Византија-продолжение на Македонската Империја

[anaveno]

Јустинијан Први Велики

Најголемиот дел од истражувачите и историчарите сметаат дека нема сомнение дека тој се родил во близината на Скопје.
Овој податок е застапен и во Католичката енциклопедија (наслов: Justinian). Вистинското име на цар Јустинијан било Флавиј Петар Сабат Јустинијан (Flavius Petrus Sabbatius Justinianus).

Тој се родил во 482 или 483 година. Некои претпоставуваат дека уште како дете тој бил посвоен од византискиот цар Јустин (кој владеел од 518 до 527 година), затоа што бил син на неговата сестра. Овие истражувачи дошле до овој заклучок врз основа на името Јустинијан, кое му било додадено.

Познато е дека осум години по доа ѓањето на власт, Јустинијан наредил негoвото родно место убаво да биде уредено, по што тоа го добило називот "Јустинијана Прима".

Некои истражувачи сметаат дека Јустинијан воопшто не го зборувал грчкиот јазик. Така, на пример, авторот Кристофер Хиберт во својата книга под наслов "Градовите и цивилизациите", на стр. 59, пишува како не постојат докази дека цар Јустинијан добро го зборувал грчкиот јазик. Овде читаме:

"Како млад Јустинијан му се придружил на својот вујко Јустин во Константинопол, каде се стекнал со солидно образование, иако никогаш не научил добро да зборува грчки".

Јустинијан бил оженет со Теодора, која пред тоа била танчерка.

ВОЕНИ АКТИВНОСТИ

Јустинијан станал цар наместо својот вујко Јустин на 1 август 527 година. Пред тоа владеел како коимператор заедно со Јустин.

Првите години од царувањето Јустинијан расчистил со паганите. Сите пагански учења биле забранети, а некои од паганските филозофи побегнале во Персија. За разлика од паганизмот, јудаизмот на почетокот бил толериран, но подоцна Јустинијан наредил синагогите во некои делови од неговата држава да бидат претворени во цркви.

Јустинијан водел долги борби со Персија. Негов главен командант бил Белизарија (Belisarius). Откако ги поразил Персијанците, во 533 година Јустинијан водел војна против поседите на Вандалите во Африка. Истовремено војувал и против Берберите.

Во 535 година Јустинијан, преку Сицилија, извршил напад врз територијата на денешна Италија (некогашниот центар на Римското царство),каде што тогаш владееле Остроготите. Поголема борба се водела во Неапол (каде Остроготите имале свој гарнизон), кој паднал под опсадата на Белизарија. Набрзо потоа Белизарија, заедно со својата војска, влегол и во Рим.

Остроготите возвратиле со контраофанзива во која (според Прокопие) учествувале сто и педесет илјади војници. Бил извршен напад на Рим. Опсадата на овој град траела повеќе од една година, но Остроготите не успеале да го заземат, по што по барале преговори.
Меѓутоа, искусниот војсководец Белизарија ова го сфатил како знак на слабост кај Остроготите и тој презел напад, заземајќи го Римини и насочувајќи се кон Равена, каде што бил царот на Остроготите.

 

[anaveno]

Но, тогаш дошло до раскол во византиската војска т.е. до судир меѓу двајцата ко мандантни – Белизарија и Нарс, по што интервенирал лично Јустинијан, повлекувајќи го Нарс од територијата на денешна Италија.

Потоа до Јустинијан допреле озборувањата за наводна завера од страна на Белизарија, кој наводно сакал да се осамостои како цар во Италија, по што и него го отповикал од воените дејствија на територијата на денешна Италија.

Во 540 година Персија извршила напад врз Византија. И Остроготите успеале да повратат дел од територијата во Италија, која им била одземена со нападите на Белизарија. Во војната, на страна на Персија се вклучила и Ерменија. На источниот фронт, против Персија повторно бил испратен искусниот генерал Белизарија, кој успеал да ја порази и персиската војска. Меѓутоа, Јустинијан пов торно го отповикал Белизарија, заради наводен заговор.

Во тој период се случиле и други несреќи.
Во 542 година Константинопол бил погоден од силен земјотрес, а по тоа се појавила и епидемија на чума, од која починале голем број луѓе.
Во 543 година Јустинијан ја нападнал Ерменија (која била под Персија), а во 545 година склучил мир со персискиот цар, кому му платил голема сума.
Во 548 година Остроготите успеале да си го вратат и Рим.
Во 550 година Јустинијан презел нов воен напад на територијата на денешна Италија. За таа цел го ангажирал својот генерал Нарс, кој имал ерменско потекло, а постигна две големи победи против Остроготите.

