Би сакала да можам да кажам дека мајка ми е нај-нај, но за жал, не е така, затоа што си имам работа со класичен нарцист и егоманијак.
Не ја мразам, но таа мене ме мрази, бидејќи немаме ништо заедничко карактерно.
Таа секогаш знае се, секогаш е во право, непогрешлива. Ако некој се спротивстави, го прави од долно подолно, со најлоши можни навреди.
Кога и одев по кејф и правев СЕ како што ќе каже, бев нејзина гордост, а сега не може буквално да ме гледа во близина.Тоа и ми го има речено повеќепати.
За се нешто што е мое мислење и став ќе најде начин да го омаловажи, освен за работите кои може да си ги припише себеси. Ако имам спротивно мислење за нешто, постојано прибегнува кон емоционални и секакви други уцени (тука спаѓа и лишување од наследство и откажување во весник).
Пати од тоа да е прва во се, и другите да и завидуваат на статусот, парите, функцијата...нели, поарно да ја мразат отколку да ја жалат. Сепак, бидејќи сега е во пензија и нема на кој друг начин да си го билда егото, целата фрустрација и нервози ја истресува на нас домашните.
Никогаш не е задоволна, на се нешто мана ќе најде. Верувале или не, подароци ми има вратено и фрлено, не биле марка, како што таа заслужува
вниманието во овој случај не е ич битно
Не знам што да кажам, за сите оние кои сте во слична ситуација - иселете се од дома и бегајте што е можно побрзо! Таа никогаш нема да се смени, за жал.
А ако некогаш станам таква, поарно ќе си свирнам куршум во слепоочница отколку да си ги измачувам децата.