Не... мојот папагал никогаш не се чуствува осамено.
Овој го најдов на забеган начин-летово во Валона пијам кафе на терасата и слушам крештење. Викам сигурно е папагал. И кажувам на ќерката и и викам-сигурно е избеган, ај да го бараме.
И така одиме према звукот....и оп..пред една перална за алишта кафез, и папагалот крешти ли крешти за внимание.
Одма реагираше кога го зафаќавме...доаѓа кај жиците и се подава за галење
Така секоја ден си стоеше во кафезот пред дуќанот
Автоматски споено мислење:
На мојот папагал никогаш не му е досадно...и никогаш не е сам...
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.