Секс/врска/брак со партнери од различна религија/националност

[devojka87]

Вистинската љубов не познава граници, кој што сака нека каже. А кој сакал вистински, знае дека ќе помине преку сите препреки. Сите сме луѓе, а љубовта не познава ни нација ни вера, ниту пак раса. Едноставно се случува, а ако навистина љубиме ќе се бориме со сите сили да опстане без разлика што мислат другите

Ова што си го пишал постои во приказните само. За да се случи љубов треба малку и сам да придонесеш, да се интересираш за некого, да знаеш нешто за него, да има нешто во што ќе се заљубиш. Како бе може да почувствувам љубов за некого кого воопшто не го погледнувам, не го перцепирам на тој начин?

Колку што е атеизам - која сакаш религија, таква драстична разлика никаде нема.
Тоа да биде јасно. За мене секоја религија е измишљотина, и православие, и ислам, и што сакаш, сеедно. Исто глупост ми се.

Зошто мислиш дека им е тежок животот? Не знам, последниве што ги запознав мешани, во брак се преку 20 год, добро ми делуваа.

И да.. роднините. Тоа е посебна приказна, која не ни сакам да ја дискутирам.

Мојот партнер го бирам заради мене, заради мојата среќа, а не заради моите родители. Тие, какви такви, си се нашле еден со друг веќе. И ако имаат нормален аргумент (како што наведов предходно) може и ќе разберам, ама ќерко, тој не верува исто како тебе, е нај нај најглуп можен.

И ајде кажи ми како мене ќе ми биде тежок животот со христијан? Тој ќе си верува, ќе си оди по цркви ако треба, обреди, јас нема. Јас никогаш нема да имам ниту куќна слава, ниту Божиќ ќе славам (можам да присуствувам како гостин), ниту во црква ќе се мажам, ниту деца ќе крштевам.
Како јас ќе имам проблем што дечкото/мажот си верува?

И како тој ќе има проблем јас што не верувам?

Да ми беше мене стало до тоа што моите или неговите мислат, одамна ќе раскиневме.
Јас не кријам од никого дека сум атеист, и на никого од нашите фамилии тоа не му е драго, но сепак, тоа не е мој проблем.

Сеуште не видов како јас и тој ќе имаме проблеми..
--- надополнето: 24 март 2013 во 03:35 ---


Добро, а мажот и жената обично дома зборуваат за библии, курани??
Озбилно, родителите по дома за Иса/Исус ви зборат, или што да се зготви, што да се среди, да се купи...?

Морав да те реплицирам само поради болдираното. Да верувала или не ќе си имаш проблеми кога тогаш токму поради болдиранто. Што ако твојот партнер посака да ги крштева децата? Нема да му дозволиш или ти нема да одиш на крштевката? Или ако посака да слави куќна слава? Ќе го оставиш сам да ја слави? Што ако сака да ги слави Божиќ и Велигден, а ќе посака бидејќи како што кажа е православен. Што во тие ситуации?
Инаку потежок им е животот на децата од такви бракови, бидејќи се осудувани од околината,а и самите не знаат на која религија припаѓаат. Имам другар од таков брак (значи зборувам православна-муслиман) слави и Божиќ и Рамазан но се презива Демири (пример) или Изаири или некое си слично такво презиме. Неможеше да издржи и го смени презимето во македонско. Само он знае колку и дали му е тежок таквиот живот.

Едно е ти да не веруваш во ништо, да си атеист, но сосем е нешто друго да имаш различни верувања, да веруваш во различни работи, во различен Бог.

А да и некаде пиша дека твојот партнер го бираш заради себе, точно, но кажи ми дали тебе ќе ти биде мило кога ќе дојдеш кај твоите на гости со идниот ти маж а мајка ти прави гримаси и првертува очи а татко ти не сака ни да прави муабет со зетот? Или пак уште полошо не сакат ни тебе заедно со него да те видат? Дали тебе тоа ќе ти биде мило и ќе имаш исполент и задоволен живот? Не верувам.

 

[Srcee]

....

Девојче ти мора или згодна бомбастично да си, или дечко ти да има челични живци.

 

[*LittLe heart*]

Бракот од различни религии според мое мислење може да опстане ако едниот од партнерите се откаже целосно од својата религија(во однос на децата)......тоа би значело децата ќе бидат воспитувани наводно по теркот на двете (заради бабите и дедовците нели славење Велигден, Бајрам), но една доминантно ќе ги обележува (дали според името, дали според маалото во кое ќе живеат и сл.) како и да е ќе влечат кон едната повеќе заради оној родител кој е повлијателен (да речеме таткото).
Второ, тоа повеќе може да успее на запад заради поголемата самостојност на децата отколку тука. И да се откажат и да не се откажат, децата во најголем број случаи го следат својот избор. Тука е поинаку, ти се мешаат сите од комшиите, до најдалечни роднини кои слушнале за изборот и одлуката, па родителите неможат да се помират зошто и тие се под притисок на оговарањето маалско и се иде у неповрат. Реално родител како родител никогаш не треба да се откаже од своето дете без разлика на неговиот избор, но тука станува збор и за менталитет.
Идеално би било во однос на мешан брак децата да не се воспитуваат според никаква религија, да ги знаат сите преку приказни вклучувајќи ги и оние кои не се дел од религиите на нивните родители и кога ќе бидат доволно возрасни да си одберат самите. Ма да и тоа е под влијание на околината и менталитетот. Додека браковите од различни националности јас ги сметам дури и за предност во однос на децата од старт тие знаат најмалку два јазика и запознаени се со најмалку две различни култури, полесно ќе се снајдат во светот и полесно ќе ги прифакаат разликите.

 

[Мацата]

...

1. Имињата не мораат да бидат верски. Апсолутно не мораат. Ако сакам ќерката Џесика ќе ја крстам.
А синот Рајан.

2. Како што кажав, ниту ќе крштевам, ниту ќе обрежувам деца, ниту на причести ќе ги носам. Нема да ги трујам со глупости од мали. Може слободно да си го сецне пенисот на 18, ако смета дека така треба. Или да се крсти. До 18, нема такви егзибиции.

3. Не постои закон дека детето мора да има ексклузивно една религија.
5. Може детето го унаказува, онака, да верува во погрешни и неточни информации...

