ada
Модератор! ок?
- Член од
- 21 август 2006
- Мислења
- 5.706
- Поени од реакции
- 566
Додека одредени личности и структури ја претставуваат ЕУ како наш Месија, местото во кое тече мед и млеко, ангелите пеат, а европските ѕвездички се смеат и така натаму, очигледно е дека недостасува објективна анализа за тоа што реално може да очекуваме од таа меѓународна структура.
Единственото што ни се презентира е некој воопштен став дека таму ќе напредуваме. Како, конкретно, и кој временски период е потребен, пред да ги почувствуваме резултатите, останува неодговорено, а истовремено се анатемисува секој кој ќе пројави здрава скепса кон ЕУ, односно кон нејзината спасителска улога.
Веројатно ова се должи на фамозната максима на "една госпоѓа", која сметаше дека "Некои прашања не залсужуваат одговор".
Сепак, како што референдумското прашање заслужуваше одговор, и сега ги живееме последиците поради тоа што не го доби истиот, така и недореченостите во врска со унијата заслужуваат да му бидат одговорени на македонскиот народ.
Имено, и кога би станале членка на таа структура, Грција, од позиција на моќ (особено ако не стапи Лисабонскиот договор на сила), ќе може да опструира бројни одлуки и пакети кои би биле од корист за Македонија.
Понатаму, тука е моментот на економската криза, а и опоравувањето од истата кое ќе следи, и кое укажува на тоа дека земјите членки ќе бидат малку повеќе фокусирани кон себе и својата економија, и не баш дарежливи со помош за малите земји како нас.
Ко трето, ја имаме и ситуацијата со оправување од првичниот шок (кој обично трае неколку години) и кој подразбира консолидирање на европските стандради и нашиот низок стандард, а истото секогаш најмногу го чувствува обичниот граѓанин (како примери ги имаме Унгарија и Бугарија).
Има и други моменти кои подоцна ќе ги изнесам, но, воопштено, некако неодржана е тезата за магичното стапче на ЕУ кое ќе ги санира сите наши маки.
Се заборава дека ЕУ е конституириана на начин кој остава простор да има "по-еднаков меѓу еднаквите". Па, може да нагаѓаме кој во случајот меѓу нас и Грција би бил "по-еднаков".
И за крај, слични недоречености има и кога се говори за самиот прием во ЕУ.
Ни се презентира дека, откако ќе се смени името, повеќе не би имале никакви опструкции, дури ни од Грција.
А, што станува станува со поглавијата за правосудство, здраство итн.?
Секое од нив, поединечно, Грција може да го блокира, како што прави Словенија со Хрватска.
Тука е и фактот дека ЕУ не е расположена за нови членки наскоро, односно до 2016, освен кога станува збор за Хрватска и Исланд, евентуално.
Се на се, се продаваат сказни за инстант влез и инстант напредок.
Анализа и здрав сомнеж, никаде.
*гратис:
"Љубовната приказна" помеѓу ЕУ и Гренланд:
http://eu.nanoq.gl/Emner/EuGl/The Greenland Treaty.aspx
Единственото што ни се презентира е некој воопштен став дека таму ќе напредуваме. Како, конкретно, и кој временски период е потребен, пред да ги почувствуваме резултатите, останува неодговорено, а истовремено се анатемисува секој кој ќе пројави здрава скепса кон ЕУ, односно кон нејзината спасителска улога.
Веројатно ова се должи на фамозната максима на "една госпоѓа", која сметаше дека "Некои прашања не залсужуваат одговор".
Сепак, како што референдумското прашање заслужуваше одговор, и сега ги живееме последиците поради тоа што не го доби истиот, така и недореченостите во врска со унијата заслужуваат да му бидат одговорени на македонскиот народ.
Имено, и кога би станале членка на таа структура, Грција, од позиција на моќ (особено ако не стапи Лисабонскиот договор на сила), ќе може да опструира бројни одлуки и пакети кои би биле од корист за Македонија.
Понатаму, тука е моментот на економската криза, а и опоравувањето од истата кое ќе следи, и кое укажува на тоа дека земјите членки ќе бидат малку повеќе фокусирани кон себе и својата економија, и не баш дарежливи со помош за малите земји како нас.
Ко трето, ја имаме и ситуацијата со оправување од првичниот шок (кој обично трае неколку години) и кој подразбира консолидирање на европските стандради и нашиот низок стандард, а истото секогаш најмногу го чувствува обичниот граѓанин (како примери ги имаме Унгарија и Бугарија).
Има и други моменти кои подоцна ќе ги изнесам, но, воопштено, некако неодржана е тезата за магичното стапче на ЕУ кое ќе ги санира сите наши маки.
Се заборава дека ЕУ е конституириана на начин кој остава простор да има "по-еднаков меѓу еднаквите". Па, може да нагаѓаме кој во случајот меѓу нас и Грција би бил "по-еднаков".
И за крај, слични недоречености има и кога се говори за самиот прием во ЕУ.
Ни се презентира дека, откако ќе се смени името, повеќе не би имале никакви опструкции, дури ни од Грција.
А, што станува станува со поглавијата за правосудство, здраство итн.?
Секое од нив, поединечно, Грција може да го блокира, како што прави Словенија со Хрватска.
Тука е и фактот дека ЕУ не е расположена за нови членки наскоро, односно до 2016, освен кога станува збор за Хрватска и Исланд, евентуално.
Се на се, се продаваат сказни за инстант влез и инстант напредок.
Анализа и здрав сомнеж, никаде.
*гратис:
"Љубовната приказна" помеѓу ЕУ и Гренланд:
http://eu.nanoq.gl/Emner/EuGl/The Greenland Treaty.aspx