- Член од
- 22 јули 2007
- Мислења
- 438
- Поени од реакции
- 1
документи , изјави ... се што е поврзано со бугарските притисоци , закани , уцени , закони .... донесени од страна на Бугарската дражава против македонските организации , против Македонците , македонштината.
Целта на темата не е да се оцрнат Бугарите или Бугарија, туку да се прикажат постапките и личностите кои имаат изразито антимакедонски пориви. Целта на оваа тема е е да се намали маневарскиот простор за големобугарската пропаганда и обидите кога сакаат Бугарија да ја представат како единствена која се грижи за Македонија и Македонците, тутор кој постојано војувал за слободата на Македонците и постојано ја помага истата.
Ова ќе биде место каде што ќе се трупаат аргументи дека за Бугарија како институција секогаш биле во прв план интересот на самата институција а Македонците или пак Македонија се средство за нивно остварување. Бугарштината како антитеза на Македонштината , вековни противници.
Александар Донски:
ПРОГОНОТ НА МАКЕДОНЦИТЕ ВО БУГАРИЈА ВО 19. ВЕК
За прогонот на национално свесните Македонци во Бугарија во 19. век. досега речиси никаде не е пишувано во бугарските публикации. Факт е дека огромното мнозинство бугарски публикации (весници, списанија и сл.), како и оние кои се во сопстевност на ВМРО од Софија, се плашат од објавување текстови со македонска национална содржина . Тоа е најголем доказ за нивната слабостаи за немоќта да ги одржат нивните хипотези во однос на потеклото на нивната нација .Лично имам изпратено понуда на ВМРО од Софија да објавам текст сo македонска национална содржина во некое од нивните списанија, но одговор немам добиено. Тоа ме мошне радува ,бидејки ми говори за нивниот страв од вистината , која колку и да се трудат , сепак, нема да можат да ја сокријат од своите читатели, посебно не денес кога информациите се достапни до јавноста повеќе од кога и да е . Но да се вратиме на нашава тема.
Теророт во Бугарија против Македонците во 19. век посебно бил засилен во времето на бугарскиот премиер Стамболов. Во јавноста се малку познати отворените антимакедонски дејства на овој бугарски премиер. За настаните од времето на неговото владееве, во 1902 година непотпишаниот Коста Шахов во в. Македонија меѓу другото сведочи: Во негово време во Софија се издаваше весник ,,Македонија". Штом редакцијата свика на собрание неколкумина од првенците меѓу македонската емиграција во хотелот ,,Конкордија" со цел да се покрене една поширока дејност, Стамболовата влада ги заплаши учесниците на тоа собрание со екстрадирање во Турција и им ја покажа дупничката граница преку весникот ,,Свобода".
Ги натера престолничките пожарникари да ја заплашуваат Редакцијата со растураве на печатницата и со тепање на редакторот, кое... се сврши so запењатуваве на печатницата по административен пат и со затворање на еден од соработниците на таа редакција. На крајот од 1889 година во Софија се формира ,,Македонска заемоспестовна каса".Тогашната влада и против неа ги пушти пожарникарите... Некои од членовите ги заплашија, го отпуштија прецедателот од Министерството за надворешни работи, ја разнебитија. Во продолжение е опишано и растуравето на Македонското благотворно друштво, како и забраната за одржување митинг на Македонците во Софија. Несудениот организатор на овој митинг бил уапсен и интерниран. Токму во тоа време група млади македонски интелектуалци во Софија формирале асоцијација што ја нарекле “Млада македонска книжовна дружина“ . Оваа Дружина понала да го издава списанието Лоза. Меѓутоа, и нивната работа била запрена од страна на експонентите на Стамболовата влада. Еве што пишува за нив во спомнатата статија непотпижаниот автор: Подоцна неколку младинци од студентите Македонци формираа Млада македонска книжовна дружина што почна да го издава списанието ,,Лоза". Владата на Стамболов презеде се за да ја убие и неа. Членовите на дружината ги прогласи за сепаратисти, еден од нив изпрати во прогонство во Луковит, двајца затвори во Софија, другите ги избрка и на тој начин дружината беше разбиена - ја уништија. "
Значи, бугарската влада била таа што ја уништила Младата македонска книжовна дружина во Софија, под изговор дека нејзините членови биле македонски сепаратисти. За теророт на бугарскиот премиер Стамболов против Македонците Коста Шахов пишувал и во 1905 и во 1910 година. Лозарите - македонски национални дејци од 19. век!
