Kнигите и филмовите

[langelina]

"Män som hatar kvinnor" (Men Who Hate Women)

Прво ја читав книгата, после го гледав филмот. Книгата за мене е повеќе разбивање на илузиите за едно „перфектно“ општество како што е Шведска, отколку некакво ремек-дело.
Самата книга е многу податна за екранизација и шведската верзија е навистина добра. Холивудската не сум ја гледала и немам намера.

 

[Vanlok]

Неблагодарно е споредувањето на два различни вида на уметност, но кога станува збор за екранизација на книги во филмови, споредбата е сепак неизбежна.

Книгите и филмовите се еден вид на бегство од досадното секојдневие, искејпизам и трип во светот на фантазијата. Од тој аспект пишаниот збор остава многу поголема слобода во толкувањето на дејствието, фантазијата на читателот се меша со визијата на писателот и создава едно доживување кое е уникатно за секој одделен читател.
Филмот е многу поригиден медиум, тука визуелно се следи филмуваната визијата на режисерот (наспроти книгата каде читателот создава сопствена визија).

Во контекст на сето ова, како медиум филмот е ограничен во однос на книгата. Не најмалку затоа што буџетот секогаш ја лимитира можноста за целосно изразување на фантазијата и желбите на режисерот, правејќи го неизбежен компромисот меѓу техничките (и економските) можности и визијата.
Како резултат на ова скоро сите филмови правени по книги се бледи верзии на оригиналнота визија на писателот. Мотивот зад екранизациите најчесто е финансиски, и за уметноста останува малку простор. Во филмовите се прават премногу компромиси и на крај резултатот е нешто што... е далеку од визијата на литературното дело.

Јас лично сум голем љубител и на двата вида на уметност. Книги читам секојдневно а вечерта е обично резервирана за филмови. Затемнета просторија, голем плазма екран со 137см дијагонала (метариполски хај-фај звучници и огромен сабвуфер се во изградба)... и лесно е (подсвесно) да му се даде предност на филмот, како медиум кој нуди поинтензивно доживување. Но во денешно време на хиперпродукција на филмови (ми претекува хард дискот со накај стотина неизгледани филмови во ХД, а одамна прекинав да ги документирам на ДВД дискови) и недостаток од оригинални идеи за сценарија, пречесто се прават екранизации на популарни книги. Евтини, лоши адаптации на сценарија и со лоши технички реализации на истите. Ретко што има пролазна оценка а уште поретко има некоја навистина добра екранизација.

Примери има многу, банално е да се набројуваат ама еве еден. Џорџ Мартин ми е еден од омилените писатели, Песната за Мразот и Оганот е ремек дело во жанрот на епската фантастика... Просто болно ми е да ја гледам серијата со сите компромиси што ги прават.
Кастингот е ужасен, од стотиците улоги дали неколку се на ниво на книгата, редок исклучок е еден Шон Бин во улогата на Едард Старк. Глумата е катастрофална, што е очекувано со оглед што некои од главните улоги се од глумци чие најголемо достигнување во кариерата се 3та класа телевизиски сапуници...
Можам да плукам до утре на екранизацијата на Песната за Мразот и Оганот, ама поентата е огромната разлика на квалитетот на доживувањето меѓу книгата и филмот/серијата.

Овој пример го одбрав затоа што екранизацијата на Песната за Мразот и Оганот е релативно скапа продукција. Дури и со таков релативно голем буџет морале да направат премногу компромиси, најмногу во кастингот каде не само што има премногу лоши глумци туку едноставно никако не одговаат на ликот во книгата. Кејтлин Старк е само еден пример од многуте, не може лик што е во касни триести (најстариот син има 17г.), да го глуми 50 годишна баба па колку и да ја шминкаат. Посебно што една од главните карактеристики на ликот е сексипол и пожелност, и дејствијата во книгата се базирани на тоа.

Забегав.
Интересно е што серијата е голем успех и им се допаѓа на многумина. Да ги немав читано книгите, сигурен сум дека и јас немаше оволку да ја критикувам екранизацијата. Но ги прочитав книгите и не можам да ги затворам очите за разликата во квалитетот.

Затоа се трудам да секогаш кога ќе испадне филм направен по добра книга, најпрвин да ја читам книгата а дури потоа да го гледам филмот.

 

[MEDDLE]

Тwilight, пеерчиња! Ха!

