Решив да не пишувам веќе за све кај што идам (и не ни пишувам), туку само повремено, али ова морам.
Гарден ресторан, позади Сити Мол, после Илинденска.
Идеме у Скара Бар и тамо викаат дека немаат место, а све им е празно. Е сеа, некој редовен гостин би се бунел, али ја не. Прво, келнерот што се погоди, не ме познаваше. Второ, што ако стварно све им е резервирано. Сабота е. Ја и да сум уважен чест гостин, нема да се бунам, пошто неќу заради мене да ги ставам у непријатна позиција. И да не должам, отидовме да видиме у Гарден како е.
Гарден стварно има еден од најбољите ентериери, кога се во прашање ресторани.
Aaaaand that's all about it.
Не-мој-те да иде-те у Гар-ден.
Влегуеме, ентериер супер, али уште пред да влеземе му викам на друштвово - Се глеа од надвор - дека не е баш у некоја работна форма. Седат луѓе надвор, али не ми личат на гости. Нејсе, влегуеме, светло и упалено све и однадвор и унутра, али празен е ентериерот. Велам - Ај да си одиме. Искача еден дечко така уфлекан и вика дека работат, али ете у моментот праат ајвар тука надвор, пошто нема луѓе. Немало проблем, пошто он одма ќе се пресоблечел и ќе средел све што треба. Ја викам, ОК, али не би сакале да ви сметаме.
Е сега, некој кој рационално размислува така би напраил - би си отишол. Али ако имаш у друштво некој кој нерационално размислува и на пример, може лесно да биде подложен на визуелни надразби кои би го навеле поопстојно да се задржи на тој колосек (на колосекот на нерационално размислување), е тогаш, тој некој, во ситуацијава, би инсистирал да седнеме во ресторанот, само затоа што му се свиѓа ентериерот (or who the fuck knows кои му се причините во нерационалниот ум). Јас, речиси никогаш рационалноста на мојот суд не ја ставам испред слободата на личен став и одлука на секој поединец. Попуштив и влеговме. Можда попуштив, за да кажам после - ете сум попуштил. Можда попуштив, меѓу другото и заради потсвесната его-трип сатисфакција, која ја очекував, бидејќи бев сигурен дека повторно ќе го имам told you so моментот. Но тие ниски пориви и не се баш за фалење.
Да не должам, туку дректно ќе идам: еден те служи, (истиот тој) еден готви. Виното црвено од Камник го служат како шприцер ладно. Музиката која ја пуштија беше турбо-фолк lvl 9000. Некој кој слуша таква музика, јас и не би очекувал да знае дека црвено вино не се служи така, но можеби тука сум премногу надмен, можеби има шабани кои знаат како се служи црвено вино, али не и овој. Салатата со патлиџан, рукола, сирење... имаше двеста кила оцет у неа. (кога ќе отидеш у нормален ресторан обично нема скоро ништо у неа кога ти ја служат, евентално малку маслиново) и тн. и тн.
Прилично цврст бев у ставот да не се разнарачуваме сега нешто многу, па брзо си отидовме и го имав told you so моментот.