Иам брат којшто му е дијагностицирано аутизам. Има 11 ипол години, но сеуште ништо не зборува.
Со неговото раѓање по неколку години му дијагностицираа епилепсија, па му препишаа лекови. Лековите лошо се одразија на неговото однесување и почна агресивно да се однесува, дури и да пребледува од плачење. За по некое време да посетиме и други установи, па се утврди дека е аутистичен. Фала, богу!111 Демек?!
Џабе се лекарите кога наместо да му помогнат тие му одмогнаа со препишување на други лекови, но тоа да го оставиме за друг пат.
Брат ми сеуште нема прозборувано, а уште помалце знае да седи мирен. Впрочем и не го задржува вниманието на ништо, хипер-активен е.
Испушта некои звуци од кои понекогаш може да извика Мам, мам, мам (мама што би значело). За жал сеуште носи памперси. Премногу прави беља и колку иди се полошо и полошо е.
Го имаме однесено и во Битола и во Скопје кај доктори кои што се специјалисти за аутистични деца, барем така мислам (ме). Ништо конкретно не кажуваат, ми делуваат како да немаат идеа како би се подобрело детето, освен тоа што странство би можеле некако да се излекувал демек имало лек. Моите немаа доволно финансиски средства за да го однесеме и се откажавме и се надевавме дека некако би се подобрил со текот на времето, но напротив! Се влошува, има моменти кога не знае што прави со себе, се турка пред себе, фрла пред себе....
Зборот ми беше, доколку има некој поупатен во овие работи, а гледам поназад низ странициве имате коменитарно каде што видов сличности со брат ми... особено во делот каде што коментирал членот
Doktor....
Сакав да прашам... дали... дали во Македонија има установи каде што ги згрижуваат овие деца, па и повозрасни аутистични?
-Срце ми се кини, кога ќе треба еден ден да се однесе таму брат ми. Не знаете колку тежок удар е да живеете со детенце кое што не си го знае името, па камоли да постои!