Сега предлагам да се задржиме на уште еден момент поврзан за Младата македонска книжовна дружина, чии членови биле познати под името лозари. Нивната национална определба е многу важна, посебно ако се погледне списокот на учесниците и соработниците во оваа литературна дружина. Меѓу нив се и имивата на: Гоце Делчев Даме Груев, Ѓорче Петров Христо Матов, Петар Попарсов, Иван Хахиниколов, Коста Шахов, Ѓорѓи Беласчев, Димит'р Мирчев, Христо Попкоцев, Караѓулев, Ѓорѓи Белев, Андреј Лапчев, Тома Карајовов, Н. Туфекчиев и други. Во јануари 1892 година Младата македонска книжовна дружина го објавува првиот број на својот орган Лоза и по неговото име целото движење го добива називот лозари. Гледаме дека најголемите имива на македонската револуционерна борба од крајот на 19. и почетокот на 20. век биле членови или соработници на оваа Дружина.
Меѓутоа, денешните големобугарски пропагандисти тврдат дека националното чувство на лозарите било бугарско, а како доказ за ова тие го приложуваат фактот што во некои од текстовите на списанието Лоза се спомнуваат и македонски Бугари. За да го разбиеме и овој пропаганден трик на денешната големобугарска пропаганда, ќе ги приложиме следниве факти. Како прво, треба да се земаат предвид веќе спомнативе услови во Бугарија, во кој било објавено списанието Лоза. Тоа е време на терор против Македонците од страна на бугарската влада на Стамболов. Македонците се прогонувани, апсени, интернирани и се забранувани сите нивни национални манифестации и други слични изблици на организирање. Во такви услови, оние Македонци што сакале да објавуваат статии за Македонија, единствено можеле да го прават тоа преку користевето на компромисниот термин “македонски Бугари“.
За да објасниме подобро за што станува збор, ќе направиме компаративен преглед со еден друг подоцнежen настан. Во времето на големосрпската окупација на Македонија, во кралска Југославија во 1935 година Македонците студенти во Загреб формирале свое друштво Вардар. Во рамките на ова Друштво по две години тие објавиле весник под наслов “Наш весник“. Во него биле објавени текстови и други прилози што исклучиво се однесувале за Македонија и за Македонците. Автори биле тогагшните истакнати македонски национални дејци: Кочо Рацин, Никола Ѓумуров, Христо Попсимов, Лазар Личеноски, Димит'р Ѓузелов, Александар Линин и други. Меѓутоа, поради добро познатите причини, во ниту една од статиите не се спомнати термините: Македонија, Македонци, македонски народ и сл. Тоа е сосема разбирливо, ако се знае дека тоа е времето кога во Југославија беснеел најстрашниот терор против Македонците.
Тоа е времето од само неколку години по убиството на кралот Александар, кога секакво спомнување на овие термини можело да има сериозни последици врз авторот.
Затоа, во замена за термините Македонија, македонски народ и сл., во овие статии се употребени компромисните термини: Повардарие, повардарци, повардарски и сл. Дури и повеќето текстови се напишани на чист српски јазик (освен неколкуте лични и народни творби). Сепак, и покрај ваквото компромисно и маскирно детерминирање на Македонците, и покрај српскиот јазик во статиите, “Наш Весник“ веднаш бил забранет од страна на големосрпскиот режим и тоа веднаш по излегувавето на првиот број. Значи, во “Наш Весник“ познатите македонски национални дејци (заради наведените причини) себеси се детерминирале како Повардарци! Па, зарем тоа значи дека тие и навистина се чувствувале како повардарци? Зарем и другите Македонци се повардарци, само затоа што во весникот така биле наречени Македонците? Кој нормален може и да помисли такво нешто? Ист е случајот и со Македонците од Егејскиот дел на Македонија . Таму, дури и денес се уште е забранета јавната употреба на етничкиот термин Македонци. Поради тоа, кога нашиот народ сака да ги потенцира своите национални разлики во однос на Грците, во замена за терминот Македонци, за себе го употребува компромисниот и маскирен термин “ендопи“ (што значи: тукашни). ....