Речиси истовремено Јустинијан презел напад и против Визготите во Шпанија. Тој ги искористил внатрешните борби меѓу Визготите и ја нападнал и оваа поранешна римска колонија.
Во 556 година Самарјаните кренале големо востание против Јустинијан.
Во 557 година во Константинопол повторно имало голем земјотрес. Била урната дури и црквата "Света Софија", која Јустинијан ја обновил.
Во 559 година Хуните (предци на Бугарите), преку Дунав навлегле на Балканот. Дел од нив го нападнале Константинопол, но Белизарија ги одбил.
Во 562 година била организирана за вера против Јустинијан и за малку ќе го убиеле.
Истовремено, во Константинопол имало недостиг од храна и од вода, па почнале уличните немири.
Во вакви немирни времиња Јустинијан го завршил својот живот во 565 година.
На негово место дошол Јустин Втори.

ОСТАНАТИ АКТИВНОСТИ

Во Историјата на правото си уште се изучува познатиот Јустинијанов кодекс. Тоа е збир од закони, кои Јустинијан ги создал и ги спровел како замена за до тогашните, во голем дел конфузни римски закони. Тој ангажирал десет стручни лица, на чело со Јован од Кападокија, кои ги подготвиле овие закони. Комисијата ја завршила работата и на 7 април 529 година бил објавен Јустинијановиот кодекс (Codex Justinianus). По тоа биле донесени и други закони во врска со даноците и сл.

Поради своите заслуги за христијанството Јустинијан бил канонизиран за светител. Тој се занимавал и со пишување богословски дела и песни. Некои историчари сметаат дека прекрасната песна "Иже херувими" е негово дело.

Во 553 година го свикал Петтиот Вселенски собор за да се разјаснат некои прашања во врска со верата. Тој ја основал и црквата Јустинијана Прима, од која по доцна се развила Охридската архиепископија. На крај да кажеме дека од страна на некои соседни црковни историчари се манипулира и со потеклото на овој византиски цар и македонски светител, па наидов на српски црковни
книги во кои пишува дека Свети Јустинијан "веројатно бил Србин од околината на Скопје", како и на бугарски книги во кои пишува дека тој бил Бугарин и бил роден во "близина на бугарската престолнина Софија".

Но, Јустинијан е син на Македонија. Византискиот хроничар Прокопие (VI век) за Свети Јустинијан пишува дека (цитат):

"...изградил преубав град на речен Јустинијана Прима. Така го исполнил својот долг кон татковината... И други такви дела извршил во Македонија."

(цит. според Ѓорѓе Радуле: "Кој ја фалсификува историјата?", Штип, 2002, стр. 55).

 

[anaveno]

ВАСИЛИЈ 2 МАКЕДОНСКИ

Одреден број историчари сметаат дека припадниците на македонската династија во Византија, всушност биле потомци на древните Македонци.

Во VIII век, на територијата на денешна Тракија и во дел од југоисточна Македонија, Византија формирала тема (административна област), која ја нарекла "Македонија". Се смета дека оваа тема била така наречена поради тоа што во неа биле населени извесен број потомци на древните Македонци. Токму од нивните редови подоцна произлегле припадниците на македонската династија во Византија. Оваа династија почнала со царот Василиј Први Македонски (867-886), а завршила во 1081 година.

Како илустрација за нивното македонско потекло ќе наведеме цитат од енциклопедијата "Енкарта" (цит. дело, наслов Басил I), каде што во врска со потеклото на Василиј Први читаме:

"Василиј Први (812-886), византиски император (867-886) и основач на македонската династија. Роден е во Македонија и потекнувал од селанско семејство (...)".

Во познатата "Комптон енциклопедија" во врска со востановувањето на македонската династија во Византија читаме:
"Со крунисувањето на Васил Први Македонски во 867 година била востановена долгата династија македонски цареви" (Compton's Encyclopedia Online v3.0 © 1998 The Learning Company, Inc.).

Bo Католичката енциклопедија (1908) пишува дека припадниците на оваа династија биле од Ерменија, но дека биле од македонско етничко потекло. ("The Catholic Encyclopedia, Volume III", Copyright © 1908 by Robert Appleton Company, Online Edition Copyright © 1999 by Kevin Knight Nihil Obstat, November 1, 1908. Remy Lafort, S.T.D)


2) ВАСИЛИЈ ВТОРИ И МАКЕДОНСКИ

Најпознат цар од оваа династија бил токму царот Василиј Втори Македонски - непријателот на средновековниот македонски цар Самуил! Овие етнички Македонци многу малку се изучуваат во денешната историографија од аспект на нивната поврзаност со древномакедонскиот ген.

Дури и најпознатиот претставник на оваа династија, Василиј Втори Македонски, во нашата историографија (веројатно со право), беше изучуван исклучително во негативен контекст како "уништувач" на Самуиловото царство.

