Bratot
Стоик и Машкртник!
Досега необјавена наредба за забрана на македонскиот јазик која грчката држава официјално ја издала до своето МНР и МВР, како и до сите државни нотари.
Македонците од Леринската префектурата во 1954 г. во формуларите кои ги пополнувале за добивање лични документи, наведувале дека нивниот јазик бил македонскиот. Тоа го констатира Управа на Леринската префектура, која водејќи се од националните интереси на грчката држава упатува наредба до сите матичари во префектурата да го остранат овој недостаток и понатаму на прашањето за мајчинот јазик, секогаш да пополнуваат дека е тој грчкиот.
Ова е доволен доказ кој ни покажува дека и покрај сите негирање за постоењето на Македонците во Грција, де факто грчката држава била запознаено за нивното опстојување. Бидејќи, документот покрај до сите матичари, били испратен до грчките МНР и МВР.
Политиката на асимилација на Македонците во Егејскиот дел на Македонија, продолжила и по завршувањето на еднодецениските воени судири во Грција (1940-1949). Намалувањето на бројот на македонското население по завршувањето на овој период, кој се движел околу 100 000, не ги двоумело властите во Атина да го продолжат курсот на трансформирање на националната свест кај негрчкото население. Планот предвидувал целосна хомогенизација на грчката нација-држава. Се наложила потребата од целосно губење на историската меморија кај Македонците, што требало да се постигне преку менување на етничката свест и создавање на грчка. Од друга страна, позитивниот исход за официјалната грчка политика на крајот на војната, значело и можност македонското прашање, во самата грчка држава, но и во надворешниот свет, да го престави како непостоечки проблем. Новиот курс на грчката држава, кој трае до ден денес, се темелел на неоснованите факти, дека по заминувањето на поголем број на Македонци по Граѓанската војна, останатото македонско население кое продолжило да живее во рамките на грчката држава се одликувало со наводна јасна грчка свест, и поради тоа, ја прифаќаат и бараат дефинитивно асимилирање кон останатото грчко национално јадро. Политиката на т.н. непостоечки проблем, значело согласност на неприфаќање јавна дискусија на оваа тема, не само на меѓународен план, туку и во рамките на внатрешниот политички живот. За прв пат ваквиот став, со јасно објаснување и давање на насоки во тој правец, во 1950 год. во грчкиот парламент го изнел тогашниот министер за надворешни работи, Јоанис Софјанопулос. Додека, поранешниот грчки премиер Георгиос Папандреу, кој бил критикуван од неколку грчки десничарски весници, дека во март 1965 год. за време на официјалната посета на Белград ја поставил оваа табу тема, одговорил: За Грција македонски проблем не постои. Па следователно на тоа, не е можно истиот да преставува тема за разговор.
Офцијална Атина колку и да се обидувала или успешно ја спроведувала политиката на табу тема, односно, дефинирајќи го проблемот со македонското национално малцинство во Грција по завршувањето на Граѓанската војна како непостоечки, фактичката ситуација на терен, но и мерките и законите кои биле преземени во повоениот период, покажуваат дека повеќедецениските напори за нивна асимилација и етничко чистење се' уште не била дефинитивно завршена работа. Од друга страна, ако се прифати ваквиот став на грчката држава, логично би било да се донесат некои очигледни констатации, но и прашања за кои би требало да се добие соодветен одговор од грчката историја и политика. Така на пример, ако се прифати фактот дека по завршувањето на еднодецениските воени судири во Грција повеќе не постои македонско прашање, т.е. непостојат етнички Македонци, логично би следел заклучокот дека истите во претходниот период на таа територија егзистирале. Но, за жал официјалната грчка држава и тој факт го негира, и покрај тоа, што голем број на историски документи, извори и се' уште живи сеќавања го тврдат спротивното.
Редакцијата на Македонска Искра повторно му се заблагодарува на м-р Димитар Љоровски Вамваковски благодарение на кој овој документ е достапен за македонската јавност.
Во продолжение следи преводот на документот од грчки на македонски јазик:
К.