Не сериозно, доста self-explanatorу тема, да продискутираме за некои од подобрите екранизации, иако честo знаат да бидат промашена инвестиција, имаме исклучоци како во pretty much everything. Како вие преферирате, дали пишаниот збор повеќе ве внесува во целиот тој замислен свет или визуелно имате потреба да видите барем фрагмент од истиот, или еве, полесно да се конектирате со одреден лик?

Не ми е целиот муабет сакате да читате или да гледате, иако малку ми е недефинирана темата, наспроти Хари Потер и Господар на прстените универзумите, сакам да наидеме исто и на препораки, на убаво екранизирани романчиња или трилерчиња и прилично полабава дискусија. Дали препораки, дали оценување, дали критика..

Еве мене подеднакво исто на квалитет ми беше Тhe Reader.
Me инспирираше муабет во другата тема, па сега ќе го прозвам овде Saladin, сигурен сум и дека ќе придонесе во темава.

Еј интересна тема !... хах!
али шо знам брат.. зависи....
Не можам да оценам до сега колку некој филм ја надминал книгата... можда и сум осетил некоја таква разлика да некој филм шо сум г гледал, бил боље од книгата.. не ми текнува ама ич..

Можам да кажам дека одредени филмови ми се еднакво генијални како и самите книги... Али тоа зависи од режисерот..

На пример за Кјубрик да не стане збор! Еве на пример почнуваји од Лолита, па Одисеја 2001, па Бери Линдон и Clockwork Orange... Сум ги изглеал и филмовите, и сум ги прочитал книгите.. генијално и едното и другото. и секогаш кога ги гледам филмовите, исто ко да ја читам книгата.. и обратно... особено што Одисејата и Clockwork Orange по два пати сум ги читал и секогаш ги доживувам со особен интерес и ме внесуваат максимално...

Интересно што на пример Одисејата 2010, да речеме, не е режирана од Кјубрик, и немал он никаков удел во филмот, али па и таа е еднакво добра како и втората книга од Кларк, Втора Одисеја 2010..

Мислам дека не треба да се пправи толку строга дистинкција помеѓу доживувањето што го добиваме од филмот и од она што го добиваме од книгата, од аспект на создавање проекција на самото дејствие опишано во книгата и во филмот...

Така да ти гарантирам дека ако земеш двајца и им дадеш да читаат некоја книга што е филмувана, и им го дадеш и филмот да го гледаат... двајцата различни доживувања ќе ти раскажат, но не како разила меѓу филмот и книгата, туку ќе имаат различни доживувања меѓу себе , а во суштина ќе бидат и дел од целокупната прича што сакал авторот на книгата т.е. режисерот на филмот да каже со тоа...

Мислам дека секад има некој празен простор, што ненамерно и писателот, но и режисерот - сценаристот, ги оставаат ...



П.С. Ќе заборавев една многу интересна работа..
Се сетив на овој словенецов, Жижек. Он има еден филм, сигурно сте чуле, и можда сте го гледале - The Perverts guide through cinema...
Е на почетокот он има еден краток говор каде што го вели следново...

„The problem is how do we know what we desire? There is nothing spontaneous, nothing natural about human desires. Our desires are artificial, we have to be thought to desire.“

За после, да се појави во кадар над бунар со вода (практично, као да си игра со рефлексијата меѓу реалното и илузијата) и вели:

„Cinema is the ultimate pervert art. It doesn’t give you what you desire, it tells you how to desire. “


Ова ви го спомнувам, чисто онака да се размисли од аспект проекциите што ги создаваме при читање на книга, и гледање на филм.. Едно, можда, подлабоко, размислување за тоа дали сите тие проекции се во суштина желби, или се пак каписла за продукција на желби...

ок.. ај забегав ја..

 

[џимеј]

