A
AnFem
Гостин
Што фали ако сам произведуваш?Всушност, прашањето е: што можеме да направиме во врска со тоа? А притоа да не станеме сите земјоделци и сточари?
Повеќето немаат можност навистина да изберат што ќе јадат. Често не знаеме какви се потеклото и квалитетот на храната што ја купуваме. Таа може да биде и препакувана - да речеме едно време се зборуваше за пилешко месо увезено од САД кое се нуди како пилешко од Словенија, за така полесно да се продаде. И да, вакви и слични производи се продаваат по мошне пристапни цени на македонските пазари, цел ден изложени надвор во картонски кутии. Вечер пак ги враќаат во замрзнувач, и така секој ден, додека некој не ги купи или пак, не стане ептен очигледно дека месото не го бива. Тогаш веројатно оди во локалните кафани, сендвичарници, или на вошебен начин се трансформира во паштета, колбас, виршла. Или хранат свињи со нив? Зошто да се фрли кога може да се искористи.
Во некои делови од Македонија водата „од чешма“ не се ни пие. И покрај тврдењата на задолжените за проверка на нејзиниот квалитет дека таа е „супер“, нејзиниот мирис, вкус, понекогаш и боја наведуваат на поинакви заклучоци.
Она грозје што се продава по пазарите, како и јаболката и другите овошја и зеленчуци се по неколку пати прскани за да не скапат и да бидат толку привлечни за око. Виното се прави од она грозје, кое и покрај сите прскања не може да се понуди на тезга. Виното било многу здраво.
Аспартамот и др. засладувачи се толку многу присутни, што ретко кој ги избегнал. Тоа важи и за сите додатоци во исхраната. Кој би можел навистина да гарантира дека храната е со органско потекло: Етикетата? Потврдата од некоја здравствена организација? Произведувачот?
Дедо ми, Бог да го прости, живееше во село. Самиот, како пензионер, си одгледуваше стока (свињи, телиња, кокошки). Ја хранеше со она што тој го произведуваше. Тоа е каква-таква гаранција за некаков квалитет, но не сме сите земјоделци, ниту имаме земја, време и можности за сопствено производство на храна. Се храниме како што можеме, со производи кои ни се на располагање и кои имаме пари да ги купиме.
Можеби (треба) би можело да се работи на свеста и информираноста на купувачот, но тоа ќе има релативен успех и ќе зависи, пак, од неговиот личен избор, куповна моќ и сл.
Во сите овие информации околу она што го јадеме има и сензационалност, шанса за заработка и сосем веројатно, параноја, но и вистина.
Можеме да направиме и тоа многу. Значи, или бојкот, или побуна. Како што до сега луѓето се избориле за поголеми права, како што се избориле или се борат за во некои земји да има подобри услови за живот, така и овој проблем се решава. Со седење дома и мислење дека ништо не можеш да смениш, не се постигнува успех! Молчењето не е секогаш злато.