Сепак, откако го освоил Самуиловото царство, може да се каже дека Василиј Втори коректно се однесувал кон македонското население. Така, на пример, тој му оставил одредени привилегии на свештенството на Охридската архиепископија, па дури во негово време за архиепископ бил поставен дебарскиот игумен Јован.

Некои од Самуиловите великодостојници го задржале својот статус, иако пред тоа се бореле против Василиј Втори.
За недоволниот интерес кон изучувањето на овие етнички Македонци во нашата историографија придонесе и фактот што тие сепак живееле надвор од територијата на етничка Македонија и владееле со туѓа држава (Византија).

Всушност, случајот со нив е сосема ист како случајот со Македонците Птолемеи, кои своевремено владееле со Египет, како и случајот со Македонците Селевкиди, кои владееле со источното Средоземје.

Сосема иста состојба имаме и со владеењето на македонската династија во Византија.

 

[anaveno]

ДОКАЗИ ЗА МАКЕДОНСКОТО ПОТЕКЛО

Дека овие цареви (исто како и Птолемеите и Селевкидите) не го заборавиле своето македонско етничко потекло покажуваат повеќе факти. Како прво, овде е името на нивната династија - кое гласи "Македонска". Натаму, во нивно време, во византиската војска активна улога играла македонската фаланга.

Познато е дека византискиот цар Констанин (брат и наследник на Василиј Втори Македонски) одлично војувал со долго копје, за што пишува византискиот историчар Михаил Псел (1,14).

Хрватскиот историчар д-р Стјепан Антолјак ("Средновековна Македонија", Скопје, 1985, стр. 212), повикувајќи се на трудовите на византискиот историчар Скилица, пишува:

"Во византиската војска била вклопена македонската фаланга, како што пишува Скилица, и во 1072 година таа учествувала во ограбувањето на некогашната Самуилова престолнина Преспа".

Значи, македонската фаланга во состав на византиската војска се борела против своите собраќа - наследници на македонското средновековно царство, познато во историјата како Самуилово царство. Има и други податоци од времето на Василиј Втори Македонски, во кои се спомнуваат Македонците како војници на неговата војска. Некои од нив се бореле во Јужна Италија, во тогашната тема Лангобардија.

За еден од овие Македонци се знае дека по потекло бил штипјанец! Тој се викал Лав и бил висок воен заповедник на македонските и тракиските единици во составот на византиската војска. Д-р Стјепан Антолјак (цит. дело, стр. 206), во врска со ова пишува:

"Тогаш се наведува како воен запов едник на Трачаните и Македонците патрицијот Лав, кого го нарекувале Стипион т.е. 'Штипјанец'. Овој стратег го наведува и Константин Про-фирогенит".

Припадниците на македонската династија во Византија од своите предци древните Македонци, задржале повеќе традиционални обележја. Познато е дека главни белези на древномакедонските цареви биле: пурпурната боја на облеките, жезлото и дијадемата.

Целосно иста состојба има и кај византиските цареви од редовите на македонската династија! Поетот Иван Кириотес, наречен Геометрес, кој бил епископ на Метилена во X век, во своите песни ги опеал настаните околу владеењето на Василиј Втори Македонски, при што во една од нив сосема јасно ги спомнал (цитат) "кралските жезла и дијадеми, како и пурпурните облеки", кои ги носеле византиските цареви од македонската династија, исто како што ги носеле и нивните предци - славните древномакедонски цареви." (Јоаннис Геометрае, Ј.П. Мигне, ПГ 106, 919; цит. според д-р Стјепан Антолјак, "Средновековна Македонија", Скопје, 1985 год., стр. 242).

И византискиот историчар Михаил Псел (1,31) ја опишува пурпурната боја на облеката во која се облекувал Василиј Втори Македонски. Тогаш дури и постоела изреката "роден во пурпур", која се однесувала токму на царевите од македонската династија.
Интересен е и податокот кој го дава Псел (3,8), во кој пишува дека византискиот цар Роман Трети (1028-1034) од македонската династија, сакал да ги имитира навиките на големите владетели, меѓу кои го спомнува Александар Македонски. Псел пишува дека и овој византиски цар се облекувал во пурпурна облека (3,15), исто како што правеле и древномакедонските цареви.

 

[anaveno]

BASIL THE 2ND THE MACEDONIAN

A certain number of historians think that the members of the Macedonian dynasty in Byzantine were actually descendents of the ancient Macedonians.

To set down arguments in favour of his we should add certain additional explanations.

