Ваше мислење за Блаже Конески?
Блаже Конески е вториот кодификатор на македонскиот јазик, со што неговото дело е рамно на тоа на Светите браќа Кирил и Методиј.
Но и тој, како и неговите претходници, прави една, по мене, значајна грешка.
Имено, словенските племиња се населуваат на територијата на Македонија меѓу 550 и 630 година (средина на 6ти и почеток на 7ми век). До првата кодификација на македонскиот јазик, која се случува со преведувањето на Светите Евангелија од хеленски на македонски (863 година) поминуваат повеќе од два века.
Само за споредба, Норманската инвазија на англо-саксонска Британија се случува во 1066. Норманите, кои зборуваат дијалект на францускиот јазик, до 1150 година, англо-саксонскиот јазик (Anglish) успеваат драстично да го изменат. Не дека можеме да влечеме аналогија помеѓу двата примера, но поентата ми е дека за помалку од 100 години, еден јазик може да претрпи драстични измени.
Овие два века на развој на македонскиот јазик одделно од останатите словенски форми (моравска, задкарпатски) дава за право на македонската лингвистика да тврди дека јазикот на кој Светите Евангелија се преведени од светите браќа, е македонски (со основа во солунските говори). Бидејќи тие овие преведени дела ги користат при своите мисии за покрстување на останатите Словени, со тоа го шират македонскиот јазик на север и запад и го прават основа на другите современи словенски јазици.
На човек како Путин, кој нема комплекси, ова не му е проблем да го признае, кога вели дека писменоста во Русија дошла од Македонија. Во годината кога светите браќа Кирил и Методиј ја преведувале Библијата на македонски (863), бугарскиот кан
Богорис и цела Бугарија уште не биле покрстени (864).
Мојата забелешка кон Конески е во тоа што, по примерот на светите браќа, зема само едно наречје за да го стандардизира јазикот. Македонскиот јазик не е само велешкото, прилепското, битолското и леринското (централно) наречје, туку и шопското, неврокопското, солунското, кожанското, односно сите дијалекти на македонскиот јазик мора да бидат основа на стандардниот јазик. Ако за едно нешто има десет дијалектни форми, тие сите се допринос за македонското јазично богатство. Отфрлањето на девет збора и прогласувањето на еден за “стандарден“, “литературен“, “правилен“ - е лингвистички пуризам кој само го осиромашува јазичниот фонд.