воени дејствија
Спорната територија во која бугарското население било помалку од 50% и треба да се подели меѓу Бугарија и Србија
Ете токму заради ова делење на Македонија ве печат зборовите и на Чуповски, и на сите други Македонци.
ЛУДОГОРЕЦ напиша:
Нема како бугарија да уништи ВМОРО, тоа е про бугарска организација и се бори за бугарска кауза, прочитајте барем статутот на организацијата!
ЛУДОГОРЕЦ напиша:
Долго расправавме за целта на таа организација, и најпосле се задржавме врз автономија на Македонија со предимство на бугарскиот елемент. Не можевме да го прифатиме ставот за „директно присоединување на Македонија кон Бугарија“, затоа што увидувавме дека тоа ќе сретне големи тешкотии, поради спротивставувањето на големите сили и аспирациите на соседните мали држави и на Турција. Ни поминуваше низ мислата дека една автономна Македонија потем би можела полесно да се обедини со Бугарија, а во краен случај, ако не се постигне тоа, дека ќе може да послужи како обединувачка алка на една федерација на балканските народи...Откако се согласивме за целта на нашата организација - на истата средба се зафативме да изработиме статут на Организацијата. Прирака ми беше еден том од „Записите“ на Захариј Стојанов, и од нив го зедовме за урнек статутот на „Бугарскиот револуционерен комитет“. Го задолживме Поп Арсов, врз основа на тој статут, да изработи нацрт за нашиот статут
Јасно им е на сите дека вашата шизофренија, самобендисаност и потребата се и сешто и во минатото и денеска да правите "бугарско" (како што тоа ви го натурија во времето на бај Тодорче Живков) е во најголема мера затоа што до ден денешен поим си немате кој ви е произходот.
Ама редно е наместо по цели денови да висите по македонските форуми и да тресете глупости, да си погледнете во вашиот сопствен двор, и да си ја видите сопствената „историја".
Само будали (и одродници од Русчук) можат да веруваат дека постои некоја модерна нација што го извојувала и добила својот денешен статус без разните организации што помогнале да го оствари тоа да поминале секакви премрежја и проекти во својот развој.
Еве на пример како Србите му се обраќале на АВСТРИСКИОТ монарх пред да ги имаат своите востанија и да успеат да добијат вазален статус кон Отоманската империја.
Или еве уште поарно, да видиме какви проекти имале твоите Бугари пред велика матушка Русија да реши да ве направи држава и нација.
„През 60-те години на века укрепналата буржоазија т'рси различни п'тишта за разрешаване на б'лгарскија в'прос. Активизирането на европејската политика, преструктурирането на политическото пространство и новото раздвижване на Балканите пораждат надежди сред различните групировки нај-вече на б'лгарската емиграција. Запозната с интересите и позициите на Великите сили, тја следи внимателно развоја на с'битијата с оглед на б'лгарските в'жделенија и т'рси удобен момент за тјахното излагане и отстојаване.
В началото на 60-те години на политическата сцена отново излиза организацијата на едрите б'лгарски т'рговци в'в Влашко, известна като Комитет на старите, Епитропија и Средоточно попечителство от предходното десетилетие. Този п'т през 1862 г. тја се појавјава под името Добродетелна дружина. Излизането ј от прод'лжителнија зимен с'н е св'рзано с активизирането на Русија, којато след Парижкија мир беше отстранена от компанијата на главните дејствашти лица на Балканите. През 60-те години Петербург в'звр'шта самочувствието си и започва да се намесва осезателно в политическите дела на Европејскија југоизток.
По-видни членове на Добродетелната дружина през този период са двамата братја Христо и Евлоги Георгиеви, д-р П. Протич, д-р Г. Атанасович, Хр. Мустаков, митрополит Панарет Рашев, д-р Н. Василиади. И сега, както и преди, „старите“ прод'лжават да следват стриктно указанијата на руската политика и дипломација, като се р'ководјат от разбирането, че Русија е нај-сигурнијат гарант за получаване на желаното от б'лгарите.
През 1866–1867 г. Османската империја е подложена на натиск както от страна на Франција, така и от страна на Русија. Докато п'рвата настојава за реформи в духа на Хатихумајуна, втората иска автономија за покорените христијански народи. По това време канцлер'т на Русија кнјаз А. Горчаков пуска израза „автономија или анатомија“, којто не предвештавал ништо добро за Турција. В тази обстановка
през 1866 г. се ражда проект'т на рускија посланик в Цариград генерал Н. П. Игнатиев за с'здаване на една голјама јужнославјанска д'ржава, в којато да се обединјат С'рбија и Б'лгарија и којато да играе ролјата на бариера пред домогванијата на Запада на изток.
Појавата на тази идеја активизира „старите“ в Букурешт. Те разработват специален документ, озаглавен „Програма за политическите отношенија на с'рбо-б'лгарите (б'лгаро-с'рбите) или за тјахното с'рдечно отношение“, предвиждашт с'здаване на федеративна д'ржава, наречена С'рбо-Б'лгарија или Б'лгаро-С'рбија. В проведеното на 5 април 1867 г. с'брание в рум'нската столица, на което прис'стват и представители на одеските б'лгари, програмата е одобрена. Ср'бското правителство обаче отклонјава подписването ј, т'ј като не искало да се ангажира прјако с б'лгарското освободително движение. Последното било използвано от Белград единствено с цел да се оказва натиск в'рху Турција, но не и да се решават б'лгарските проблеми. С'штата цел имат и двете изпратени в б'лгарските земи чети през пролетта на 1867 г.
След провала на проекта за федерација с'с С'рбија Добродетелната дружина, пак по внушение на Русија, в'зприема нова идеја — за дуализ'м с Турција. Предложение в този смис'л е направено с меморандум, подписан от членовете на дружината, до Парижката мирна конференција по Критскија в'прос през јануари 1869 г. Разбира се, конкретен резултат и този п'т не е постигнат.
Решителен противник на револјуционното движение, Добродетелната дружина прави много в областта на мирната револјуција. Тја отпуска големи средства за подпомагане на просветното движение, изпрашта и изд'ржа много б'лгарски младежи, за да зав'ршат образованието си в Европа и Русија, участва в с'здаването на Б'лгарското книжовно дружество, заштитава б'лгарската кауза при всеки удобен случај. Печатнијат ј орган в. „Отечество“, започнал да излиза през 1869 г., подкрепја неизменно руската балканска политика и ратува за сближение между јужните славјани.
Активна ролја сред емиграцијата през разглежданија период играе и Одеското б'лгарско настојателство. През 1858 г. то получава официално признание от руското правителство като благотворителна организација под попечителството и р'ководството на Херсонскија архиепископ. По-видни негови членове са
Николај X. Палаузов, Николај М. Тошков, братја Тошкович, Василиј Рашеев, Константин Палаузов."
ИЗВОР
Сега вие сте Србо-бугари што живеат во Србо-бугарија ли?
Или сте Турко-бугари?
Добро, ова второво сепак историски е поиздржано, ама колку што ми е познато на вас не ви се допаѓа.
А овој Палаузов треба ли да те потсетам што бил пред да стане "горд Блгарин"?
А тоа што сакале некои поединци во нашата македонска организација кога таа се формирала било во спротивност со тоа што сакале други.
Особено откако виделе на дело како вашиот дебелогазест германски цар Фердинанд со мал прст не мрднал (дури и не бил во Блгарија) додека Македонците крв лееле за својата Македонија на Илинден.
А секој народ што е желен за слобода во одредени моменти е подготвен да прифати секакви "проекти".