In the 8th century, on the territory of today's Trachea and in part of South Eastern Macedonia, Byzantine formed a thema (an administrative area), which it called "Macedonia". It is figured that this thema was named so because of the fact it was populated with a certain number of descendents of ancient Macedonians. Later from their ranks the members of the Macedonian dynasty in Byzantine came from. This dynasty began with the emperor Basil the 1st of Macedonia (867-886), and ended in 1081. As an illustration of their Macedonian origin we will quote the Encarta Encyclopedia (quote from the work,title Basil I), where in relation to the origin of Basil the 1st it reads:

"Basil the 1st (812-886), a Byzantine Emperor (867-886) and founder of the Macedonian dynasty. He is born in Ma¬cedonia and originated from a peasant family (...)"

In the famous "Compton Encyclopaedia" in relation to the founding of the Macedonian dynasty in Byzantine it reads:

"With the coronation of Basil the 1st the Macedonian in 867 the lengthy dynasty of Macedonian emperors was established" (Compton's Encyclopedia Online v3.0 © 1998 The Learning Company, Inc.).

In the Catholic Encyclopedia (1908) it is written that the members of this dynasty were from Armenia, but that they were of Macedonian ethnic origin.

("The Catholic Encyclopedia, Volume III", Copyright © 1908 by Robert Appleton Company, Online Edition Copyright © 1999 by Kevin Knight Nihil Obstat, November 1, 1908. Remy Lafort, S.T.D)

 

[anaveno]

BASIL THE SECOND - THE MACEDONIAN

The most famous emperor of this dynasty was the emperor Basil the 2nd the Macedonian - the enemy of the medieval Macedonian emperor Samuel! Little is taught about these ethnic Macedonians in today's historiography from the aspect of their connection with the ancient Macedonian gene. Even the most famous representative of this dynasty, Basil the 2nd the Macedonian, in our historiography (probably rightly so), was taught strictly in a negative context as a "destroyer" of Samuel's Empire. After he conquered Samuel's Empire, it can be said that Basil the 2nd behaved towards the Macedonian population correctly.

For example, he left certain privileges to the clergy of the Ohrid archdiocese, and even in his time the monk Jovan from Debar was selected. Some of Samuel's dignitaries held their status, although they fought against Basil the 2nd. For the inadequate interest for the studying of these ethnic Macedonians in our historiography a contributing factor is the fact that they lived outside of the territory of ethnic Macedonia and ruled with another country (Byzantine). Actually it is the same case as with the Ptolemy, Macedonians who in their time ruled Egypt, as well as with the case of the Macedonian Seleucids, who ruled with the Eastern Mediterranean. We have the same situa¬tion with the reign of the Macedonian dynasty in Byzantine.

EVIDENCE FOR THEIR MACEDONIAN ORIGIN

That these emperors have not forgotten their Macedonian ethnic origin a number of facts have shown. First, here is the name of their dynasty which is called "Macedonian".

Furthermore, in their time, in the Byzantine army an active role was played by the Macedonian phalange. It is known that the Byzantine emperor Constantine (brother and heir of Basil the 2nd the Macedonian) fought excellently with the long spire, as the Byzantine historian Michael Psel writes (1.14).

The Croatian historian D-r. Stjepan Antoljak ("Medieval Macedonia", Skopje,1985, page 212), calling upon the Byzantine historian Skilica, writes:

"In the Byzantine army the Macedonian phalange was incorporated, as Skilica writes, in 1071 it participated in the pillaging of Samuel's capital Prespa."

So the Macedonian phalange within the composition of the Byzantine army fought against their own brothers- heirs of the Macedonian medieval empire, known trough history as Samuel's Empire.

There are other data from the time of Basil the 2nd, in which the Macedonians are mentioned as soldiers in his army. Some of them fought in southern Italy, in the then thema Langobardia. For one of these Macedonians it is known that he was from Stip! He was called Lav and was a high ranking commander of the Macedonian and Trachean units in the composition of the Byzantine army. D-r Stjepan Antoljak (quote work, page 206), in relation to this he writes:

"... then he was mentioned as a military commander of of the Macedonians and Tracheans the patrician Lav, who they called Stipion i.e. 'Stipjanec'. This commander is also mentioned by Constantine Pfrofirogenit."

The member of the Macedonian dynasty in Byzantine kept most of their tra¬ditional markings from their ancient Macedonian ancestors. It is known that the main markings of the ancient Macedonian emperors were: the colour of purple on there robes, sceptre and diadem. We have the same condition with the Byzantine emperors from the Macedonian dynasty! The poet Ivan Kiriotes, called Geometres, who was archbishop of Metilena in the 10th century, in his songs he sang about the events surrounding the rule of Basil the 2nd the Macedonian, and in one of them he clearly mentions (quote): "the royal sceptres and diadems, as well as purple robes", which the Byzantine emperors of the Macedonian dynasty wore, exactly as their ancestors did - the famous ancient Macedonians emperors (Joannis Geometrae, J.P. Migne, PG 106, 919; quote according to D-r. Stjepan Antoljak, "The Medieval Macedonia", Skopje, 1985, page 242).

