Што се однесува до колата, ме потсети муабетов од на еден мој другар "проблемот", од неодамна. Сака батката кола. Кола па кола. Океј, не паничи као да си женско па ти касни. Не се понашај ни како 10 да имаш, не вриштиш по под во супермаркет за нова играчка. -Тоа сакам, тоа, тоа и тоа, вака сакам, онака сакам, ова ќе возам, она ќе возам... Чекај бе, ало. Кај тоа пишува дека све што ти душа сака треба да добиеш сега, веднаш и одма?
Бр. 1., колата сам можеш да ја купиш? Не. Ријалити чек, деветнаесгодишњак во ниту еден случај не поседува толкава сума на пари сам. Што води до
број 2, треба мама и тато, тато особено да го напнеш.
Три, татко ти не е покемон. Во превод, нема на детиште кола по избор да купи. Музичка желба?
3.1. Студент, нема апсолутно никаква потреба од толку простор, освен ако не планира на 20 три деца да има.
3.2. Студент, такоџе нема потреба од кола на која повеќе ќе троши месечно на одржување, отколку што (му) ја платил(е).
3.3 Онаква лепота греота е на таков неотесан тип да дадеш.
Викам ја се` живо и диво аздисано. Ја језда сум била и мазена и пазена, па и сум се лигавела, али за вакви работи у живот не сум се курчела.
Он топик, шо, скутер? ...Абе шеснаесе.
Скутери.
Јас сакав (и уште сакам) мотор. Подолго време веќе. Не осумдес кила пластика (со чесни исклучоци што ги манијачам секогаш кога можам
), мотор. И ако се осуди некој да пропее дека на женско не личи, маам.
Хир беше, реално. Демек на шала на смеа, иако не ме есапеа господата, ете, потраја така некое време... Па кога установив дека нема никаков фидбек освен “ха ха ха. Ха ха. Ха.”, преминав на сериозен пристап, кој ни од далеку не беше сфатен како таков, нормално. Почнав да турирам значително поинтензивно, така што ги изнесував на среде ручек фикс идеите како прво ќе полагам за мотор, како мене кола не ми треба, парадирав низ куќата со кацига на глава за да ги уверам дека ќе се пазам, бев компарирана со атомска мравка, што еј, чак и претрпев. Следна фаза беа заканите, меѓу другото и дека ќе легнам болна, покасно и ќе се иселам од дома, и да не тупам, не упали ништо од тоа и се помирив со судбината.
Мене утре син ми/ќерка ми кога ќе ми побара скутер... Најверојатно и ќе добие. Ако успеам некако и некогаш да го проголтам факторот (не)безбездност, зашто е единствената причина заради која не би му/и` дозволила. Сепак, мислам дека не би кревала паника под услов да е тоа легално, примарно. А ако проба малиот/та шериф да ми изиграва, ќе го преупутам кај татко му/и`.