Соларис на Станислав Лем, една од моите најомилени книги, во топ 5 ми е на сите времиња. Многу поинаку ја сфатив него филмската адаптација на Тарковски. И кога го гледав филмот, ни малку не ми ја долови онаа проекција која јас ја имав замислено. Дури Крис Келвин не го замислував ваков, како за почеток, ама тоа е најмалку важно. Она што може да го понуди Соларис е дека делото можеш да го сфатиш на милион различни начини и да го толкуваш како што сам сакаш, субјективно. За некого главниот елемент е планетата и сите тие астрономски проекции (за мене скоро и непознати), за други океанот, за трети екипажот на бродот, за четврти... За мене Соларис беше симболика на копнежот и човечноста кај човекот - стравот од смртта и доживувањето на истото кое потоа не сака да го напушти, за да се преточи во него и да умре повторно заедно со него. Дека немаше врска со планетата, немаше врска со мистериите околу бродот и чудниот екипаж, туку со нешто посложено за нас, за минатото, па и сегашноста, за комплицираноста која некои луѓе ја носат со себе, во случајот Келвин, кој цело време изгледаше дека може рационално да се справи со се, како брилијантен научник, а сепак не можеше да ги објасни суштинските нешта во светот, постоењето, целта и крајот. А крајот, последната сцена од книгата, тоа е она на кое што се сеќавам скоро секогаш, на тие неколку реченици... Не често се случува нешто толку силно да биде опишано во едноставни зборчиња.

Не велам дека Соларис на Андреј Тарковски не беше убав, напротив, уживав во секој кадар, во пејсажите, беше перфектно направен и сигурно ќе ми се свиѓаше многу повеќе ако претходно не ја прочитав книгата. А Соларис на Стивен Содерберг е друга приказна, Содерберг сам си направи интерпретација на книгата и филмот како таков нема некои големи маани, но во секој случај е далеку од оној на Тарковски, т.е. не би можеле ни да се мерат, ама во секој случај вториов не беше ефтин римејк, Содерберг добро се потрудил да ги претстави своите гледишта. И добро е, на Соларис му фалат адаптации, најмногу поради различноста која може да ја понуди.

 

[MEDDLE]

Неблагодарно е споредувањето на два различни вида на уметност, но кога станува збор за екранизација на книги во филмови, споредбата е сепак неизбежна.
..........


Примери има многу, банално е да се набројуваат ама еве еден. Џорџ Мартин ми е еден од омилените писатели, Песната за Мразот и Оганот е ремек дело во жанрот на епската фантастика... Просто болно ми е да ја гледам серијата со сите компромиси што ги прават.
Кастингот е ужасен, од стотиците улоги дали неколку се на ниво на книгата, редок исклучок е еден Шон Бин во улогата на Едард Старк. Глумата е катастрофална, што е очекувано со оглед што некои од главните улоги се од глумци чие најголемо достигнување во кариерата се 3та класа телевизиски сапуници...
Можам да плукам до утре на екранизацијата на Песната за Мразот и Оганот, ама поентата е огромната разлика на квалитетот на доживувањето меѓу книгата и филмот/серијата.

Овој пример го одбрав затоа што екранизацијата на Песната за Мразот и Оганот е релативно скапа продукција. Дури и со таков релативно голем буџет морале да направат премногу компромиси, најмногу во кастингот каде не само што има премногу лоши глумци туку едноставно никако не одговаат на ликот во книгата. Кејтлин Старк е само еден пример од многуте, не може лик што е во касни триести (најстариот син има 17г.), да го глуми 50 годишна баба па колку и да ја шминкаат. Посебно што една од главните карактеристики на ликот е сексипол и пожелност, и дејствијата во книгата се базирани на тоа.

...................
.

Се слагам.. али глеј зошто е тоа така...барем зошто мислам деа е така, не мора и да сум во право..

Денес ко што гледам, Холивуд, па и не само холивуд, него и во светов воопшто.. еве земи ги на пример турскиве серии, особено оваа со Султанов - Сулејман (можда несоодветен пример, но зошто да не, кога можат ББЦ да праат за Тјудори или пак за Боргиа, што да не турциве за Сулејман, не?!). И мене на пример ми е страшно банално што, како што велиш, толкави буџети прават за филмовине, за да опфатат пичке си материне долга приказна, и пак, што велиш, огромни компромиси треба да напраат... Мислам што е поентата тука?!

И за да биде побанална ситуацијава, пак не успеваат се да претстават во филмот...
Дури одат и дотаму да објаснуваат пак идо најситни детаљи.... но како да се губат во приказната...
На пример, не знам дали си ги гледал Господар на Прстените uncut.. брате ,, тоа е се океј. али е мачење... рачунај на сите епизоди од триологијата по 30-тина минути плус, и пак е банално.... абре не се гледа тоа чудо ))))))))))))))

Некогаш стварно не ми е јасно зошто толку во детаљи сакаат да одат со приказната.. Еве и да ги има, но ко да не знаат ли како да го склопа тоа, ко да пренатрупуваат ли шо ли е.. не знам..