The Byzantine historian Michael Psel (1,31) describes the purple colour of the robes which Basil the 2nd wore. Then even the saying "born in purple" existed, which referred to the emperors of the Macedonian dynasty. Psel gives an interesting fact (3,8), in which he writes that the Byzantine emperor Roman the 3rd (1028-1034) of the Macedonian dynasty, wanted to imitate the great rulers, among which he mentions Alexander the Great of Macedonia. Psel writes that this Byzantine emperor too, also dressed in purple robes (3,15), the same as ancient Macedonian emperors did.

 

[anaveno]

Hereford Map (13th c.)

Има МАКЕДОНИЈА.

Hема: БУГАРИЈА, ГРЦИЈА, СРБИЈА, АЛБАНИЈА...

http://www.dac.neu.edu/english/kakelly/med/beyond.html

 

[Bratot]

Kade ima Makedonija aj oznaci bidejki nemozam da vidam!

 

[AngPu]

И ја се утепав од барање и не најдов

 

[anaveno]

Kade ima Makedonija aj oznaci bidejki nemozam da vidam!..
И ја се утепав од барање и не најдов

Географската карта (откриена во Англија) под назив The Herferd Map, направена уште во 1290 година и во оригинал денес се чува во англиската Herford Cathedrall.

Ha картата јасно се чита името на Македонија, додека не се ни споменати: Грција, Бугарија, Србија и Албанија.

Оваа карта секако претставува древен доказ за постоењето на Македонија како една од најстарите земји на светот.

Податоците за опишаните земји се земени од книга од Анг. говорно подрачје,а истите податоци (без слика) ги има и во книгата "Етногенетските разлики помеѓу Македонците и Бугарите" - А. Донски.

да имав слика со поголема резолуција,ќе ја означев и постирав. инаку мапата се наоѓа на следниот линк,во црквата:

http://www.herefordcathedral.org/


Jас им пишав дали би сакале да ми испратат слика со поголема резолуција, меѓутоа немам одговор.

Инаку,мапата ја има и во книгата "Македонија на старите мапи" од Илија Петрушевски Скопје, 1992. Hо за жал, ја немам книгата.

 

[Carski]

BASIL THE SECOND - THE MACEDONIAN

The most famous emperor of this dynasty was the emperor Basil the 2nd the Macedonian - the enemy of the medieval Macedonian emperor Samuel! Little is taught about these ethnic Macedonians in today's historiography from the aspect of their connection with the ancient Macedonian gene. Even the most famous representative of this dynasty, Basil the 2nd the Macedonian, in our historiography (probably rightly so), was taught strictly in a negative context as a "destroyer" of Samuel's Empire. After he conquered Samuel's Empire, it can be said that Basil the 2nd behaved towards the Macedonian population correctly.

For example, he left certain privileges to the clergy of the Ohrid archdiocese, and even in his time the monk Jovan from Debar was selected. Some of Samuel's dignitaries held their status, although they fought against Basil the 2nd. For the inadequate interest for the studying of these ethnic Macedonians in our historiography a contributing factor is the fact that they lived outside of the territory of ethnic Macedonia and ruled with another country (Byzantine). Actually it is the same case as with the Ptolemy, Macedonians who in their time ruled Egypt, as well as with the case of the Macedonian Seleucids, who ruled with the Eastern Mediterranean. We have the same situa¬tion with the reign of the Macedonian dynasty in Byzantine.

EVIDENCE FOR THEIR MACEDONIAN ORIGIN

That these emperors have not forgotten their Macedonian ethnic origin a number of facts have shown. First, here is the name of their dynasty which is called "Macedonian".

Furthermore, in their time, in the Byzantine army an active role was played by the Macedonian phalange. It is known that the Byzantine emperor Constantine (brother and heir of Basil the 2nd the Macedonian) fought excellently with the long spire, as the Byzantine historian Michael Psel writes (1.14).

The Croatian historian D-r. Stjepan Antoljak ("Medieval Macedonia", Skopje,1985, page 212), calling upon the Byzantine historian Skilica, writes:

"In the Byzantine army the Macedonian phalange was incorporated, as Skilica writes, in 1071 it participated in the pillaging of Samuel's capital Prespa."

So the Macedonian phalange within the composition of the Byzantine army fought against their own brothers- heirs of the Macedonian medieval empire, known trough history as Samuel's Empire.

