Дефинитивно гледам надоле во улицата или во небото... Посебно последниов период, ќе си лупнам слушалките на уво, музика си слушам и само зјапам во земја или пак ако дува ветар знам да гледам во небо, убаво ми е кога ветерот ми дува во лице и ми ја растура косата. Јес, знам дека се филмски моменти, ама убаво ми е така кога си влагам во филм.
А тоа што гледам во земја кога одам, си има психолошки момент, што не е битен сега за разглабање....