Имам впечаток дека се губи веќе она што погоре го реков.. она со мисловната проекција... а можеби и не, ако поентата е да направат тотална алегорија и персонификација на човековиот живот, онаков каков што е, на филмско платно... па макар и 15 минути прикажувале сцена како главниот лик се мачи да искења во ВЦ, што воопшто и не би ме чудело!

Така да по однос на она најгоре - Зошто е тоа така..веројатно од токму таа проста причина - проекцијата е желбата да се биде нешто што не си во моментот, но истовремено и не си сигурен дали го посакуваш, па тука е филмот - литературата, да те натераат не да го посакуваш она што навистина ти треба т.е. го сакаш, туку да посакуваш се, иако можеби и немаш причина за тоа..

Можда грешам, не знам......

Исто ти е и со литературата денес, помалку или повеќе се разбира... 500 страници напишани, за што? за ѓубре... еве на пример Јаи Моли се и Уживај.. не сум го гледал филмот, а сум ја читал книгата... срање срање срање..
Ангели и демони, книгата.. срање срање срање... а филмот неќам ни да го гледам...
или пак имаш книги Star Wars, пост- Episode VI- Return of the jedi триологии.. ги имам сите три од The New Jedi order - Force Heretic II серијалот... ужас....
И капак на се Дизни го купува Лукасфилм, и објавува дека 2015 ќе напрел нов филм Star Wars..

Можда малку сум контрадикторен, во однос на она погоре што го пишав.. али еве па едно друго видување...

 

[Vanlok]

... И мене на пример ми е страшно банално што, како што велиш, толкави буџети прават за филмовине, за да опфатат пичке си материне долга приказна, и пак, што велиш, огромни компромиси треба да напраат... Мислам што е поентата тука?!

И за да биде побанална ситуацијава, пак не успеваат се да претстават во филмот...
Дури одат и дотаму да објаснуваат пак идо најситни детаљи.... но како да се губат во приказната...
На пример, не знам дали си ги гледал Господар на Прстените uncut.. брате ,, тоа е се океј. али е мачење... рачунај на сите епизоди од триологијата по 30-тина минути плус, и пак е банално.... абре не се гледа тоа чудо ))))))))))))))

Тука и е проблемот со екранизациите на книгите.
Што и да направат, предолг филм или филм со „нормална„ должина, сепак скратиле барем 95% од содржината.

Ајде пробај раскажи било која добра книга, во текст што е мал процент од вкупната содржина... Нема шанси да не испадне банално и сиромашно.
Не можеш да споредиш богато изразување на добар писател со сублимација во неколку реченици, или кадри од филм, како и да е.

Толкин ми е исто така еден од омилените писатели, иако одамна не сум го читал. Трилогијата Господарот на Прстените ја имам препрочитано барем 7-8 пати на времето (прилично пред филмовите). Иако една од најдобрите, екранизацијата нема шанси со книгите. Дури ни со ваков најголем буџет, филмска екранизација нема шанси со литературно дело.


Најдобрите филмови се тие што се правени по сценарио од почеток пишувано за филм. Има некои исклучоци, еве некој го спомна Фајт Клуб на пример, ама не кажа дека новелата е исклучително кратка и пишувана некако во новинарско-нараторски стил во прво лице... практично како сценарио да пишувал авторот.
Земи го Тарантино за пример, едноставни лесни и забавни филмови за гледање ама правени по сценарија напишани само за на филм (ок и понекој рипоф, ама не е поентата тоа).

Инаку за книгите што ги наброја, освен првата што не ја имам читано, другото се е ст****, посебно се од Ден Браун е комерцијала од најбрутален вид -нешто што е напишано со една цел: да биде бестселер за широки народни маси и да прави пари.

 

[MEDDLE]

Најдобрите филмови се тие што се правени по сценарио од почеток пишувано за филм. Има некои исклучоци, еве некој го спомна Фајт Клуб на пример, ама не кажа дека новелата е исклучително кратка и пишувана некако во новинарско-нараторски стил во прво лице... практично како сценарио да пишувал авторот.
Земи го Тарантино за пример, едноставни лесни и забавни филмови за гледање ама правени по сценарија напишани само за на филм (ок и понекој рипоф, ама не е поентата тоа).

Инаку за книгите што ги наброја, освен првата што не ја имам читано, другото се е ст****, посебно се од Ден Браун е комерцијала од најбрутален вид -нешто што е напишано со една цел: да биде бестселер за широки народни маси и да прави пари.

