не сакав да ти ја прикажам „корисноста“ на емпиризмот наспроти таа на рационализмот. Што сакав да ти прикажам е дека рационализмот не стига до Вистината и дека не можеш да ја осознаеш реалноста по пат на интуитивно добиено, априорно знаење и ако пробаш да го тестираш знаењето за да видиш, не дали е корисно, туку дали е Знаење, ќе паднеш во бездна, a причините ги наведов во постот погоре, тоа е дека умот не може магично да го добие знаењето ако нема сензорен инпут.
Мада реално ботови сме ја и ти за темава, you should summon Raziel, Stavro, Shemsa...
Тоа е точно. Шемса и Ставро веќе прочитаа и не изнесоа сериозно мислење.
Сепак, навистина сакам да знам што @Raziel мисли за нашата дискусија и кој е неговиот став за емпиризмот и рационализмот како и за научниот метод!
 

Благоев

The Spartan General
Член од
8 јануари 2014
Мислења
1.357
Поени од реакции
2.087
Тоа е точно. Шемса и Ставро веќе прочитаа и не изнесоа сериозно мислење.
Сепак, навистина сакам да знам што @Raziel мисли за нашата дискусија и кој е неговиот став за емпиризмот и рационализмот како и за научниот метод!
Шемса си кажа за научниот метод како основа за патријархално ориентирано популистичко/елитистичко општество, а Ставрогин го обвини дека сака да клецне некоја сапиосексуалка. Едноставно, се иде у кур*ц кога е пи*ка во прашање.

Ако добро разбирам, оние кои ги повикувате да дрват за филозофските аспекти на научниот метод како најсоодветен за осознавање на реалноста на еден многу духовит начин напишаа каде може некоја единка да си го навре научниот метод. Може да се дрви до недоглед додека не дојде пи*ка во прашање. Целото дрвење станува гола вода, и инстиктот за оплодување испливува на површина. Висцералната страна со помош на начините на однесување на една единка секогаш го победува здравиот разум на еден или друг начин (Освен кај Њутн. Њутн бил силен во рацете и не му требало пи*ка.:icon_lol:). Рефлективниот или саморефлективниот процес кај еден човек секогаш е додадена вредност и треба да се зема со доза на недоверба и скептицизам. Сите овие работи кои ги дискутирате во километарски постови се резултат на рефлективниот/саморефлективниот процес кај една единка (без разлика дали е некојси познат научник, или Ицето од Моноспитово).
 
D

Daedalus

Гостин
Шемса си кажа за научниот метод како основа за патријархално ориентирано популистичко/елитистичко општество, а Ставрогин го обвини дека сака да клецне некоја сапиосексуалка. Едноставно, се иде у кур*ц кога е пи*ка во прашање.

Ако добро разбирам, оние кои ги повикувате да дрват за филозофските аспекти на научниот метод како најсоодветен за осознавање на реалноста на еден многу духовит начин напишаа каде може некоја единка да си го навре научниот метод.
Не си разбрал добро. Шемса саркастично го тролаше овој начин на размислување што го изнесуваш, а индиректно ја таргетираше @Agda Beata. Ставро немаше поента, само рандом му се убаци на Шемса со тоа што сакаше да појасни дека Шемса не треба да ја трола @Agda Beata поради нејзините ставови (слични на твоиве), а потоа ги откри неговите задни намери кои вклучуваат поигрување со нејзината самодоверба, со цел да се постави како доминантен, а она субмисивна што веќе навлага во сферата на БДСМ и нивните игри (Агда те сакам, не ми го бриши постот!!!).
Иронично, тоа ја докажува твојата поента, што го прави @Shahbaz хипокрит и неговото долгогодишно посветување на науката и фактот што е самиот он научник, во најмала рака е проѕирно.
Али уствари, вака кога те читам, све ми добива смисла.
Може да се дрви до недоглед додека не дојде пи*ка во прашање. Целото дрвење станува гола вода, и инстиктот за оплодување испливува на површина. Висцералната страна со помош на начините на однесување на една единка секогаш го победува здравиот разум на еден или друг начин (Освен кај Њутн. Њутн бил силен во рацете и не му требало пи*ка.:icon_lol:). Рефлективниот или саморефлективниот процес кај еден човек секогаш е додадена вредност и треба да се зема со доза на недоверба и скептицизам. Сите овие работи кои ги дискутирате во километарски постови се резултат на рефлективниот/саморефлективниот процес кај една единка (без разлика дали е некојси познат научник, или Ицето од Моноспитово).
Така е, уствари на крај све се сведува на е.ење и продужување на потомството.
Нашите примитивни пориви за доминација и мерење пениси го надвјасуваат здравиот разум. Уште ова што си го пишал, да беше релевантно на дискусијата...
Али тоа е точно, научниот метод служи за да ни помогне да се осеќаме супериорно, да постигнеме моќ и влијание на околината во која живееме со тоа што ќе ја контролираме подобро и потоа ќе колонизираме други држави, а и планети дај Госпо ако има ванземјани.
/closethread
Ае сите да идеме у Љубов и Секс и да пробаме да ќариме пи.ка некоја, вака ќе останеме со куро враце!
 

