Библијата, ни објаснува во каква состојба се мртвите. Таа јасно ни го кажува следново:
Кога човек ќе умре, тој престанува да постои. Смртта е спротивна на животот. Мртвите не гледаат, не слушаат и не размислуваат. Ниту еден дел од нас не продолжува да живее откако ќе умре телото. Ние немаме
бесмртна душа или дух.
*
6 Откако Соломон рекол дека живите знаат дека ќе умрат, напишал: „Мртвите не се свесни за
ништо“. Потоа зборувал малку поопширно за оваа основна вистина и рекол дека мртвите не можат ниту да сакаат ниту да мразат, и дека „нема ни работа, ни размислување, ни знаење, ни мудрост во гробот“.
(Прочитај Проповедник 9:5, 6, 10.) Слично на тоа, во
Псалм 146:4 пишува дека, кога човек ќе умре, „пропаѓаат неговите мисли“. Ние сме смртни и не продолжуваме да живееме откако ќе умре нашето тело. Нашиот живот е како пламенот на една свеќа. Кога пламенот ќе згасне, тој
не оди никаде. Едноставно го нема веќе.
ШТО РЕКОЛ ИСУС ЗА СМРТТА
7. Со што ја споредил Исус смртта?
7 И Исус Христос зборувал за состојбата на мртвите. На пример, кога умрел Лазар, еден човек со кој многу добро се познавал, Исус им рекол на своите ученици: „Нашиот пријател Лазар заспа“. Учениците си помислиле дека Исус сакал да каже дека Лазар спие за да закрепне од некоја болест. Но, Исус не мислел на тоа. Тој објаснил: „Лазар умре“.
(Прочитај Јован 11:11-14.) Забележи дека Исус ја споредил смртта со спиење. Лазар не бил ниту во рај на небото ниту во пекол. Тој не се сретнал ниту со ангелите ниту со своите предци. Не се родил повторно како некој друг човек. Лазар починал, што било исто како да е длабоко заспан, но без да сонува. И во некои други библиски стихови смртта е споредена со спиење. На пример, кога ученикот Стефан бил убиен со каменување, Библијата вели дека ,умрел‘, или според изворниот јазик ,заспал‘ (
Дела 7:60, фуснота). Слично на тоа, апостол Павле спомнал некои од негово време што ,умреле‘, односно ,заспале‘ (
1. Коринќаните 15:6, фуснота).
