Jас сум скроз излезен од оваа активност, ама уште познавам многу луѓе.
Ќе има веројатно објаснување, ама веќе има луѓе што си ги раскажаа нивните видувања. Двајцата починати се движеле на крајот од групата во улога на водичи што е нормално во една планинарска тура. Првите се качиле и виделе какво срање е на врвот и ги враќале сите што се движеле нагоре. Тие одбиле и продолжиле до врвот. Што се случувало понатаму, само знаеме дека има трагичен исход.
Мојата реакција и реакцијата на повеќето е изборот на денот за одење. Од вакви рајан гигсови тапаци си патиме. Ако имаш 99% прогноза дека има навала на циклон со силни ветрови, снег, облаци - кој кур искачаш од Скопје и тргаш накај Кајмакчалан? Тоа е здравата планинарска логика, која добри 90% од македонски аматери-планинари ја немаат. Со самото тоа што го носиш човекот го ставаш на искушение, а тоа не е добро. Има многу луѓе кои воопшто немаат знаење, ама сакаат да докажат нешто и некому или од некаков потаен срам тргаат. Оваа ситуација сум ја доживеал јас лично и од денешна перспектива ми е срам за некои одлуки што сум ги носел во животот, ама среќа не сум загинал.
Планинарските клубови во Македонија се на ниво на куртони, на безглави шупци што им се дига ако соберат пари за некоја летна акција на Алпи или на Елбрус и за тоа организираат комерцијални акции преку цела година, на која се пријавуваат и девојчиња што немаат од Сити мол подалеку отидено. Такви се тие на видеото, така не изгледаат планинари кои се движат зимно време.
ФПСМ е нешто како МОК, како ФФМ во времето на Зинго, има еден состав на врвот, кој појма нема што се дешава, а само си искачаат друштвенца или сами групи си одат зимски на Кораб, Титов врв и да не ги бројам - многу сериозни места во зимно и во секое време од годината. Ја организираат таа зимска школа и делат лиценци.....секоја чест Калина, ама со 26 години, прво немаш животно искуство, а не па планинарско. Не ја кривам нејзе, многу ми е жал за девојката, беше полна оптимизам и ширеше само насмевки. За дечкото исто така многу ми е жал. Биле стаени на искушение, а не би требало да бидат - тоа е проблемот. Екипи одат на К2 и дремат во базен камп со месеци додека не се отвори период на поволно време, а не со роговите напред и идеме да гинеме.
Несреќи од ова ниво не се случуваат во земји со сериозно организирани федерации, клубови и едуцирано население.
Во јануари на Стефани, врв на Олимп, тешко се повреди една планинарка. Има страотни последици од падот (кој го видел Олимп се чуди како останала жива)....истата го превземала потегот на своја одговорност - најава за многу топло време, со лавинска опасност - има шанси да пројдеш, ама процентот на шансите да наебеш се зголемени - одлуката била нејзина и никој тогаш не кривеше планинарски клубови. Сега кривицата е јасна како бел ден.