Малце да упаднам во муабет слободен форум е сепак

1. Името нема како да не асоцира на каква религија припаѓа носителот, самото по себе влече претпоставка

2. Апсолутно твое право, како атеист, НО ако си самохрана мајка, или двајцата со партнерот сте атеисти. Ако едниот е верник апсолутно неизводливо. Тоа не е труење со глупости туку давање на правец во животот на детето (да не ме сфатиш погрешно мислам атеистички/религиозен). Тоа прво треба да се стави во одреден колосек па после како возрасна личност да реши дали ќе остане на него или ќе се префрли на друг или скроз ќе се откаже. Исто како шо се воспитува да не лаже, краде, убива и тн., затоа шо не можеш да го оставиш ај прај шо сакаш сеа, па ко ќе порасниш тогаш разграничувај шо е лошо шо добро.

3. Во право си, ама па не може да припаѓа ни на 2 и повеќе религии, исто како шо не можеш да седиш на 2 стола, немаш 2 усти за јадење и 2 задника за онанирање. Или е едно или е друго
.....................

Родителите треба да се обединети и на иста фреквенција при воспитувањето на децата во формативните години. Кога гледиштата на поважни нешта се разминуваат, авторитетот на едниот е одма поткопан...

На почеток може се да е нај, ама во одреден момент е неизбежна појавата на противоречности и проблеми

Што се однесува до мене, јас сум строго против таква врска и соодветно никогаш не би се впуштила, значи зборам за контрастни и сосем различни религии, националноста ама ич не ми е проблем.

 

[darmon]

Конкретно за брак помеѓу Македонец/ка христијанин и албанец/ка муслиман не го оправдувам. Едноставно, премногу е мачно и за двете фамилии.
Блиска пријателка македонка е во врска со албанец 7-8 години, кај и да е треба да се зимаат, но фамилијата нејзина никогаш нема да може тоа да го преброди, и да се помири со тоа. Во идеални околности не би имал никаков проблем и јас со овие врски, двајца луѓе се маж и жена нека се сакаат и нека им биде убаво, но реалноста е друга и ова не го оправдувам, бидејки од толку многу убави наши момци своеволно избираш тежок живот, ја загрижуваш својата фамилија,им создаваш проблеми, и сите други блиски ги ставаш во многу незгодна ситуација. А многу е едноставно да ја избегнеш таквата врска, си зацртуваш дека нема воопшто што да комуницираш со нив да се зближиш или излегуваш со такви друштва, ке си се дружиш со Македонци и некогаш, во некој од нив, ке си го најдеш "вистинскиот".Лесно ко пасуљ.
Децата од таков брак најмногу ке страдаат понатаму, поготово ако фамилијата не е доволно богата за да живее самостојно и да зависи од помошта на старите.
Ако за едно 50 години ни се смени менталитетот и се прифатиме едни со други, да почнеме да се гледаме како еден народ едно исто(што е многу тешко дека ке се случи) тогаш би можеле да направиме чекор нанапред, но се до тогаш, кажувам НЕ за ваквите врски и бракови.

 

[PurplePuma]

Малце да упаднам во муабет слободен форум е сепак

1. Името нема како да не асоцира на каква религија припаѓа носителот, самото по себе влече претпоставка

2. Апсолутно твое право, како атеист, НО ако си самохрана мајка, или двајцата со партнерот сте атеисти. Ако едниот е верник апсолутно неизводливо. Тоа не е труење со глупости туку давање на правец во животот на детето (да не ме сфатиш погрешно мислам атеистички/религиозен). Тоа прво треба да се стави во одреден колосек па после како возрасна личност да реши дали ќе остане на него или ќе се префрли на друг или скроз ќе се откаже. Исто како шо се воспитува да не лаже, краде, убива и тн., затоа шо не можеш да го оставиш ај прај шо сакаш сеа, па ко ќе порасниш тогаш разграничувај шо е лошо шо добро.

3. Во право си, ама па не може да припаѓа ни на 2 и повеќе религии, исто како шо не можеш да седиш на 2 стола, немаш 2 усти за јадење и 2 задника за онанирање. Или е едно или е друго
.....................

Родителите треба да се обединети и на иста фреквенција при воспитувањето на децата во формативните години. Кога гледиштата на поважни нешта се разминуваат, авторитетот на едниот е одма поткопан...

На почеток може се да е нај, ама во одреден момент е неизбежна појавата на противоречности и проблеми

Што се однесува до мене, јас сум строго против таква врска и соодветно никогаш не би се впуштила, значи зборам за контрастни и сосем различни религии, националноста ама ич не ми е проблем.

Хах, дали моето име некого потсетува на атеист? Не верувам. Затоа е и небитно. Многу луѓе си ја менуваат религијата, но не и името.

Можам да припаѓам на две религии, кој ќе ми забрани? Можам да сум крстена и во МПЦ, и да одам до католичка и таму да ме крстат. Бидејќи религиите не се дел од законот, односно на пример, за да стапиш во брак, доволен ти е матичар. Се кладиме дека може и поп и оџа да ме венча? Со тоа што на попот ќе му треба пемпеле од матично, оџата од љубов ќе ме венча.

Детето немам намера да си го трујам ни со религија, ни со атеизам. Едноставно најмногу што можам ќе го изолирам од религиозни муабети, без оглед дали ,,за,, или ,,против,, религија.
Добро и лошо не се учи со религија.

Зборуваш за авторитетот на едниот и заедничко воспитување. Што ако се разведам од мојот сопруг? Чиј авторитет ќе биде одлучувачки?
Во животот во принцип, можат да се случат пострашни работи од тоа кој во каков бог верува или не верува.
Како што ако се омажиш со католик ќе славиш дупло празници (не се само Божиќ и Велигден), нема нешто поразлично да биде ако тој е муслиман. Мал Бајрам, голем Бајрам...

И се согласувам дека треба да сме обединети при начинот на воспитување, тоа мн. пати го имам дискутирано. Затоа не можам да разберам да раѓам деца со некој со кој не сум живеела извесно време, да видам како тоа функционира.
И за се постои договор. На соодветна возраст може да му се објасни на детето се - и зошто ние дома не фарбаме јајца, и зошто комшиката носи бурка.