Целта на темата не е да се оцрнат Бугарите или Бугарија, туку да се прикажат постапките и личностите кои имаат изразито антимакедонски пориви. Целта на оваа тема е е да се намали маневарскиот простор за големобугарската пропаганда и обидите кога сакаат Бугарија да ја представат како единствена која се грижи за Македонија и Македонците, тутор кој постојано војувал за слободата на Македонците и постојано ја помага истата.
Ова ќе биде место каде што ќе се трупаат аргументи дека за Бугарија како институција секогаш биле во прв план интересот на самата институција а Македонците или пак Македонија се средство за нивно остварување. Бугарштината како антитеза на Македонштината , вековни противници.
Александар Донски:
ПРОГОНОТ НА МАКЕДОНЦИТЕ ВО БУГАРИЈА ВО 19. ВЕК
За прогонот на национално свесните Македонци во Бугарија во 19. век. досега речиси никаде не е пишувано во бугарските публикации. Факт е дека огромното мнозинство бугарски публикации (весници, списанија и сл.), како и оние кои се во сопстевност на ВМРО од Софија, се плашат од објавување текстови со македонска национална содржина . Тоа е најголем доказ за нивната слабостаи за немоќта да ги одржат нивните хипотези во однос на потеклото на нивната нација .Лично имам изпратено понуда на ВМРО од Софија да објавам текст сo македонска национална содржина во некое од нивните списанија, но одговор немам добиено. Тоа ме мошне радува ,бидејки ми говори за нивниот страв од вистината , која колку и да се трудат , сепак, нема да можат да ја сокријат од своите читатели, посебно не денес кога информациите се достапни до јавноста повеќе од кога и да е . Но да се вратиме на нашава тема.
Теророт во Бугарија против Македонците во 19. век посебно бил засилен во времето на бугарскиот премиер Стамболов. Во јавноста се малку познати отворените антимакедонски дејства на овој бугарски премиер. За настаните од времето на неговото владееве, во 1902 година непотпишаниот Коста Шахов во в. Македонија меѓу другото сведочи: Во негово време во Софија се издаваше весник ,,Македонија". Штом редакцијата свика на собрание неколкумина од првенците меѓу македонската емиграција во хотелот ,,Конкордија" со цел да се покрене една поширока дејност, Стамболовата влада ги заплаши учесниците на тоа собрание со екстрадирање во Турција и им ја покажа дупничката граница преку весникот ,,Свобода".
Ги натера престолничките пожарникари да ја заплашуваат Редакцијата со растураве на печатницата и со тепање на редакторот, кое... се сврши so запењатуваве на печатницата по административен пат и со затворање на еден од соработниците на таа редакција. На крајот од 1889 година во Софија се формира ,,Македонска заемоспестовна каса".Тогашната влада и против неа ги пушти пожарникарите... Некои од членовите ги заплашија, го отпуштија прецедателот од Министерството за надворешни работи, ја разнебитија. Во продолжение е опишано и растуравето на Македонското благотворно друштво, како и забраната за одржување митинг на Македонците во Софија. Несудениот организатор на овој митинг бил уапсен и интерниран. Токму во тоа време група млади македонски интелектуалци во Софија формирале асоцијација што ја нарекле “Млада македонска книжовна дружина“ . Оваа Дружина понала да го издава списанието Лоза. Меѓутоа, и нивната работа била запрена од страна на експонентите на Стамболовата влада. Еве што пишува за нив во спомнатата статија непотпижаниот автор: Подоцна неколку младинци од студентите Македонци формираа Млада македонска книжовна дружина што почна да го издава списанието ,,Лоза". Владата на Стамболов презеде се за да ја убие и неа. Членовите на дружината ги прогласи за сепаратисти, еден од нив изпрати во прогонство во Луковит, двајца затвори во Софија, другите ги избрка и на тој начин дружината беше разбиена - ја уништија. "
Значи, бугарската влада била таа што ја уништила Младата македонска книжовна дружина во Софија, под изговор дека нејзините членови биле македонски сепаратисти. За теророт на бугарскиот премиер Стамболов против Македонците Коста Шахов пишувал и во 1905 и во 1910 година. Лозарите - македонски национални дејци од 19. век!
