Во Историјата“ тој најнапред ги наведува словенските “соеви“ на Балканот:
Јеновците,
Торлаците,
Брсјаците,
Мијаците,
Бондарците,
Мариовците,
Кардалинците,
Ајраните,
Врбаците,
Пчинците,
Улуфите,
Свеневците,
Чолаците,
Челјанците,
Задгорците,
Шумадинците,
Црните Шопи и
Белите Шопи.
Пулевски ги наведува и несловенските племиња:
Арнаутите,
Тоските,
Куцо-Власите,
Грците,
Јуруците,
Ерменците,
Арапите,
Курдите,
Евреите,
Еѓупците,
Татарите и
Гагаузите.
Тој се задржува детално кај сите нив.
Пулевски е убеден дека Мијаците се старите македонски Словени, народот на Александар Македонски и негова гарда и оти Мијак е кратка форма за - Македонец.
“Мијаци - кусо речено, Македонци - продолжено речено.
Мијак значит бистар ум, хора бистроумни, оште Македонци“, пишува тој.
Мијаците, додава Пулевски, живеат во регионот на Долна и Горна Река, горни Дебарски округ и Кичевски округ, а иселени Мијаци има и во:
Смилево, Битолско,
Крушевско,
Папрадишта,
Орашје и во
Бабунската околија.
Ова се племињата што ги спомнува Пулески.
Еве и за Aлбанците што рекол. Денешните Албанци Пулевски ги дели на две групи: Арнаути и Тоски.
Според него, Арнаутите се потомци на Траките, а Тоските на Фокитите.
Арнаутите меѓу себе со Тоските се нарекувале Шкиптари.
Првите живееле најнапред во Тракија (просторот меѓу денешна Грција, Бугарија и Турција), за подоцна римскиот император Трајан да ги премести кон Јонско Море.
“Кесар Трајан римски като царувал, тики, заради дружението им со Уните Траките ги кренал от Тракија и ги заселил во Музекија, близу до Тоскине.
Арнаутското старо име им било Траки“, напишал Пулевски.
Тоските, според галичкиот историчар, живееле во околината на Корча, Старова, Јанина, Берат, Епир, Елбасан, Музекиското поле, а ги имало во атинскиот округ.
)