Јас барем немам видено семејство, каде што родителот му чита Библија на детето, онака, колку да го упати во религијата. Се се сведува на ,,не се качувај на маса, се лути дедо Боже,,. Мислам... ептен битниот муабет дома што се врти.

И за крај, да, мене ми е сулудо еден партнер кој е максимално посветен на религија (а не само на Велигден) и уште еден ист таков, само од друга религија, да стапат во брак. Тука си во право, тоа нема да функционира.

А верувај ми, со верник како дечко ми, јас повеќе од него знам за неговата религија и за неговите верувања, не би можело да има проблем. Затоа што во животот постојат многу поважни и позначајни работи од цркви и џамии.

И секако, секој има право на избор.
Мене националноста ми е важна, но не и пресудна, меѓутоа не би можела да бидам со Јеховин Сведок.
Таков човек не може ниту да ми се допадне, а не па да го засакам.
--- надополнето: 25 март 2013 во 11:50 ---

Девојче ти мора или згодна бомбастично да си, или дечко ти да има челични живци.

И, како придонесе ти на оваа тема?
--- надополнето: 25 март 2013 во 11:56 ---

Ова што си го пишал постои во приказните само. За да се случи љубов треба малку и сам да придонесеш, да се интересираш за некого, да знаеш нешто за него, да има нешто во што ќе се заљубиш. Како бе може да почувствувам љубов за некого кого воопшто не го погледнувам, не го перцепирам на тој начин?




Морав да те реплицирам само поради болдираното. Да верувала или не ќе си имаш проблеми кога тогаш токму поради болдиранто. Што ако твојот партнер посака да ги крштева децата? Нема да му дозволиш или ти нема да одиш на крштевката? Или ако посака да слави куќна слава? Ќе го оставиш сам да ја слави? Што ако сака да ги слави Божиќ и Велигден, а ќе посака бидејќи како што кажа е православен. Што во тие ситуации?
Инаку потежок им е животот на децата од такви бракови, бидејќи се осудувани од околината,а и самите не знаат на која религија припаѓаат. Имам другар од таков брак (значи зборувам православна-муслиман) слави и Божиќ и Рамазан но се презива Демири (пример) или Изаири или некое си слично такво презиме. Неможеше да издржи и го смени презимето во македонско. Само он знае колку и дали му е тежок таквиот живот.

Едно е ти да не веруваш во ништо, да си атеист, но сосем е нешто друго да имаш различни верувања, да веруваш во различни работи, во различен Бог.

А да и некаде пиша дека твојот партнер го бираш заради себе, точно, но кажи ми дали тебе ќе ти биде мило кога ќе дојдеш кај твоите на гости со идниот ти маж а мајка ти прави гримаси и првертува очи а татко ти не сака ни да прави муабет со зетот? Или пак уште полошо не сакат ни тебе заедно со него да те видат? Дали тебе тоа ќе ти биде мило и ќе имаш исполент и задоволен живот? Не верувам.

На кратко ќе ти одговорам, затоа што од предходните постови ми е јасен ставот.
За мене луѓето се луѓе, никој не е помалку вреден од некој друг.

Така сум воспитана, да, од моите родители.
И ако моите родители се дрзнат во животот да ми превртуваат очи заради мојот партнер, заслужуваат да умрат без да ме видат. Зборувам ако партнерот е замисли, различна ,,вера,,.

И како го сфаќаш ти атеизмот? Не е дијаметрално различно него твоето лично убедување?

Што ако овој посака она, а оној она, значи тоа се работи кои се договараат пред, а не по бракот.

Сакам принципи и сакам договори, и ги почитувам истите. Можам да функционирам само со такви луѓе.
И на крај краева, ако имам маж кој смета дека крштевање е побитно од мене, што мајка барам понатаму со него?

Жал ми е, ама ајде вака, што ако ти се вљубиш во веган, и тој дома не сака месо да види? Ама ете, не е цел живот веган, после 3 години од брак стане, дали и ти одма ќе станеш? Дали децата ќе ги направиш вегани? Или ќе се договорите.
И да знаеш, веганите во своите убедувања не се далеку од радикалните муслимани.

 

[G e G o]

Кај нас на балканов вакви работи никако

 

[Никса.]

Ова што си го пишал постои во приказните само. За да се случи љубов треба малку и сам да придонесеш, да се интересираш за некого, да знаеш нешто за него, да има нешто во што ќе се заљубиш. Како бе може да почувствувам љубов за некого кого воопшто не го погледнувам, не го перцепирам на тој начин?




Морав да те реплицирам само поради болдираното. Да верувала или не ќе си имаш проблеми кога тогаш токму поради болдиранто. Што ако твојот партнер посака да ги крштева децата? Нема да му дозволиш или ти нема да одиш на крштевката? Или ако посака да слави куќна слава? Ќе го оставиш сам да ја слави? Што ако сака да ги слави Божиќ и Велигден, а ќе посака бидејќи како што кажа е православен. Што во тие ситуации?
Инаку потежок им е животот на децата од такви бракови, бидејќи се осудувани од околината,а и самите не знаат на која религија припаѓаат. Имам другар од таков брак (значи зборувам православна-муслиман) слави и Божиќ и Рамазан но се презива Демири (пример) или Изаири или некое си слично такво презиме. Неможеше да издржи и го смени презимето во македонско. Само он знае колку и дали му е тежок таквиот живот.

Едно е ти да не веруваш во ништо, да си атеист, но сосем е нешто друго да имаш различни верувања, да веруваш во различни работи, во различен Бог.

А да и некаде пиша дека твојот партнер го бираш заради себе, точно, но кажи ми дали тебе ќе ти биде мило кога ќе дојдеш кај твоите на гости со идниот ти маж а мајка ти прави гримаси и првертува очи а татко ти не сака ни да прави муабет со зетот? Или пак уште полошо не сакат ни тебе заедно со него да те видат? Дали тебе тоа ќе ти биде мило и ќе имаш исполент и задоволен живот? Не верувам.

Јас сум во таква врска такада, ти ако имаш мислење дека не може да опстои јас од искуство ти кажувам дека може. Нормално и двајцата партнери треба да се залагаат за врската и на почетокот може да има противења од семејството, иако кај нас немаше таков проблем. Зависи од врска до врска, не е кај сите исто.