Сега предлагам да се задржиме на уште еден момент поврзан за Младата македонска книжовна дружина, чии членови биле познати под името лозари. Нивната национална определба е многу важна, посебно ако се погледне списокот на учесниците и соработниците во оваа литературна дружина. Меѓу нив се и имивата на: Гоце Делчев Даме Груев, Ѓорче Петров Христо Матов, Петар Попарсов, Иван Хахиниколов, Коста Шахов, Ѓорѓи Беласчев, Димит'р Мирчев, Христо Попкоцев, Караѓулев, Ѓорѓи Белев, Андреј Лапчев, Тома Карајовов, Н. Туфекчиев и други. Во јануари 1892 година Младата македонска книжовна дружина го објавува првиот број на својот орган Лоза и по неговото име целото движење го добива називот лозари. Гледаме дека најголемите имива на македонската револуционерна борба од крајот на 19. и почетокот на 20. век биле членови или соработници на оваа Дружина.
Меѓутоа, денешните големобугарски пропагандисти тврдат дека националното чувство на лозарите било бугарско, а како доказ за ова тие го приложуваат фактот што во некои од текстовите на списанието Лоза се спомнуваат и македонски Бугари. За да го разбиеме и овој пропаганден трик на денешната големобугарска пропаганда, ќе ги приложиме следниве факти. Како прво, треба да се земаат предвид веќе спомнативе услови во Бугарија, во кој било објавено списанието Лоза. Тоа е време на терор против Македонците од страна на бугарската влада на Стамболов. Македонците се прогонувани, апсени, интернирани и се забранувани сите нивни национални манифестации и други слични изблици на организирање. Во такви услови, оние Македонци што сакале да објавуваат статии за Македонија, единствено можеле да го прават тоа преку користевето на компромисниот термин “македонски Бугари“.
За да објасниме подобро за што станува збор, ќе направиме компаративен преглед со еден друг подоцнежen настан. Во времето на големосрпската окупација на Македонија, во кралска Југославија во 1935 година Македонците студенти во Загреб формирале свое друштво Вардар. Во рамките на ова Друштво по две години тие објавиле весник под наслов “Наш весник“. Во него биле објавени текстови и други прилози што исклучиво се однесувале за Македонија и за Македонците. Автори биле тогагшните истакнати македонски национални дејци: Кочо Рацин, Никола Ѓумуров, Христо Попсимов, Лазар Личеноски, Димит'р Ѓузелов, Александар Линин и други. Меѓутоа, поради добро познатите причини, во ниту една од статиите не се спомнати термините: Македонија, Македонци, македонски народ и сл. Тоа е сосема разбирливо, ако се знае дека тоа е времето кога во Југославија беснеел најстрашниот терор против Македонците.
Тоа е времето од само неколку години по убиството на кралот Александар, кога секакво спомнување на овие термини можело да има сериозни последици врз авторот.
Затоа, во замена за термините Македонија, македонски народ и сл., во овие статии се употребени компромисните термини: Повардарие, повардарци, повардарски и сл. Дури и повеќето текстови се напишани на чист српски јазик (освен неколкуте лични и народни творби). Сепак, и покрај ваквото компромисно и маскирно детерминирање на Македонците, и покрај српскиот јазик во статиите, “Наш Весник“ веднаш бил забранет од страна на големосрпскиот режим и тоа веднаш по излегувавето на првиот број. Значи, во “Наш Весник“ познатите македонски национални дејци (заради наведените причини) себеси се детерминирале како Повардарци! Па, зарем тоа значи дека тие и навистина се чувствувале како повардарци? Зарем и другите Македонци се повардарци, само затоа што во весникот така биле наречени Македонците? Кој нормален може и да помисли такво нешто? Ист е случајот и со Македонците од Егејскиот дел на Македонија . Таму, дури и денес се уште е забранета јавната употреба на етничкиот термин Македонци. Поради тоа, кога нашиот народ сака да ги потенцира своите национални разлики во однос на Грците, во замена за терминот Македонци, за себе го употребува компромисниот и маскирен термин “ендопи“ (што значи: тукашни). ....
