Ако некогаш дојдеш до вратата на моето срце,немој да ја отвараш.Тагата со кое е исполнето може да те обземе и тебе.Ти беше моја прва роза,но одеднаш ја разбранува мојата сегашност и стана мое минато.
Ако некогаш нешто те потсети на моите очи сврти го погледот.Ако сонцето што заоѓа го напише името мое на небото немој да го читаш.Ако слушнеш како бубачките низ тревата раскажуваат љубовна приказна немој да ја слушаш.Заборави ме мене и мојот насмеан лик,зошто веќе не сум твоја.Замини онака како што дојде,тивко со бешумни чекори во ноќта, со раце полни со желби и љубов,но без надеж дека пак ќе се вратиш.