 

[Srcee]

Детето немам намера да си го трујам ни со религија, ни со атеизам. Едноставно најмногу што можам ќе го изолирам од религиозни муабети, без оглед дали ,,за,, или ,,против,, религија.
Добро и лошо не се учи со религија.

Јаооо па дај малце компромис мајкуму стара.
На сопругот ќе му забраниш да го труе детето со религија? Пошто ете ти проблем.
Ти рече не верував во Божиќ ама го славиш. (Ја би рекла сакам да се е**м ама нејќам да ми влезе)
Да речеме дека ти си толкав атеист што не сакаш да имаш куќна слава, а за дечко ти тоа е must? Ќе ми го кажеш решението? Ти сакаш детето кога ќе порасне само да одбере религија, ако воопшто одбере. Сопругот ти вика "нема шанси, мора да е одгледано во духот на христијанството". Решение?
И многу се негативни зборовиве што ги користиш. Ти кажаа порано, ќе ти кажам и јас. За тебе можеби тоа е труење, но за верниците не е. Ако мене ме труе религијата, не сум будала, ќе станам атеист, нели?

И се согласувам дека треба да сме обединети при начинот на воспитување, тоа мн. пати го имам дискутирано. Затоа не можам да разберам да раѓам деца со некој со кој не сум живеела извесно време, да видам како тоа функционира.

Па живеењето заедно нема да ви помогне со децата. Може да ви помогне во смисла вашиот заеднички живот, али ништо повеќе.

И за крај, да, мене ми е сулудо еден партнер кој е максимално посветен на религија (а не само на Велигден) и уште еден ист таков, само од друга религија, да стапат во брак. Тука си во право, тоа нема да функционира.

Епа цело време велиш дека ќе функционира бракот, а сега нема?

А
И ако моите родители се дрзнат во животот да ми превртуваат очи заради мојот партнер, заслужуваат да умрат без да ме видат. Зборувам ако партнерот е замисли, различна ,,вера,,.

Ахаххахахахаха кој фииииииииииилм.
Тие ќе ти превртат тебе очи и треба да умрат. Како смееле тебе да ти превртат очи, светицава, семоќнава? Па те гледале минимум 18 години, којзнае колку жртви за тебе имаат направено, не ти е срам ова што го збориш?? За превртување со очи заслужувале да умрат?

 

[Velvet She]

Ахаххахахахаха кој фииииииииииилм.
Тие ќе ти превртат тебе очи и треба да умрат. Како смееле тебе да ти превртат очи, светицава, семоќнава? Па те гледале минимум 18 години, којзнае колку жртви за тебе имаат направено, не ти е срам ова што го збориш?? За превртување со очи заслужувале да умрат?

Нема потреба од претерување. Не е проблемот конкретното превртување очи. Не е проблем ни добронамерен совет од страна на родителите. Проблемот настанува кога родителите си дозволуваат да донесат одлуки во мое име.
Партерот сама си го бирам. Дали е атеист, христијанин, муслиман или будист никому освен мене не треба да му биде важно. Ако моите имаат проблем со изборот на мојот партнер, единствено што јас можам е да создадам ситуација во која тие подобро ќе го запознаат, а ако и после тоа не го променат мислењето, веќе е нивни проблем. Не доаѓа предвид да го сменам партнерот само ради тоа што неговата религиска определеност не им одговара на моите дома.

 

[Мацата]

1. Хах, дали моето име некого потсетува на атеист? Не верувам. Затоа е и небитно. Многу луѓе си ја менуваат религијата, но не и името.

2. Можам да припаѓам на две религии, кој ќе ми забрани?

3. Детето немам намера да си го трујам ни со религија, ни со атеизам. Едноставно најмногу што можам ќе го изолирам од религиозни муабети, без оглед дали ,,за,, или ,,против,, религија.
Добро и лошо не се учи со религија.

4. Зборуваш за авторитетот на едниот и заедничко воспитување. Што ако се разведам од мојот сопруг? Чиј авторитет ќе биде одлучувачки?

5. Во животот во принцип, можат да се случат пострашни работи од тоа кој во каков бог верува или не верува.

6. Како што ако се омажиш со католик ќе славиш дупло празници (не се само Божиќ и Велигден), нема нешто поразлично да биде ако тој е муслиман. Мал Бајрам, голем Бајрам...

7. И за се постои договор. На соодветна возраст може да му се објасни на детето се - и зошто ние дома не фарбаме јајца, и зошто комшиката носи бурка.

8. И за крај, да, мене ми е сулудо еден партнер кој е максимално посветен на религија (а не само на Велигден) и уште еден ист таков, само од друга религија, да стапат во брак. Тука си во право, тоа нема да функционира.

9. А верувај ми, со верник како дечко ми, јас повеќе од него знам за неговата религија и за неговите верувања, не би можело да има проблем. Затоа што во животот постојат многу поважни и позначајни работи од цркви и џамии.

1. Не дека потсетува на атеист, ама 100% не потсетува на муслиманка, нели? Тоа сакав да кажам

2. Ти како возрасна да, ама додека растеш ти треба 1 правец, каков и да бил

3. За ова скроз се согласувам. Затоа шо можи едно или ниедно, а никако +2, и тоа скроз различни

4. Разводот сам по себе е тежок и траума за детето. После него, најголемо влијание има родителот со старателство. Ако го делат старателството, ПОВТОРНО, кога се однесува на детето МОРА да бидат на иста фреквенција, ако не се = проблем

5. Се согласувам

6. Има разлика, голема, значи збораме за христијанин/муслиман, муслиман/хинду и останати скроз различни религии, муабетот не е атеист/католик, католик/православен

7. Да, АМА кога родителите стојат на ЕДНО, заедничко мислење

8. Па тоа ми е цел муабет, за скроз коренито дијаметрално различни религии, нема како да опстои таква двојка, за семејство да не збораме

9. Убаво, колку поинформиран човек толку подобро.