ЛЕРИНСКА ПРЕФЕКТУРА Лерин, 11 март 1954
ЛЕРИНСКА ПРЕФЕКТУРА ................................................................................До
Бр. на протокол ЕМП.139 ......................................................Матичарите на леринската префектура
Затоа што некој од вас, и покрај дадените упатства и очигледно од не знаење на значењето на зборовите, продолжуваат при пополнување на формуларите за статистика (брак, раѓање и смрт) и посебно за раѓање (прашање 11: „ – Кој е мајчиниот јазик на таткото? … на мајката? …) да одговарат без да размислуваат: „македонски“, „албански“, „лазики“ (пондиски дијалкт), „влашки“, „македонски идиом“ и друго, ви даваме до знаење за следните работи, за кои ви предлагаме и ви го потикнуваме вниманието, за да исчезне еднаш и засекогаш оваа неоснованост, која може да предизвика сериозно недоразбирање и искористување од неконтролираната антигрчка пропаганда, како што скоро се случи од комунистичките бандити кои беа потикнати однадвор, кои ги нарекуваа автохотните жители на грчка Македонија – Славомакедонци и друго.
Јазик се нарекува дијалектот кој има азбука и граматика, и кој се предава официјално во училиштата.
„Македонски“ јазик, како што е одговорот од некој од вас на горенаведеното прашање, или „словенски“ јазик не постоеше никогаш во грчка Македонија, а тие кои тврдат за обратното се жртви на антигрчката пропаганда, очигледно од не знаење.
Говорниот идиом од мал процент на жители на Македонија, домородци, воглавно постара популација, не е официјален јазик, но месен јазичен идиом, затоа што ако беше јазик би требало како што се кажа погоре, да има азбука и граматика, т.е. со него да може да се врши коресподенција, точно како што се случува со ГРЧКИОТ, ФРАНЦУСКИОТ, АНГЛИСКИОТ и други официјални јазици.
Од друга страна, ви е познато на сите вас дека надворешните комунистички бандити по нередба на нивните патрони, Словените, наметнаа во текот на окупацијата и во Граѓанската војна која следеше невидливи обиди за да ги престават автохтоните (домородците) жители на Македонија како „Славомакедонци“ и говорниот идиом од мал број на жители, како „славомакедонски“ јазик. Но тоа преставува измислица на агентите на Словените, комунистичките бандити, затоа што основано и официјално утврдено е дека говорниот месен јазичен идиом од минимален број на жители, е збир на зборови од разни јазици (грчки, турски, латински и други), меѓу кои на прво место е грчкиот јазик и во голем процент.
Ова е испитано од голем број на грчки филолози и странци, и е елаборирано во некои признати научни списанија, но е лесно да се испита и од било кого, доволно да го знае значењето на зборовите.
Но независно од сето погоре кажано, дури иако месниот јазичен идиом се сметаше како јазик, не е возможно овој некогаш да преставува доказ за етничка состав на населението на грчка Македонија, кој смета како најголема навреда да се нарекува некогаш (славомакедонски народ), а не чисто грчки и да го заборави неговото историско потекло, кое почнува од античките борци – Македонци, кои ја составија војската и културниот поход на неспоредливиот низ вековите филозоф – Аристотел од Стагира на Халкидики, чии дела се напишани на грчки јазик. Но освен историското потекло на автохтоните жители на грчка Македонија, тие можат да ја истакнат нивната голема љубов кон татковината, херојство и жртви и нивното трпение, кои никогаш не може да се посомнева.
Кога така стојат работите, мора составувањето на формуларите во иднина да се прави со големо внимание. Последователно ќе се смета како јазик (на таткото или на мајката) на тој на кој им се предаваше во училиштата, т.е. грчкиот и со кој кореспондираат меѓу себе, и не на оние месни јазични идиоми без јазични правила. Значи, на прашањето кој е таковиот или мајчинскиот јазик ќе се пишува: Г Р Ч К И.