Благоев

The Spartan General
Член од
8 јануари 2014
Мислења
1.357
Поени од реакции
2.087
Не си разбрал добро. Шемса саркастично го тролаше овој начин на размислување што го изнесуваш, а индиректно ја таргетираше @Agda Beata. Ставро немаше поента, само рандом му се убаци на Шемса со тоа што сакаше да појасни дека Шемса не треба да ја трола @Agda Beata поради нејзините ставови (слични на твоиве), а потоа ги откри неговите задни намери кои вклучуваат поигрување со нејзината самодоверба, со цел да се постави како доминантен, а она субмисивна што веќе навлага во сферата на БДСМ и нивните игри (Агда те сакам, не ми го бриши постот!!!).
Иронично, тоа ја докажува твојата поента, што го прави @Shahbaz хипокрит и неговото долгогодишно посветување на науката и фактот што е самиот он научник, во најмала рака е проѕирно.
Али уствари, вака кога те читам, све ми добива смисла.
Шемса, Шабаз, или којаидаеподелена личност никогаш не се заебава за наука. Можеби е смешен и саркастичен, но во основа е мртов сериозен. Човек без чувство за хумор и сарказам тешко да преживее во екосистем кој во основа е борба за истражувачки грантови, статистички анализи, играње со бројки за добивање повеќе пари, импакт фактори, квота од минимален број на објавени трудови, крадење на идеи, текстови, трудови, криење податоци, поткопување експерименти, и целото тоа во името на науката, со научниот метод на чело. Како поп со крст на челото на поворката.


Така е, уствари на крај све се сведува на е.ење и продужување на потомството.
Нашите примитивни пориви за доминација и мерење пениси го надвјасуваат здравиот разум. Уште ова што си го пишал, да беше релевантно на дискусијата...
Али тоа е точно, научниот метод служи за да ни помогне да се осеќаме супериорно, да постигнеме моќ и влијание на околината во која живееме со тоа што ќе ја контролираме подобро и потоа ќе колонизираме други држави, а и планети дај Госпо ако има ванземјани.
/closethread
Ае сите да идеме у Љубов и Секс и да пробаме да ќариме пи.ка некоја, вака ќе останеме со куро враце!
Релевантно е. Никој не го боли к*р за доследно следење на научниот метод. Затоа што научниот метод во основа ти е структурирана документација и референтен систем за некакво “објетивно“ мерење на големината на еден умствен пенис, или т.н генијалност, вредност на објаснување на некојси феномен, од некојси генијалец (квази-генијалец). Самиот научен метод не е природен феномен, а творба на рефлективните способности на повеќе “научници“ низ вековите за полесно оценување на нивната научна работа, и работата на колегите.

Прост пример. Седиш работиш на нешто. Поради некоја Икс Фактор причина добиваш божествено просветление за некојси феномен. И правиш експерименти, истражувања воден од некој внатрешен порив, интуиција, штоидае. Немаш истражувачки прашања, немаш хипотеза, на крај краева к*р те боли за научниот метод. Откриваш нешто, објаснуваш некојси феномен. После треба да го документираш, научен метод, бла бла бла за да можат сличните како тебе, и наредните генерации да свшаваат на твојата генијалност, и узпат да добиеш пусулче со кое имаш право да додадеш барем десетина кратени и претставки пред името и презимето.

Научниот метод ти е одличен за бирократи во академска средина, за академиците и све остало да свршаваат на него.
 

Kajgana Shop

На врв Bottom