Поентата ми е дека, атеист може да (из)гради врска со било каков верник, само ако и другиот е во одредена мера атеист, т.е. не го следи строго верското учење на кое припаѓа. Т.е. Секој, на долгорочен план, успева да создаде иднина со некој кој има блиски верувања, мислења со неговите. Врска меѓу дијаметрално различни вери не успева, се додека секој си држи на своето или еден не се откаже од своето, не може да успее. Значи зборам за двојката, за возрасните партнери. Создавање на семејство е осудено на пропаст и големи противоречности

 

[devojka87]

Хах, дали моето име некого потсетува на атеист? Не верувам. Затоа е и небитно. Многу луѓе си ја менуваат религијата, но не и името.

Можам да припаѓам на две религии, кој ќе ми забрани? Можам да сум крстена и во МПЦ, и да одам до католичка и таму да ме крстат. Бидејќи религиите не се дел од законот, односно на пример, за да стапиш во брак, доволен ти е матичар. Се кладиме дека може и поп и оџа да ме венча? Со тоа што на попот ќе му треба пемпеле од матично, оџата од љубов ќе ме венча.

Детето немам намера да си го трујам ни со религија, ни со атеизам. Едноставно најмногу што можам ќе го изолирам од религиозни муабети, без оглед дали ,,за,, или ,,против,, религија.
Добро и лошо не се учи со религија.

Зборуваш за авторитетот на едниот и заедничко воспитување. Што ако се разведам од мојот сопруг? Чиј авторитет ќе биде одлучувачки?
Во животот во принцип, можат да се случат пострашни работи од тоа кој во каков бог верува или не верува.
Како што ако се омажиш со католик ќе славиш дупло празници (не се само Божиќ и Велигден), нема нешто поразлично да биде ако тој е муслиман. Мал Бајрам, голем Бајрам...

И се согласувам дека треба да сме обединети при начинот на воспитување, тоа мн. пати го имам дискутирано. Затоа не можам да разберам да раѓам деца со некој со кој не сум живеела извесно време, да видам како тоа функционира.
И за се постои договор. На соодветна возраст може да му се објасни на детето се - и зошто ние дома не фарбаме јајца, и зошто комшиката носи бурка.

Јас барем немам видено семејство, каде што родителот му чита Библија на детето, онака, колку да го упати во религијата. Се се сведува на ,,не се качувај на маса, се лути дедо Боже,,. Мислам... ептен битниот муабет дома што се врти.

И за крај, да, мене ми е сулудо еден партнер кој е максимално посветен на религија (а не само на Велигден) и уште еден ист таков, само од друга религија, да стапат во брак. Тука си во право, тоа нема да функционира.

А верувај ми, со верник како дечко ми, јас повеќе од него знам за неговата религија и за неговите верувања, не би можело да има проблем. Затоа што во животот постојат многу поважни и позначајни работи од цркви и џамии.

И секако, секој има право на избор.
Мене националноста ми е важна, но не и пресудна, меѓутоа не би можела да бидам со Јеховин Сведок.
Таков човек не може ниту да ми се допадне, а не па да го засакам.
--- надополнето: 25 март 2013 во 11:50 ---

И, како придонесе ти на оваа тема?
--- надополнето: 25 март 2013 во 11:56 ---



На кратко ќе ти одговорам, затоа што од предходните постови ми е јасен ставот.
За мене луѓето се луѓе, никој не е помалку вреден од некој друг.

Така сум воспитана, да, од моите родители.
И ако моите родители се дрзнат во животот да ми превртуваат очи заради мојот партнер, заслужуваат да умрат без да ме видат. Зборувам ако партнерот е замисли, различна ,,вера,,.

И како го сфаќаш ти атеизмот? Не е дијаметрално различно него твоето лично убедување?

Што ако овој посака она, а оној она, значи тоа се работи кои се договараат пред, а не по бракот.

Сакам принципи и сакам договори, и ги почитувам истите. Можам да функционирам само со такви луѓе.
И на крај краева, ако имам маж кој смета дека крштевање е побитно од мене, што мајка барам понатаму со него?

Жал ми е, ама ајде вака, што ако ти се вљубиш во веган, и тој дома не сака месо да види? Ама ете, не е цел живот веган, после 3 години од брак стане, дали и ти одма ќе станеш? Дали децата ќе ги направиш вегани? Или ќе се договорите.
И да знаеш, веганите во своите убедувања не се далеку од радикалните муслимани.

Атеизмот искрено не го сваќам како вера, можеби грешам ама искрено и не ми е гајле многу, бидејќи колку што ми е познато да си атеист значи да не веруваш во ништо, во никаков Бог во никакви светци. Значи не е вера, не веруваш во ништо!!!

Исто како што ти не веруваш во крштевање така твојот маж верува во истото. Не гледам причина зошто твојот став би бил побитен од неговиот и децата автомацки нема да бидат крстени бидејќи ти така сакаш. Автомацки го поткопуваш верувањето, мислењето, ставот, верата на твојот сопруг. Зошто не ја поставиш обратно ситуацијата, ако на жена ми (т.е тебе ова го зборува пример твојот сопруг) толку и е битно децата да не бидат крстени значи не го цени мојот став и мојата вера, што ќе ми е таква жена? Не може ли вака да се запраша твојот иден маж, исто како што ти пиша погоре дека не ти е потребен маж на кој крштевањето му е побитно од тебе.

Јас не сум некој закоравен верник ни па ти не знам што и искрено не би ми сметало да видам во врска со некој атеист на пример бидејќи тој не верува во ништо, јас нема со него да се убедувам дали постои или не Господ, но кога ќе дојде ред да ме засегнат битни ствари во животов како децата на пример јасно е како ден дека ќе имаме контрасни ставови и верувала или не ти ќе дојде до проблеми и сигурно разидување. А за муслиманство и да не зборувам, едноставно таквиот човек може да ми биде само колега на работа, апсолутно ништо друго.

Немој молим те да зборуваш за вакви работи како болдираното, не е исто тоа со религија. Битно нема да ми смени дома дали ќе готвам месо или не, ако сакам месо ќе излезам во кафана и ќе јадам не мора мојот сопруг да ме гледа или пак истото да го спремам дома, проблем ќе настане ако он посака своето убедување (како во случајов ти твоето пример несакаш да ги крштеваш децата а мажот ти сака) да ми го наметне мене! Тоа е проблемот! Автомацки имаме различни погледи на светот околу нас и не сме еден за друг.