There are other data from the time of Basil the 2nd, in which the Macedonians are mentioned as soldiers in his army. Some of them fought in southern Italy, in the then thema Langobardia. For one of these Macedonians it is known that he was from Stip! He was called Lav and was a high ranking commander of the Macedonian and Trachean units in the composition of the Byzantine army. D-r Stjepan Antoljak (quote work, page 206), in relation to this he writes:

"... then he was mentioned as a military commander of of the Macedonians and Tracheans the patrician Lav, who they called Stipion i.e. 'Stipjanec'.This commander is also mentioned by Constantine Pfrofirogenit."

The member of the Macedonian dynasty in Byzantine kept most of their tra¬ditional markings from their ancient Macedonian ancestors. It is known that the main markings of the ancient Macedonian emperors were: the colour of purple on there robes, sceptre and diadem. We have the same condition with the Byzantine emperors from the Macedonian dynasty! The poet Ivan Kiriotes, called Geometres, who was archbishop of Metilena in the 10th century, in his songs he sang about the events surrounding the rule of Basil the 2nd the Macedonian, and in one of them he clearly mentions (quote): "the royal sceptres and diadems, as well as purple robes", which the Byzantine emperors of the Macedonian dynasty wore, exactly as their ancestors did - the famous ancient Macedonians emperors (Joannis Geometrae, J.P. Migne, PG 106, 919; quote according to D-r. Stjepan Antoljak, "The Medieval Macedonia", Skopje, 1985, page 242).

The Byzantine historian Michael Psel (1,31) describes the purple colour of the robes which Basil the 2nd wore. Then even the saying "born in purple" existed, which referred to the emperors of the Macedonian dynasty. Psel gives an interesting fact (3,8), in which he writes that the Byzantine emperor Roman the 3rd (1028-1034) of the Macedonian dynasty, wanted to imitate the great rulers, among which he mentions Alexander the Great of Macedonia. Psel writes that this Byzantine emperor too, also dressed in purple robes (3,15), the same as ancient Macedonian emperors did.

Bravo za postov, a znaes li ti za istorijata vo SFR Jugoslavija i SR Makedonija (politicka potreba da se prekine vrskata pomegu antickite makedonci i segasnite, vo interes na "slovenite" koi se vsusnost kulturoloska kategorija = "opismeneti i hristijanizirani pleminja, od strana na makedonskite politicki i verski strukturi zaradi ostvaruvanje na geo-politicki celi, isto kako Spancite, Portugalcite, Anglicanite i Francuzite" - koku pati "oci ke mi vadea" za ovie raboti?

Pa i den denes lugevo si go sakaat Samoil. Ne oti znaat koj bil i sto bil, nego ednostavno imaat psiholoska potreba za HEROJ, a im e nametnat dijametralno sprotivniot....

 

[Силен]

Pa i den denes lugevo si go sakaat Samoil. Ne oti znaat koj bil i sto bil, nego ednostavno imaat psiholoska potreba za HEROJ, a im e nametnat dijametralno sprotivniot....

Да го објасниш ова?

 

[AngPu]

Se ova e ubavo napisano, i mnogu logicno, samo uste dokazi, t.e. koj se vizantiskite dokumenti ili knigi, za seto ova, za samite da pogledneme.

Za Samoil veke nekade napisav, dokazi za nego nisto nemame, barem jas ne sum videl. Site velat nekoj knigi vo Vatikan, vamu tamu, nisto.

 

[anaveno]

Историчарот на уметност Донка Барџиева - Трајковска ја промовираше монографијата за познатата скопска црква "Свети Пантелејмон" во Нерези, прва книга од македонски автор, како антологиско дело на византиската уметност во Македонија.

Таа содржи 240 страници во кои е објаснет целиот живопис во црквата кој, според информациите со кои располага Републичкиот завод за заштита на спомениците, е направен во 1164 година.


Дадени се и податоци за мајсторите на фреските и тези за нивното потекло.
Монографијата е илустрирана со 88 колор фотографии, а таа е издадена и на македонски и на англиски јазик.

 

[Bore69]

Se ova e ubavo napisano, i mnogu logicno, samo uste dokazi, t.e. koj se vizantiskite dokumenti ili knigi, za seto ova, za samite da pogledneme.

Za Samoil veke nekade napisav, dokazi za nego nisto nemame, barem jas ne sum videl. Site velat nekoj knigi vo Vatikan, vamu tamu, nisto.

исмо на цар Калојан до папа Инокеннтиј III

1202г. На п'рво мјасто ние като лјубим син искаме от нашата мајка, Римската ц'рква, царска корона и достојнство, според както са го имали нашите стари императори. Както намираме записано в нашите книги, един е бил Пет'р, втори Самуил и други, които са ги положили за царуване

Отговор на папа Инокентиј

1202г. Ти обаче смирени поиска Римската ц'рква да ти даде корона както се чете в твојте книги, че е дала на Пет'р, Самуил и на други твој знатно паметни предци... Ние прочее, за да се уверим в това по - добре, наредихме да б'дат прочетени внимателно нашите регисти, от които јасно узнахме, че в подчинената ти земја са били короновани много царе...



