темата за Дракула ја намерих вече заклјучена, без да са дадани факти, исторически или езиковедски, за положението в'в Влашко до и след идването на турците на Балк. полуостров. Видјах само смешки, присмехулки от македонска страна - индикација, че просто не знаете много за историјата на Влашко, на Загорие (Трансилванија), на земјата Бьрса (с главен град Брашов) и т.н. А оттам има стотици и хилјади грамоти на влашки владетели (воеводи) и благородници (бојари), написани на един вид славјански език.
тука Б. Димитров не е прав. Грамотите на влашките владетели не са на ц'рковнославјански. Тој, свештенијат език, се е употребјавал в ц'рквата. Но воеводите са ползвали друг, по-простонароден език, както показва и един Самуил Берштејн (автор'т, между другото, на п'рвата македонска граматика, неиздадена).
Ето имената на влашките воеводи:
- Мирча I (Міrсeа I cel Bătrân) (1386-1418)
- Михаил I (Mihail I) (1415-1418)
- Раду II (Radu II Praznaglava) (1421; 1424-1427)
- Дан II (Dan II) (1420—1424; 1427—1431)
- Александр (Alexandru-Aldea) (1431-1433)
- Влад I Дракул (Vlad I Dracul)
- Владислав II или Владислав Дан (Vladislav II sau Vladislav Dan)
- Влад II Цепеш (Vlad II Ţepeş)
- Дан (Dan Pretendentul)
- Раду III (Radu III Frumos)
и т.н. (Басараб II, Басараба III, Мирча, Влад III Монах, Раду IV)
Колко от имената им са латински, и колко - славјански, а? А ето и една грамота от Влад Цепеш-Дракула:
На как'в език е, как мислите? Това не е черковно-славјански. Падежите падат, има членни форми - молдовените, и т.н. Грамота на Дан II пише: "когы натоварит кола с риб'". Влад I — "макар' с кола". Раду III — "и давам ви овуи книгу под моју печат", Басараб ІI — "и послали ми сте книга кралева".
Оште изрази: “нiе служимо господину кралју”, “а вие го целуваите”, “и вiе и нiе”, “с'с волја”, “с'с куплја”, “а онзи поп от Шкеи да доиде с'с них”, “што с'м имал с'с ваш чловјак”, “и от конја товарена с'с риба”, “а тои да се повратит и с тоизи добиток”, “за тајази девоика”, “егда се учинит глобе над тiези села”, “јако оногози чловјака”, “за онизи овци”, “и по Дунаву к'де се риба ловит”, “коги натоварит кола с риба”, “да му донесем аз жена от Никопол”, “да им будет пагуб'”, “давам на твоа р'к'”, “от вл'н' камилев'”, “дл'жникот отк'ду платит”, “да доде момкот”, “от селата горе дори до планин'”.
Грамота на Басараб III има — "да ми купите две лјулке, али да су големи и хубаве". Пак в тези грамоти има думи като воденица, прозорец, возилница, губер, сирене, т'кмеж. Това латински, вулгарен латински ли е? Не е. Не е и черковно-славјански, ами си е един говорим тогава в'в Влашко език.
Ето ви оште една грамота, от Александ'р воевода. От п'рвата половина на XV век, скоро след идването на турците значи:
". . . Да зашто сме стоiали протива погани език, а вие ни подвигате зли речи, како се отметн'хме от господина крале и дадохмо се тоурцем. Тог(о) раді ніе слоужимо господиноу кралју и светомоу венцоу, и да сподоби бог', да са приближит господин' крал, да станемо пред ним, да кто ште сл'гати, да моу ебе п(ь)сь жен' и матере моу."
Нека сега нјакој каже, ако ште и Божо, че това бил черковно-славјански... Та това беше, доскоро, нај-ранното документирано псуене на славјански! (автор'т може да е само самијат воевода Александ'р) (Едва последните години бјаха открити руски текстове от Новгород, написани на брезова кора, с .. ненормативна лексика, които са по-ранни.)
И оште нешто - нјакој тука се смееше и подиграваше, че и думата "вампир" штели да ја присвојат б'лгарите. Господа, всеки што-годе знаешт славист, западeн вклјучително, ште ви каже, че думата вампир е б'лгарска. Или, ако искате, б'лгаро-македонска. Рум'нците, сериозните учени, не претендират да е влашка. Пардон, тја може да си е и влашка, ама не е латинска. Тја показва много добре разлагането на носовките, на насалните звуци в б'лгаро-македонската област, на звука
, в думи като м
ж, д
б. В руски средновековни текстове думата е засвидетелствувана нај-рано, в'в формата "упырь", което е очаквано, това у-, имајки предвид, как
в руски дава често -у- (дуб, муж, рука, угол).
Това
на много места, че и в Костурско даже (спомнете си селото Д'мбени - идва от д
б (д'б, дуб), това
става -'м- или, по-често, -он- (ронка, монка, понт). Та точно с'штото е положението и в'в Влашко - името на реката дето тече през главнија им град Букурешт е Д'мбовица, от д
б, а областта в делтата на Дунава дето се е укрепил Аспарух срешту византијците е била Онг'л (гр'цко ogglos), от
г'л ('г'л, руско угол).