Соопштување ПРЕФЕКТ
1/ Министерство за надворешни работи К. Тусилдис
Прва Генерална управа
Управа на институцијата
Атина
2/ Генерална управа на северна Грција
Управа за внатрешни работи
Солун Точен препис
Шеф на Првата управа
Македонците од Леринската префектурата во 1954 г. во формуларите кои ги пополнувале за добивање лични документи, наведувале дека нивниот јазик бил македонскиот. Тоа го констатира Управа на Леринската префектура, која водејќи се од националните интереси на грчката држава упатува наредба до сите матичари во префектурата да го остранат овој недостаток и понатаму на прашањето за мајчинот јазик, секогаш да пополнуваат дека е тој грчкиот.
Ова е доволен доказ кој ни покажува дека и покрај сите негирање за постоењето на Македонците во Грција, де факто грчката држава била запознаено за нивното опстојување. Бидејќи, документот покрај до сите матичари, били испратен до грчките МНР и МВР.
Политиката на асимилација на Македонците во Егејскиот дел на Македонија, продолжила и по завршувањето на еднодецениските воени судири во Грција (1940-1949). Намалувањето на бројот на македонското население по завршувањето на овој период, кој се движел околу 100 000, не ги двоумело властите во Атина да го продолжат курсот на трансформирање на националната свест кај негрчкото население. Планот предвидувал целосна хомогенизација на грчката нација-држава. Се наложила потребата од целосно губење на историската меморија кај Македонците, што требало да се постигне преку менување на етничката свест и создавање на грчка. Од друга страна, позитивниот исход за официјалната грчка политика на крајот на војната, значело и можност македонското прашање, во самата грчка држава, но и во надворешниот свет, да го престави како непостоечки проблем. Новиот курс на грчката држава, кој трае до ден денес, се темелел на неоснованите факти, дека по заминувањето на поголем број на Македонци по Граѓанската војна, останатото македонско население кое продолжило да живее во рамките на грчката држава се одликувало со наводна јасна грчка свест, и поради тоа, ја прифаќаат и бараат дефинитивно асимилирање кон останатото грчко национално јадро. Политиката на т.н. непостоечки проблем, значело согласност на неприфаќање јавна дискусија на оваа тема, не само на меѓународен план, туку и во рамките на внатрешниот политички живот. За прв пат ваквиот став, со јасно објаснување и давање на насоки во тој правец, во 1950 год. во грчкиот парламент го изнел тогашниот министер за надворешни работи, Јоанис Софјанопулос. Додека, поранешниот грчки премиер Георгиос Папандреу, кој бил критикуван од неколку грчки десничарски весници, дека во март 1965 год. за време на официјалната посета на Белград ја поставил оваа табу тема, одговорил: За Грција македонски проблем не постои. Па следователно на тоа, не е можно истиот да преставува тема за разговор.
Офцијална Атина колку и да се обидувала или успешно ја спроведувала политиката на табу тема, односно, дефинирајќи го проблемот со македонското национално малцинство во Грција по завршувањето на Граѓанската војна како непостоечки, фактичката ситуација на терен, но и мерките и законите кои биле преземени во повоениот период, покажуваат дека повеќедецениските напори за нивна асимилација и етничко чистење се' уште не била дефинитивно завршена работа. Од друга страна, ако се прифати ваквиот став на грчката држава, логично би било да се донесат некои очигледни констатации, но и прашања за кои би требало да се добие соодветен одговор од грчката историја и политика. Така на пример, ако се прифати фактот дека по завршувањето на еднодецениските воени судири во Грција повеќе не постои македонско прашање, т.е. непостојат етнички Македонци, логично би следел заклучокот дека истите во претходниот период на таа територија егзистирале. Но, за жал официјалната грчка држава и тој факт го негира, и покрај тоа, што голем број на историски документи, извори и се' уште живи сеќавања го тврдат спротивното.
Редакцијата на Македонска Искра повторно му се заблагодарува на м-р Димитар Љоровски Вамваковски благодарение на кој овој документ е достапен за македонската јавност.
Во продолжение следи преводот на документот од грчки на македонски јазик:
К.
