Без разлика колку ја љубам неа, мислам дека секој родител повеќе го боли неговото дете отколку другиот партнер. Ако веќе може да се измери и да се направи некоја паралела.
Е сега, замисли да растеш дете 18 години и после во сосема други околности, сосем случајно, да дознаеш дека всушност не е твое. Мислам дека тоа би било единствен случај кога во Дневник, во црна хроника делот, би прочитале нешто у стилу "Лицето А.Б. (50) направил салата од жена му и после седнал и ја изел. Лицето беше уапсено додека седеше на шоља по голема нужда". Тоа не да те убива... Проблемот со вас жените е што човек не може да ви докаже всушност колку е болно тоа, бидејќи секое дете што ти ќе го родиш 100% е твое. Кој го направил мање-више е битно.
На крај краишта, она со љубовта и довербата ич не пали во овој случај. Се работи за гаранција, јас те љубам, палам и гасам за тебе (сијалица, кога ќе легнеме), ама за мој личен мир би сакал да се осигурам. Е сега, кога таа љубов и разбирање, и доверба и триста стапови други би биле обострани, очекувам од неа во тој исклучителен случај да ми го направи кејфот. Не дека не и верувам до толку и ја сметам за курва, ко за така и купувам најубав кафез со најубав привезок за околу врат. Ама ете, за мир во светот и во мојата душа.
Едит: и не ми смета единствено бидејќи сум го побарал тоа од нејзе, она да посака развод. Со двете раце потпишувам одма. Мислев љубовта, разбирањето, довербата... треба да бидат обострани. Ако она чека од мене само љубов, доверба и разбирање, 100% не ни ми е жена.
мала шала :kesa: )
