Оваа груевистичкава цепидлака уше сака да се бламира.
За Ту-4 кој бил апла украден од B-29, за што сведочат самите руски авиоконструктори, ти се избламира на мртво име и уше прогласуеш „победа“. Броиш штрафови и анализираш каков бил ретровизорот на Буранот, а пошироката слика не ја глеаш. Ти си ко Дастин Хофман у "Rain Main".
А Михаил Калашников бил неписмена сељандура од село Курја на Алтај шо го нема на карта, со завршено 7-мо одделение и никакви познавања од машинство, физика и математика, а ти продужи да веруеш дека на свои 28 години он бил вундеркинд и дека не содрал нишо од Шмајзер, кој у споредба со него бил Ајнштајн и Госпот лично. Ова го признаваат и многу Руси (не сите, но многу). У самото интервју шо ти го линкав има и вакви и онакви мислења.
Чак Михаил не бил Русин, туку потекнувал од Украина и правото презиме му било Калашник, а ’ов’ ваљда му туриле за полесно да го асимилираат у Русин (ил’ тако нешто).
Ропакот Михаил Калашников бил гуран чисто од идеолошки причини зашто имал „пролетерско“ порекло шо и’ било потребно на сталинската пропаганда. Дека имал природна интелигенција, тоа да (знаел да попраи чесма без да вика мајстор), ама геније не бил. За све ова сведочел неговиот дааалеку поспособен колега инж. Александр Зајцев, кого власта го понижувала у корист на Михаил (руска раота). Чак се вели дека АК-47 првично не значело „автомат калашникова“ туку „автоматическиј карабин“.
Со тоа што рече дека Калашников и Шмајзер „се дружеле“ покажуваш базична неписменост. Шмајзер не бил у Русија туристички, туку бил у некоја врста на куќен притвор. Да, поудобен него за другите германски заробеници (му даале боља клопа, нешо лова), но ипак притвор. За никакви дружења тука не стануе збор, него строго за проекти, многу од кои биле засекречени (тајни) и за кои до денес не се знае све. Исто у проектите се праеле невиџени манипулации околу авторствата и др. Некои чак прашуваат дали све тоа било уредно патентирано.
Јас ти наведов линк у кој овие ствари се дискутираат. Се работи за интервју со неколку историчари, секој од нив со свое гледање (позитивно, негативно). Ти си можда машинац или електраш и сакаш стварите да ги глеаме од тој аспекат, но книгата е у хуманитарни науки, а не егзактни. Она не брои шрафчиња, не се бави дали Русиве додале два или три мотора, какви биле штрафчињата, туку дека краделе идеи, концепти, дизајни, а шо праеле после кражбата - дуга прича. Замисли ја ти украдам тоа фичото шо го возиш, го офарбам, го custom-изирам, тоа сепак нема да биде мое.
Штрафчиња бројат “рејнменови“, аутисти ко тебе, кои од такви ситници не ја гледаал пошироката слика.
СССР крадел туѓи достигнувања (факт кој дефинитивно го докажавме) или, пак, тајно му плаќал на Западот за истите. СССР имал и многу пострашни ствари: репресии, корупции, чернобили итн. Книгата за Русија шо ја збориме не е за нобелова награда, ама не е жута штампа
Соочи се дека Русија не ја бива онолку колку што ти би сакал. Дека има позитив страни, никад не сум негирал, па ни авторот на книгата.
Прегледај го приврзокот 233793
Неписмениот ропак Михаил Калашников невешто позира као да е Ајнштајн шо не би излажало ни мало дете, осим можда Human и слични грујо-путинисти