ЛЕРИНСКА ПРЕФЕКТУРА Лерин, 11 март 1954
ЛЕРИНСКА ПРЕФЕКТУРА ................................................................................До
Бр. на протокол ЕМП.139 ......................................................Матичарите на леринската префектура
Затоа што некој од вас, и покрај дадените упатства и очигледно од не знаење на значењето на зборовите, продолжуваат при пополнување на формуларите за статистика (брак, раѓање и смрт) и посебно за раѓање (прашање 11: „ – Кој е мајчиниот јазик на таткото? … на мајката? …) да одговарат без да размислуваат: „македонски“, „албански“, „лазики“ (пондиски дијалкт), „влашки“, „македонски идиом“ и друго, ви даваме до знаење за следните работи, за кои ви предлагаме и ви го потикнуваме вниманието, за да исчезне еднаш и засекогаш оваа неоснованост, која може да предизвика сериозно недоразбирање и искористување од неконтролираната антигрчка пропаганда, како што скоро се случи од комунистичките бандити кои беа потикнати однадвор, кои ги нарекуваа автохотните жители на грчка Македонија – Славомакедонци и друго.
Јазик се нарекува дијалектот кој има азбука и граматика, и кој се предава официјално во училиштата.
„Македонски“ јазик, како што е одговорот од некој од вас на горенаведеното прашање, или „словенски“ јазик не постоеше никогаш во грчка Македонија, а тие кои тврдат за обратното се жртви на антигрчката пропаганда, очигледно од не знаење.
Говорниот идиом од мал процент на жители на Македонија, домородци, воглавно постара популација, не е официјален јазик, но месен јазичен идиом, затоа што ако беше јазик би требало како што се кажа погоре, да има азбука и граматика, т.е. со него да може да се врши коресподенција, точно како што се случува со ГРЧКИОТ, ФРАНЦУСКИОТ, АНГЛИСКИОТ и други официјални јазици.
Од друга страна, ви е познато на сите вас дека надворешните комунистички бандити по нередба на нивните патрони, Словените, наметнаа во текот на окупацијата и во Граѓанската војна која следеше невидливи обиди за да ги престават автохтоните (домородците) жители на Македонија како „Славомакедонци“ и говорниот идиом од мал број на жители, како „славомакедонски“ јазик. Но тоа преставува измислица на агентите на Словените, комунистичките бандити, затоа што основано и официјално утврдено е дека говорниот месен јазичен идиом од минимален број на жители, е збир на зборови од разни јазици (грчки, турски, латински и други), меѓу кои на прво место е грчкиот јазик и во голем процент.
Ова е испитано од голем број на грчки филолози и странци, и е елаборирано во некои признати научни списанија, но е лесно да се испита и од било кого, доволно да го знае значењето на зборовите.
Но независно од сето погоре кажано, дури иако месниот јазичен идиом се сметаше како јазик, не е возможно овој некогаш да преставува доказ за етничка состав на населението на грчка Македонија, кој смета како најголема навреда да се нарекува некогаш (славомакедонски народ), а не чисто грчки и да го заборави неговото историско потекло, кое почнува од античките борци – Македонци, кои ја составија војската и културниот поход на неспоредливиот низ вековите филозоф – Аристотел од Стагира на Халкидики, чии дела се напишани на грчки јазик. Но освен историското потекло на автохтоните жители на грчка Македонија, тие можат да ја истакнат нивната голема љубов кон татковината, херојство и жртви и нивното трпение, кои никогаш не може да се посомнева.
Кога така стојат работите, мора составувањето на формуларите во иднина да се прави со големо внимание. Последователно ќе се смета како јазик (на таткото или на мајката) на тој на кој им се предаваше во училиштата, т.е. грчкиот и со кој кореспондираат меѓу себе, и не на оние месни јазични идиоми без јазични правила. Значи, на прашањето кој е таковиот или мајчинскиот јазик ќе се пишува: Г Р Ч К И.
Соопштување ПРЕФЕКТ
1/ Министерство за надворешни работи К. Тусилдис
Прва Генерална управа
Управа на институцијата
Атина
2/ Генерална управа на северна Грција
Управа за внатрешни работи
Солун Точен препис
Шеф на Првата управа
Извор: Македонска Искра
.... stom zabranata e dadena vo 1954 