Оригинал'т е на латински

Дуклјански летопис 1

По това врем в б'лгарското племе се издигнал нјакој си Самуил, којто се пров'згласил за цар.Тој водил д'лги војни с г'рците и ги изгонил от цјала Б'лгарија, така че през негово време г'рците не смеели да приближат там.
... Младеж'т Владимир заел престола и растјал, украсен с всестранна
м'дрост и свјаност.А по с'штото време, докато Владимир бил оште младеж и управлјавал вместо башта си, гореспоменатијат б'лгарски цар Самуил с'брал голјама војска и пристигнал в пределите на Далмација, нападајки земјата на кнјаз Владимир.Кнјаз'т п'к, којто бил свјат м'ж и не искал никој от хората му да загине в'в војна, скромно се оттеглил и заедно с цјалото си племе се в'зкачил на планината, којато се нарича Облик...Между това царјат посредством пратеници предложил на кнјаз Владимир да слезе от планината заедно с всички онија, които били при него.Но кнјаз'т не се
с'гласил.Местнијат жупан подобно на предателја јуда изпратил на
б'лгарскија цар писмо в което казвал: "Господарју, ако на твое
величество е угодно, аз ште ти предм кнјаза." Царјат му отговорил: " Ако успееш да сториш това, ти ште б'деш богато в'знаграден от мен и удостоен с големи почести."
....
Между това Владимир, окован в'в вериги, денем и ноштем се отдавал на пост и молитва.јавил му се в'в видение ангел господен, којто го ободрил и му в'звестил онова, което предстојало да се сб'дне: как Господ ште го освободи от затвора и как тој чрез м'ченичество ште отиде в царството небесно, гдето ште получи неувјахвашт венец и наградата на вечен живот.Тогава блаженија Владимир, ободрен от ангелското видение, все повече и повече се отдавал на пост и молитва. И т'ј един ден д'штерјата на цар Самуил, на име Косара, подбудена и вд'хновена от Светија дух, отишла при башта си и изјавила желание да слезе с'с својте слуги и да умие главите и нозете на окованите в'в вериги затворници.Когато башта ј позволил това, тја слјазла в затвора и изв'ршила добродетелната си пост'пка.Между това тја с'гледала Владимир и като видела че е хубав, скромен, крот'к, умерен, спрјала се и поговорила с него.След това желаеки да го освободи от затвора тја отишла при царја и казала следното: " Ако е угодно на твое величество , или ми дај за м'ж кнјаз Владимир, или да знаеш, аз по - скоро ште умра от колкото да приема друг".Като чул това, царјат се зарадвал и се с'гласил да изп'лни желанието на д'штерја си.
....
И т'ј след см'ртта на б'лгарскија цар Владислав император Василиј като с'брал голјама војска и множество кораби, започнал да завојува страната и завладјал цјала Б'лгарија, Рашка, Босна, Далмација и всички крајбрежни области чак до пределите на Долна Далмација.

Летопис Попа Дуклјанина
Белград - Загреб 1928, с 300, 331, 334, 342, 344
Латински извори за б'лгарската историја III 173 - 175, 179
оригиналт е на латински

1. С'ставен през 12 век на славјански, през 1510 преведен на латиски.

Автор ср'бски свештенник от областта Дукла.

БИБЛИОГРАФИја

Андреев, ј., Ив. Лазаров, Пл. Павлов. Кој кој е в средновековна Б'лгарија. Софија, 1994; 1999 (Второ доп'лнено издание).
Антолjак, Ст., Бр. Панов. Средновековна Македониjа, т. 1-3. Скопjе, 1985.
Божилов, Ив., В. Гјузелев. Историја на Б'лгарија, т. І. Софија, 1999.
Византиjски извори за историjу народа Jугославиje, т. III, Београд, 1966.
Гр'цки извори за б'лгарската историја, т. V. Софија, 1963; VI, 1965; VIII, 1972; X, 1980.
Димитров, Хр. Македонија в б'лгарското средновековие. Софија, 2001.
Заимов, ј., В. Заимова. Битолскијат надпис на Иван Владислав, самод'ржец б'лгарски. С., 1970.
Златарски, В. Историја на б'лгарската д'ржава през средните векове, т. I, част 2. С., 1918; т. II. С., 1934 (1972, 1995)
Иванов, ј. Б'лгарски старини из Македонија. Софија, 1930 (1970).
Иречек, К. Историја на б'лгарите. Софија, 1978.
Историја на Б'лгарија, т. II. П'рва б'лгарска д'ржава. Софија, 1981.
Карајанопулос, ј. Бележки в'рху в'станието на Комитопулите.- В: Б'лгарија в света от древността до наши дни, т. I. С., 1979.
Латински извори за б'лгарската историја, т. II, Софија, 1963.
Микулчик, Ив. Средновековни градови и тврдини во Македониjа. Скопjе, 1996.
Мутафчиев, П. Историја на б'лгарскија народ. Софија, 1986.
Острогорски, Г. Историjа Византиjе. Београд, 1959. Б'лг.преводи: Скопjе, 1992 (македонска служебна ез. норма); Софија, 1998.
Павлов, Пл. Залез'т на П'рвото б'лгарско царство (1015-1018). Софија, 1999.
Петров, П., В. Гјузелев. Христоматија по историја на Б'лгарија, т. I. С., 1978
Пириватриh, С. Самуилова држава. Београд, 1997 (Б'лг. превод - Софија, 2000).
Розен, В. Император Василиј Болгаробојца - извлеченија из летописи јах'ја Антиохијскаго. Санкт Петербург, 1883.
Стара б'лгарска литература, т. 3. Исторически с'чиненија. Софија, 1983.
Т'пкова- Заимова, В., Д. Димитров, Пл. Павлов. Хронологична енциклопедија на света, т. VІ (Византија). В. Т'рново, 1995.

