Ќе звучам лудо. Ама гледав како Северна Кореја гордо се спротиставува на Америка и светот и цело време химната на СССР ми минуваше низ глава додека се каравме и ми ги наметнуваше сите повреди и твоите грешки успешно ги правеше мои! И така и јас се спротиставував на твојата повредена душа од многумина што ја лекуваше на мене.
Веќе 3 недели и неколку дена не сум со тебе и многу сум горд на себе поради тоа. Воопшто не ми недостигаш, сфатив дека вредам многу повеќе, се гледам во огледало и се сакам самиот себе и почитувам и ценам. Си простувам поради секое празно верување дека нешто било моја вина кога не било.
Понекогаш кога одам по улица чувствувам слобода во градите. Повеќе не сум со таа на која и дадов се, а кога ќе побарав нешто добивав само негативен одговор и фрази како „па таква сум себична сум, не заслужувам ништо“ и емотивни манипулации.
Оди сега да те видам. Се прашувам себе што ако те видам со друг и гајле ми е да ти кажам. Дошло до тој степен и не верував дека ќе биде вака, ама биде. А тоа што уште те спомнувам на кајгана не е поради тоа што ми фалиш туку ставам јагодка на шлагот. Се осеќам победнички бидејќи застанав еднаш засекогаш позади самиот себе.
Да си најдеш добро маже што ќе те сака и чува и ич да не му се сеќираш. Јас сум добро и животот ми тече совршено.
На лото да ми се паднеш, назад ќе те вратам.