И за мене луѓето се луѓе, не не баш со секој човек сакам да го делам животот.

П.С. Можеби ти мислиш дека некои работи треба да ги договориш пред бракот, но често пати се случува едниот да се предомисли.
И да јас не те прашав дали твоите родители заслужиле да умрат без да те видат доколку превртуваат очи, туку дали ТЕБЕ животот ќе ти биде исполнет и задоволен без нив?
--- надополнето: 25 март 2013 во 18:13 ---

Јас сум во таква врска такада, ти ако имаш мислење дека не може да опстои јас од искуство ти кажувам дека може. Нормално и двајцата партнери треба да се залагаат за врската и на почетокот може да има противења од семејството, иако кај нас немаше таков проблем. Зависи од врска до врска, не е кај сите исто.

Значи јас во ниеден случај не реков дека таква врска не може да опстои, тебе те реплицирав и ти реков дека тоа што си го пишал постои во бајките, бидејќи ти си пишал дека љубов се случува без разлика на се. Не бе дечко за да се случи љубов треба и ти да придонесеш, да се заинтересираш за некого, да помислиш на неа на тој начин. Тоа ми беше муабетот, а не дека таква врска не може да опстане, и јас знам примери од таква врска, тоа не е дискутабилно. Туку зборуваме за фактот дека сам избираш во кого ќе се заљубиш. Мене на пример не може да ми се случи љубов спрема човек од муслиманска религија, не може и точка. Не го погледнувам, не го перцепирам на тој начин, не помислувам на него, не го гледам како потенцијален партнер. Мислам дека се разбравме сега за што зборував.

 

[Тапетарот Петар]

Изборот на партнер не е заебанција. Треба да се пази на компатибилност (од висина и тежина до акал, школо, националност и религија). Увек било така и ќе биде. Али, ако девојка ти е убербич, на пример, и ако нон стоп напиња и се инати со цел свет (а кога светот не ѝ праи муабет, со онлајн форуми) и ако стално она е најпаметна и у право, и ако у старт ти се сили шо и како ќе ти праела, и како мајка ти и татко ти ќе ги строела, и како децата ќе ги васпитавала само она, бадијала иста религија и националност. Бич табиет е жива беља. Бегај од такви.

 

[peperutka25*]

1. Хах, пак тие куршуми? Досадно е веќе.

2. Јас дома никој не носам, ниту одам кај некого дома. Не знам за другите, а и да ти кажам, не ме интересира. Националност немам желба да променам, а вера немам.
а
3. Дискутираме зошто ти се замеша кај што не требаше.
Девојчето фино лепо ќе речеше оти Србин е ок, а со тоа ќе беше контрадикторна на својата прва констатација.

Еве сум хах,ке речев дека е ок да,тоа е дека мене националност не ми смета Но религија многу ми смета,зборам лично за мене,секој со свои видувања и размислувања

 

[PurplePuma]

Еве сум хах,ке речев дека е ок да,тоа е дека мене националност не ми смета Но религија многу ми смета,зборам лично за мене,секој со свои видувања и размислувања

Што ако е Албанец кој за тебе ќе смени вера?
Дали твоите дома ќе го прифатат?
--- надополнето: 26 март 2013 во 01:21 ---

Атеизмот искрено не го сваќам како вера, можеби грешам ама искрено и не ми е гајле многу, бидејќи колку што ми е познато да си атеист значи да не веруваш во ништо, во никаков Бог во никакви светци. Значи не е вера, не веруваш во ништо!!!

Исто како што ти не веруваш во крштевање така твојот маж верува во истото. Не гледам причина зошто твојот став би бил побитен од неговиот и децата автомацки нема да бидат крстени бидејќи ти така сакаш. Автомацки го поткопуваш верувањето, мислењето, ставот, верата на твојот сопруг. Зошто не ја поставиш обратно ситуацијата, ако на жена ми (т.е тебе ова го зборува пример твојот сопруг) толку и е битно децата да не бидат крстени значи не го цени мојот став и мојата вера, што ќе ми е таква жена? Не може ли вака да се запраша твојот иден маж, исто како што ти пиша погоре дека не ти е потребен маж на кој крштевањето му е побитно од тебе.

Јас не сум некој закоравен верник ни па ти не знам што и искрено не би ми сметало да видам во врска со некој атеист на пример бидејќи тој не верува во ништо, јас нема со него да се убедувам дали постои или не Господ, но кога ќе дојде ред да ме засегнат битни ствари во животов како децата на пример јасно е како ден дека ќе имаме контрасни ставови и верувала или не ти ќе дојде до проблеми и сигурно разидување. А за муслиманство и да не зборувам, едноставно таквиот човек може да ми биде само колега на работа, апсолутно ништо друго.

Немој молим те да зборуваш за вакви работи како болдираното, не е исто тоа со религија. Битно нема да ми смени дома дали ќе готвам месо или не, ако сакам месо ќе излезам во кафана и ќе јадам не мора мојот сопруг да ме гледа или пак истото да го спремам дома, проблем ќе настане ако он посака своето убедување (како во случајов ти твоето пример несакаш да ги крштеваш децата а мажот ти сака) да ми го наметне мене! Тоа е проблемот! Автомацки имаме различни погледи на светот околу нас и не сме еден за друг.

И за мене луѓето се луѓе, не не баш со секој човек сакам да го делам животот.

П.С. Можеби ти мислиш дека некои работи треба да ги договориш пред бракот, но често пати се случува едниот да се предомисли.
И да јас не те прашав дали твоите родители заслужиле да умрат без да те видат доколку превртуваат очи, туку дали ТЕБЕ животот ќе ти биде исполнет и задоволен без нив?
--- надополнето: 25 март 2013 во 18:13 ---


Значи јас во ниеден случај не реков дека таква врска не може да опстои, тебе те реплицирав и ти реков дека тоа што си го пишал постои во бајките, бидејќи ти си пишал дека љубов се случува без разлика на се. Не бе дечко за да се случи љубов треба и ти да придонесеш, да се заинтересираш за некого, да помислиш на неа на тој начин. Тоа ми беше муабетот, а не дека таква врска не може да опстане, и јас знам примери од таква врска, тоа не е дискутабилно. Туку зборуваме за фактот дека сам избираш во кого ќе се заљубиш. Мене на пример не може да ми се случи љубов спрема човек од муслиманска религија, не може и точка. Не го погледнувам, не го перцепирам на тој начин, не помислувам на него, не го гледам како потенцијален партнер. Мислам дека се разбравме сега за што зборував.