* * *
Annales Anonymi Presbyteri de Dioclea. Zagreb, 1928.
Cheynet, J.-Cl. Pouvoir et contestations a Byzance (963-1210). Paris, 1990.
Iohannis Scylitzae Synopsis Historiarum (Rec. I. Thurn). Berlin - Nеw York, 1973.
Kravari, V. Villes et villages de Macedoine occidentale. Paris, 1989.
Popkonstantinov, К. - O. Kronsteiner. Староб'лгарски надписи / Altbulgarische Inschriften, vol. 1. Salzburg-Wien, 1994 (=Die Slawischen Sprachen, 36).
Runciman, St. The History of First Bulgarian Empire. London, 1930 (Б'лг.превод - Софија, 1993).
Schlumberger, G. L'epopee byzantine a la fin du X-me siecle, t. 2 (Basile II-eme - le Tueur des Bulgares). Paris, 1900.
Stephanos von Taron. Armenische Geschichte. Leipzig, 1907.
# Fine, Jr., John V.A. (1991). "6 Bulgaria after Symeon, 927–1018", The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century. Ann Arbor: University of Michigan Press, pp. 188-200. ISBN 978-0472081493.
# Lalkov, Milcho (1997). "Tsar Samuil (997–1014)", Rulers of Bulgaria. Kibea. ISBN 954-474-098-8.
# Runciman, Steven (1930). "The end of an empire", A history of the First Bulgarian Empire. London: George Bell & Sons. OCLC 832687.
# Делев, Пет'р; Валери Кацунов, Пламен Митев, Евгенија Калјанова, Искра Баева, Бојан Добрев (2006). "12. Залез'т на П'рвото б'лгарско царство", Историја и цивилизација ца 11. клас (in Bulgarian). Труд, Сирма. ISBN 9549926729.
# Златарски, Васил [1927] (1971). "Част II. От славјанизацијата на д'ржавата до падането на П'рвото царство (852—1018). VI. Борба за независимост", Историја на б'лгарската д'ржава през средните векове. Том I. Историја на П'рвото б'лгарско царство., 2 (in Bulgarian), Софија: Наука и изкуство. OCLC 67080314.
# Пириватрић, Срђан; Божидар Ферјанчић (1997). Самуилова држава: обим и карактер (in Serbian). Београд: Византолошки институт САНУ. OCLC 41476117. Excerpt from the Bulgarian translation.
# Цанев, Стефан (2006). "Глава XIII. (972–1014). Героическата агонија. Цар Роман, цар Самуил.", Б'лгарски хроники (in Bulgarian). Софија, Пловдив: Труд, Жанет 45. ISBN 954-528-610-5.
* Латински извори за б'лгарската историја (ЛИБИ), T. 3. Софија, 1967
* Љетопис Попа Дукљанина, приредио Фердо Шишић, Београд-Загреб, 1928
* Љетопис Попа Дукљанина, приредио Владимир Мошин, Загреб 1950
* Љетопис Попа Дукљанина, приредио Славко Миjушковић, Подгорица 1967
* Драгова, Надежда. Мавро Орбини и б'лгарските историци през ХVІІІ век, в: Мавро Орбини. Царството на славјаните, Софија 1983, с. 15-18
* Peričić Eduard, Sclavorum regnum Grgura Barskog-Ljetopis Popa Dukljanina, Zagreb, 1990
* Ferluga, Jadran. Die Chronic des Priesters von Diokleia als Quelle fur die byzantinische Geschichte, Byzantina 10 (1980), 429-460