Come on Superman, say your stupid lines...
Kритични утра.
Заебано било да се разбудиш во кошмар.
Дури и кога си спремен за истите, конзистентноста не си дозволува да ме изневери. Figures. Првата утринска светлина секогаш ги обеледенува сите стравови, двоумења и несигурности. Дури ни во комбинација со јегер не сме веќе порно, туку само аплифицирано на све од поназад. Drunk you wouldn't even touch me. И упорно во тој прозор од темнина до комплетна утринска светлина пробуваме да ги протнеме сите проблеми, решиме и заборавиме. Како дете на игралиште играјќи баскет до последните светлини, претходниот пат го гледал кошот, следниот кога пробал да поентира веќе е темно и не се гледа ни каде е воопшто, ама тој сладок денајл, само поради нешто што до скоро те исполнувало и не сакање идење дома е тоа што ме sаботира мене. И нас. Очајно обидувајќи се во тој прозор, како crash course, да се санира, да се поентира, пречекувајќи ги првите зраци. Критични утра, а најпоразително - изброени.
И додека спиеш во моментов, тука, до мене а јас го гледам глупион предлог од клубот love actually на корвус, се давам во себе-обезвреднување и критикување толку што ти во твоите најдобри денови не знаеше да го постигнеш. Неколку мисли, неколку неизустени реченици ми трчаат низ мозокот како румба роботот за чистење во празна соба само без алгоритамот, упорно удирајќи рандом од ѕид во ѕид како да мислат ќе излезат и ќе го пробијат мојот череп со секој ебен контакт, пред да ги одбијам назад и навнатре во непознат правец во еден суров круг на повторливост, воопшто не се ни осудувајќи да се смогне сила да се кажат, препуштајќи ја цела продуктивност на тебе, закрепнувајќи за двајцата додека жонглираш неколку големи животни oдлуки и евенти, како шампион. Колку е лошо што се гордеам?
Извини.
Те сакам.
Повеќе секси си ми вака ослабнета.
Аnd... maybe we outfucked it, ipak... <3
А, повторно, во ветената земја, легално напраени.
And there goes the lines. From mr. too nice to anybody. Ebate shitty likot. Iskluci me.