1. Тоа и јас го кажувам. Атеизмот не е вера. Но е против сите вери.
Додека муслиман и христијанин ќе се согласат дека постои Бог, јас и на двајцата ќе им речам - naah, глупости.
Поентата е дека полесно верници ќе се разберат меѓу себе (делат исти чувства), него дека верник и атеист ќе се разберат.

2. Јас верувам во правото на избор. Односно, на детето мое нема да му забранам да верува, ниту на сопругот, ниту на некој друг.
Детето кога ќе биде доволно свесно за себе, може слободно да се крсти, да се сецне, итн. И понатаму ќе си го сакам исто како и пред тоа, но сакам да направи свој избор. Маж ми може слободно да си верува и да му објасни на детето зошто верува, како што јас би му објаснила зошто јас не верувам. Меѓутоа, тоа на крајот треба само да си донесе своја одлука.
Ако јас го почитувам неговиот избор, и тој мојот, логично би било дека треба да го почитуваме изборот и на нашето дете, нели?

3. Ако си со атеист, би ти било проблем (тебе лично), затоа што тој нема да сака да крштева деца, да се жени во цркви, итн. Ако славиш ти празник (еве Божиќ) од почит ќе седи со тебе на вечерата што си ја припремила (како што јас седам со моите), но нема да биде дел од празникот, на начин на кој што си ти. Сега, како што кажав, се е ствар на договор. На пример женачката во црква - ради тебе може и ќе отиде во црква, но што ти вреди тебе тоа кога знаеш дека тоа што му го кажува на попот му значи исто колку што му значи ,,Добар ден,, на некој непознат на улица?

4. Да, затоа што ти сметаш дека изборот се наметнува. Јас сум вегетеријанец (не веган) и немам никаков проблем кај мене дома или дечко ми да јаде месо. Исто како што на детето умерено ќе му давам месо, но и како ќе расте ќе му објаснам зошто јас не јадам. Крајниот суд самото ќе го донесе.
Веганите се радикални вегетеријанци, затоа ти реков дека се слични на муслиманите, иако не е религија. Веганот е практично невозможен да живееш со него, освен ако и ти не си веган. Додека ние вегетеријанците пасивно се бориме за тоа во што веруваме (како повеќето православни), веганите ти се подрастични во своите ставови. Односно, тоа што за вахабистот значи неносењето бурка, за веганот значи пиењето млеко. Just imagine. Со него не можеш да јадеш месо во ресторан (освен ако не се криеш).

Не сакаш после 5 години брак маж ти веган да стане. Навистина не знам со своите ставови што би правела тогаш.

5. Женско сум, и сум пишала, и да, љубов постои без оглед на се, но за да дојдеш до таа љубов има многу етапи. Прво, треба некој физички да ти се допадне. Потоа да се запознаеш и да ти ,,тргне муабетот,,. Потоа да се вљубиш во неговите доблести и маани. Да се промениш малце заради него.
И на пример, ти доаѓа некој Џонатан, не правите муабет за религија (ваљда) и после 6 месеци мување, ти вика, аааа јас потекнувам од муслиманско семејство, не верувам нешто многу, ама ете, така си се декларирам.
Ти веќе го сакаш, јебига.
Ќе му речеш, не, јас не можам баклави да јадам за Бајрам, а децата не сакам Ибрахим да ми се викаат.

И после ќе си патиш уште долго, се разбира ако го сакаш нели доволно.


6. Многу добро те разбирам, само што во реалниот живот не знаеш што може утре да ти се случи. Со оглед на тоа дека многу муслимани почнаа да ставаат македонски имиња да децата
Додека да сфатиш дека дедо му се викал Џахид, многу време ќе пројде...

Не ми е целта да те разубедувам - ниту пак за тебе лично зборувам, но како што ти знаеш за лично тебе, јас знам за лично мене.

Како што кажав, мене ми е многу поголем проблем да бидам со Грк христијанин, него со црна арапина.
--- надополнето: 26 март 2013 во 01:28 ---

1. Не дека потсетува на атеист, ама 100% не потсетува на муслиманка, нели? Тоа сакав да кажам

2. Ти како возрасна да, ама додека растеш ти треба 1 правец, каков и да бил

3. За ова скроз се согласувам. Затоа шо можи едно или ниедно, а никако +2, и тоа скроз различни

4. Разводот сам по себе е тежок и траума за детето. После него, најголемо влијание има родителот со старателство. Ако го делат старателството, ПОВТОРНО, кога се однесува на детето МОРА да бидат на иста фреквенција, ако не се = проблем

5. Се согласувам

6. Има разлика, голема, значи збораме за христијанин/муслиман, муслиман/хинду и останати скроз различни религии, муабетот не е атеист/католик, католик/православен

7. Да, АМА кога родителите стојат на ЕДНО, заедничко мислење

8. Па тоа ми е цел муабет, за скроз коренито дијаметрално различни религии, нема како да опстои таква двојка, за семејство да не збораме

9. Убаво, колку поинформиран човек толку подобро.

Поентата ми е дека, атеист може да (из)гради врска со било каков верник, само ако и другиот е во одредена мера атеист, т.е. не го следи строго верското учење на кое припаѓа. Т.е. Секој, на долгорочен план, успева да создаде иднина со некој кој има блиски верувања, мислења со неговите. Врска меѓу дијаметрално различни вери не успева, се додека секој си држи на своето или еден не се откаже од своето, не може да успее. Значи зборам за двојката, за возрасните партнери. Создавање на семејство е осудено на пропаст и големи противоречности

1. Не посетува на муслиманско, ама ако дознаам дека некој ме гледа ,,православно,, ќе го оставам од одма. Зошто? Затоа што јас вредам повеќе од крштеница.

2. А правецот е либералност и слобода на избор. Исклучиво таков партнер прифаќам. Ние си даваме право на избор еден на друг - истото го правиме и за нашето дете. Не можам да имам маж кој на ќерка му ќе и изиграва џандар. Мора, мора и мора да биде либерален.