Па не мора да значи...
Погоре ги пишав од Кјубрик, Лолита, Одисејата, Бери Линдон A clockwork Orange.. па дури и еве на Кларк Втората Одисеја 2010.... што не е режирана од Кјубрик, а е исто еднакво добро изрежирана...
Иако реков, да, и мене знаат да ме нервираат такви баналности околу екранизација на книгите, сепак, се држам до она што реков претходно - „дека не треба да се пправи толку строга дистинкција помеѓу доживувањето што го добиваме од филмот и од она што го добиваме од книгата, од аспект на создавање проекција на самото дејствие опишано во книгата и во филмот“ Па заради тоа и веројатно имаме и такво чувство на прочитаната книга, односно изгледаниот филм...

Така да, врти сучи, пак идеме на она - проекцијата..

Во секој случај.. брат, едно ќе се сложиме.. режисерот е на крај тој што одлучува, можеби и сценариото си е ок.. али ако режисерот рече сечи .. епа ќе сечат...

Али в ред, сеа тоа е тоа.. штом го праиме муабетов, значи сепак сеуште има добри филмови за гледање, и книги за читање

 

[Vanlok]

... сепак сеуште има добри филмови за гледање, и книги за читање

Има, има... и нека се множат!
(а ако нема и лоши филмови/книги како ќе правиш споредба со добрите?)

 

[RocknRolaa]

Речиси сите автори ја мразат екранизацијата на нивните книги. Едноставно невозможно е да направиш буквален копи пејст на екранот, но има и режисери кои имаат толку посебен стил на снимање што книгата целосно ја извитоперуваат. Убаво сте спомнале, The Shining на пример Стивен Кинг воопшто не го сака, зашто смета дека Кјубрик не направил добар приказ на неговата поента и не успеал да ги прикаже работите како што тој ги прикажал во книгата. Кјубрик генерално важи за суетен човек, кој или терал по негово или не фаќал филм, така да јасно ми е зошто и му замеруваат на адаптациите. Истото важи и за Clockwork Orange, Бурџис се покајал што ја напишал, затоа што како што вели тој Кјубрик дал преголем акцент на сексот и насилството, а нему поентата и не му била таа. Ама нејсе.

Инаку, јас за несреќа ја прочитав Боречки клуб на Чак Паленик на македонски. Толку лош превод, таква касапница, па јас се кладам дека тој што не го гледал филмот, нема шанси да разбере што сакал писателот да каже ако само ја читал книгата (потенцирам во наш превод). Макар што сметам дека филмот ја надмина книгата апсолутно и со оглед на дејствието кое е малку поразлично во книгата, мислам дека Финчер даде еден фин крај во негов стил.

 

[Mary Poppins]

Знам дека се работи за две сосема различни уметности, но никогаш филмот за мене нема да биде подобар од книгата. Не мислам дека тоа е поради тоа што во филмот нема доволно време да се сместат сите настаните затоа што побитно е всушност да се долови суштината на филмот и правилно да се пренесе пораката па макар и да биде скратено сценариото, а не само да се набилдаат сите настани од филмот (ако книгата е пообемна) и на крај во една реченица да се заврши.

Од тоа што го имам гледано и читано, исклучок правам еве за Парфем - споменат беше погоре, книгата е стварно тешка за читање и бара трпение, ама затоа филмот за мене е перфекција и искрено откако го изгледав филмот повеќе ја засакав книгата.

Папата Јована, го гледав филмот снимен на германски, супер екранизација, настаните убаво доловени стварно ми се допадна, но еве ме изненади тоа што зборовите на актерите и воопшто нарацијата се' беше буквално исто како во книгата.

Страдањата на младиот Вертер - исто го гледав на германски. Обид да се долови романтизмот и воопшто одликите на роматичарскиот јунак, но за жал - неуспешен. Гете мора да се чита, ниеден филм не може на вистинскиот начин да го интерпретира.

Девојката со бисерна обетка - Толку многу ја сакам оваа книга, што еднаш кога ја препорачав ми се случи да ми одговорат со, а го имам гледано филмот не е ништо посебно досаден е, не сакам да ја читам таа книга.
Го погледнав и филмот и умрев од досада. Главниот актер беше на место, Скарлет Јохансон јесте дека е убава, ама според мене не е вистинската улога за малата Грит. Настаните се одвиваа премногу бавно и некако неповрзано. Почне една сцена, заврши и толку. И се така..
Не знам, мене филмот ми беше разочарување во споредба со книгата, зашо сепак Трејси Шевалие ми е меѓу омилените авторки.

За Ден Браун, што да кажам. Ангели и Демони и Кодот на Да Винчи ги читав на времето кога сите ги читаа, па ајде и јас да не сум кусо да имам што да зборувам со другите. Но за разлика од филмовите барем книгите вниманието ти го задржуваат и не те оставаат додека не ги прочиташ во еден здив. Ангели и Демони едвај го изгледав, Кодот... го исклучив за многу кратко време.

За Кога Ниче плачеше многу гадно се зафркнав што прво го гледав филмот, а потоа ја читав книгата. Сепак се работи за филозофија. За мене тоа е исто како да се обидат да направат филм за Светот на Софија. Тоа никогаш нема да се оствари или ако се оствари нема да биде квалитетен. Филозофијата не можеш да ја доловиш во филм.

Истото ми се случува моментално се Франкенштајн, ми се гледани двата дела од филмот, а книгата тек сега ја сега, па уште немам некое мислење оформено.

Невеста во Борџии ми е една од омилените книги, а пред некое време ја симнав и серијата. Искрено се надевам на добар квалитет, зашо сепак се работи за вистински настани и личности и сакам да верувам дека серијата ќе е дека дека повеќе подобра од книгата.

 

[Vanlok]

Речиси сите автори ја мразат екранизацијата на нивните книги.

Ама слатка е парата па сите и потпишуваат договори за екранизација!

 

[Psyside]

Сите екранизации на книгите на Стивен Кинг са ногу послаби од самите книги.(Шоушенк е исклучок, и може да се донесе до нивото на расказо... Или евентуално Зелената Милја... ама и тука филмо е послаб од книгата)

The Mist, Misery, Salem's Lot, The Dead Zone, IT, The Dark Half, Needful Things, Stand by Me.. се сите многу добри филмски остварувања, не се многу послаби од новелите, него се доста добро - аветентично екранизирани.

 

[Luki Junior]

The Mist, Misery, Salem's Lot, The Dead Zone, IT, The Dark Half, Needful Things, се сите многу добри филмски остварувања, Stand by Me, не се многу послаби од новелите, него се одлично и прецизно екранизирани.

Добри се да... За мене беа супер, оти прво ги изгледах филмовето, а после сам читал книгите. Ама книгите ми беа ногу поинтересни, и позафркнани отколку филмовето... Имаше голема временска разлика меѓу гледајнето и читајнето, книгите ми са попресни, и можно е затава да не сам објективен у целата дискусија.

пс. јас сам хроничен читач, и секојпат книгите повеќе ќе ме аресат..
--- надополнето: 31 октомври 2012 во 20:02 ---
А жената у Мизери, стварно беше страшна...

 

[Shemsa]

А жената у Мизери, стварно беше страшна...

Жеништето, Луки, жеништето.

 

[Setsuko]

Обично преферирам претходно да ги читам книгите, но во случаи кога не можам да ги најдам, филмовите се секогаш достапни. Барем засега.

Гледам повеќето од оние што сакав да ги издвојам како квалитетни сте ги споменале претходно па во моментов ми текнува само на мини-серија што е адаптација на „Идиот“ од Достоевски. Во само 10 епизоди се доловени сите настани, сите гримаси, па дури и пејзажи што Достоевски сакал да ги прикаже. Секако, не постои комплетно поклопување, но Евгениј Мирнов е душа, ист кнез Мишкин, ми се чини подобар не може ниту да се измисли. Секако актерската игра е еден од најбитните елементи при ваквите споредби.

Јас на пример прво го гледав филмот Парфем, а потоа ја прочитав книгата и ликот на Гренуј не можев никако поинаку да го замислам од актерот што го игра. Филмот ми ја ограничи имагинацијата, но од друга страна книгата ги опиша сите тие мириси беспрекорно и магичниот реализам со марамчето на крај кулминираше. Читајќи ја книгата имаш восхит, гледајќи го филмот, визуелните слики предизвикуваат осудување и гадење кон ликот што е толку суров, а во исто време и прекрасен.

Имам впечаток дека постарите екранизации на книги, класични дела се далеку поуспешни. To kill a mockingbird на пример е црно бел филм, но е неверојатен склоп на идејата на нобеловката Харпер Ли.