3. Нема ниту едно, објаснуваме во што веруваме или не веруваме. Религијата нема важно учество во воспитувањето на децата и онака (кај нас). Децата гледаат празници, не им се чита Библија, не им се раскажуваат приказни од Библијата, туку им се раскажува Црвенкапа и Ивица и Марица.

4. Иста фрекфенција не значи иста религија.

5.

6. Поголема разлика од атеист - што било, нема. Значи не постои. Христијанството и исламот имаат многу повеќе допирни точки, него атеизмот и било која религија.

7. Едно, и заедничко мислење е - ПРАВО НА ИЗБОР. Секој го има тоа, и нашето дете, исто така.

8. Има, иначе како опстојуваат?

9. Врска меѓу не-така-посветени верници, на различни религии успева.
Врска меѓу многу верник, и малце верник, тешко успева, макар и од иста религија да се.
Поентата е дека, колку е човек полиберален, толку подобра врска ќе има, со кој сака нека е.
Сакаш свои права и избори? - Сакаат и другите.
--- надополнето: 26 март 2013 во 01:30 ---

Јаооо па дај малце компромис мајкуму стара.
На сопругот ќе му забраниш да го труе детето со религија? Пошто ете ти проблем.
Ти рече не верував во Божиќ ама го славиш. (Ја би рекла сакам да се е**м ама нејќам да ми влезе)
Да речеме дека ти си толкав атеист што не сакаш да имаш куќна слава, а за дечко ти тоа е must? Ќе ми го кажеш решението? Ти сакаш детето кога ќе порасне само да одбере религија, ако воопшто одбере. Сопругот ти вика "нема шанси, мора да е одгледано во духот на христијанството". Решение?
И многу се негативни зборовиве што ги користиш. Ти кажаа порано, ќе ти кажам и јас. За тебе можеби тоа е труење, но за верниците не е. Ако мене ме труе религијата, не сум будала, ќе станам атеист, нели?



Па живеењето заедно нема да ви помогне со децата. Може да ви помогне во смисла вашиот заеднички живот, али ништо повеќе.



Епа цело време велиш дека ќе функционира бракот, а сега нема?



Ахаххахахахаха кој фииииииииииилм.
Тие ќе ти превртат тебе очи и треба да умрат. Како смееле тебе да ти превртат очи, светицава, семоќнава? Па те гледале минимум 18 години, којзнае колку жртви за тебе имаат направено, не ти е срам ова што го збориш?? За превртување со очи заслужувале да умрат?

1. Не можам да бидам со човек кој така радикално сфаќа религија. Нема да бидам со него, просто.
И да, мене ми смета што сте толку ранливи. Ако не ви одговараат моите зборови имаш опција да ме игнорираш. Мене ми е тоа најсоодветен збор.

2. Ај молимте, прочитај уште еднаш што сум напишала, пред да ме цитираш за глупости. Не ти е прв пат, и ако имаш намера само да пишуваш, а не и да читаш, ќе немам друг избор освен да не дискутирам со тебе. Не гледам поента 20 милиони пати исто нешто да пишувам.
--- надополнето: 26 март 2013 во 01:35 ---

Ова што си го пишал постои во приказните само. За да се случи љубов треба малку и сам да придонесеш, да се интересираш за некого, да знаеш нешто за него, да има нешто во што ќе се заљубиш. Како бе може да почувствувам љубов за некого кого воопшто не го погледнувам, не го перцепирам на тој начин?

Поентата е дека ти не го перцепираш на таков начин, и тоа е сосема ОК.
Меѓутоа, не можеш да кажеш дека на никого тоа не може да му се случи.

Ќе ти објаснам, од мој аспект, и зошто.

Според твоите зборови, ти си традиционален, а не вистински верник. Вистинскиот верник прави многу повеќе од чисто славење на празници и имање икона дома.
Вистинскиот верник малце полесно ќе прифати нешто друго.

Според исламот, мажот муслиман смее да се ожени со жена која практикува монотеистичка религија и мора да и обезбеди услови за да си ја практикува.
Дали знаеш што вели христијанството за истото?
--- надополнето: 26 март 2013 во 01:42 ---

Пума,во својата немоќност да ги аргументираш своите тврдења,почна да ги навредуваш верниците.

Ти можеш да бидеш атеист колку сакаш но си воспитувана во христијански дух бидејки родителите ти се верници.Толку од тоа дека религијата е скроз неважна.Истото важи за муслиман кој после 20 год.ќе се сети дека атеист.
Или како не е важно името,па името е нешто што те обележува.
Знаеш ли дека и православни и католици можат да се венчаат или да им се држи опело и во католичка и во православна црква?

Јас не ги навредувам верниците, ниту еднаш никој не нареков идиот, дебил, неписмен... Баш сум трпелива всушност.
А сега, без трошка култура, ти кажувам дека верниците се последни што имаат право да зборуваат за ,,аргументи,,. Мислам дај.... човекот од кал настанал.. така беше?

Јас не сум воспитувана во ,,религиозен дух,, никаков. Моите декларативно се верници, мајка ми е атеист, татко ми не се замара. Знае дека на 7 јануари е Божиќ. Куќна слава немаме, размисли зошто.

Името е нешто што те одбележува точно, и јас тоа обележје го модифицирав на 18 години. И шо? Јака муда.

Православни и католици може денес да изиграваат шо сакаат, и јас можам со мојата крштеница да бидам венчана со муслиман од страна на оџа. И нема да ме замараат ама баш ич. Оџата баш ќе го боли дали сум православна. Пак ќе ме венча. И што ти кажува тоа?
--- надополнето: 26 март 2013 во 01:44 ---

Кога сме кај имињата,во брак помеѓу муслиман и христијанка децата секогаш имаат муслиманско име!
Никогаш муслиман нема да стави на своја ќерка име Марија!
Тоа треба да го знаат денешниве деца,кога романтичарски гледаат на мешано религиски бракови.

Всушност, познавам Албанки (муслиманки) кои се викаат: Сузана, Мимоза, Ивана, Дафина. Овие имиња ги сретнувам и кај кришчаниве. Што е работава?