Тези носови звуци, както и рефлекс'т на старославјанската буква
като -ia-/-ja-(при града Брашов ште видите и мјастото, сега град Предјал, баш в Карпатите, к'дето е и нај-известнија рум'нски планински курорт, Појана Брашов. Точно като местността 'Предел' между Пирина и Рила.), та, да си дојда на думата, точно такива характеристики са били обшти за (сегашната) б'лгаро-македонска областа, за слав. племена от Дакија, Мизија, Тракија, Македонија, јужна Албанија и Г'рција. От историјата нема бегане. Думата 'вампир', т.е. тази нејна форма, под којато е и известна по света, си е наша. А за Влашко е добре да узнаете малко повечко, ако не за друго - поне да не ви баламосват така вашите власи-цинцари, за да не си знаете собствената историја и за да не се гордеете с това. (Имахте един Extremes, се вихреше по форумите тука колко велико-латини били власите от Влашко, или п'к колко автохтонни били неговите власи).
Но рум'нските историци направиха фаталната грешка да признајат, че Влад Цепеш Дракула е говорил на "ц'рковнославјански", а не на б'лгарски език.
тука Б. Димитров не е прав. Грамотите на влашките владетели не са на ц'рковнославјански. Тој, свештенијат език, се е употребјавал в ц'рквата. Но воеводите са ползвали друг, по-простонароден език, както показва и един Самуил Берштејн (автор'т, между другото, на п'рвата македонска граматика, неиздадена).
Ето имената на влашките воеводи:
- Мирча I (Міrсeа I cel Bătrân) (1386-1418)
- Михаил I (Mihail I) (1415-1418)
- Раду II (Radu II Praznaglava) (1421; 1424-1427)
- Дан II (Dan II) (1420—1424; 1427—1431)
- Александр (Alexandru-Aldea) (1431-1433)
- Влад I Дракул (Vlad I Dracul)
- Владислав II или Владислав Дан (Vladislav II sau Vladislav Dan)
- Влад II Цепеш (Vlad II Ţepeş)
- Дан (Dan Pretendentul)
- Раду III (Radu III Frumos)
и т.н. (Басараб II, Басараба III, Мирча, Влад III Монах, Раду IV)
Колко от имената им са латински, и колко - славјански, а? А ето и една грамота от Влад Цепеш-Дракула:
+ Моим добриим прiетелем, с'дцоу и поургаром от Брашов.
† Милостiеју божiеју Іо Влад воевода и господинь, пишет господство ми с'дцу и поургаром от Брашов много здравiе и лјубовное поклоненiе прiносим господства ви. По сем давам оу знанiе господства ви на овизи наши тр'говци, наиме Никоула и Ман Главит, ере соу ходили како тр'говци, так' да си били и Брецко, а они се соу с'станоули с'с некои Молдовени. Тако се соу ценили с' шними, да им донесет овнове от молдовскои землју, да и коупет наши тр'говци. И отишли соу молдовените оу Молдовоу, та им соу донесли овнови ѵ҃н. И чекали соу наши тр'говци д҃ неделе оу Будила, докле соу дошли молдовените та и соу звали пак оу Брецков, та им соу дали овнове. И бид им пред ними Алберт от Боудила, та им знаст за работоу. И питали соу наши тр'говци за Алберта и дроузи добри лјудiе: можемо бити слободно с' овогаи добитак? а они им соу рекли: идете с'богом слободни, ништа да се не боите, на нашех доушах. Тако соу отишли. Та к'да е било на нашоу хотар оудржана, а они соу стигноули к҃в лјудiе, та и соу посекли и добитка им соу оузели. Сего радi ви просим, сокотете, ере н добре, ча не соу виновати наши лјудiе ништа. А ноу, ако ви виноват може бит Алберт' и молдовените, а наши лјудi соу прави. Тако ви молим, вратите им добитка, да им не загинет. Нето см' послал наша слоуга Иштван, да боудет и он с' оними пред вашои милости. А ако им не враштате, сокотете, ча сте разумни.
Іо Влад воевода, милостiа божiа господинь.

На как'в език е, как мислите? Това не е черковно-славјански. Падежите падат, има членни форми - молдовените, и т.н. Грамота на Дан II пише: "когы натоварит кола с риб'". Влад I — "макар' с кола". Раду III — "и давам ви овуи книгу под моју печат", Басараб ІI — "и послали ми сте книга кралева".
Оште изрази: “нiе служимо господину кралју”, “а вие го целуваите”, “и вiе и нiе”, “с'с волја”, “с'с куплја”, “а онзи поп от Шкеи да доиде с'с них”, “што с'м имал с'с ваш чловјак”, “и от конја товарена с'с риба”, “а тои да се повратит и с тоизи добиток”, “за тајази девоика”, “егда се учинит глобе над тiези села”, “јако оногози чловјака”, “за онизи овци”, “и по Дунаву к'де се риба ловит”, “коги натоварит кола с риба”, “да му донесем аз жена от Никопол”, “да им будет пагуб'”, “давам на твоа р'к'”, “от вл'н' камилев'”, “дл'жникот отк'ду платит”, “да доде момкот”, “от селата горе дори до планин'”.
Грамота на Басараб III има — "да ми купите две лјулке, али да су големи и хубаве". Пак в тези грамоти има думи като воденица, прозорец, возилница, губер, сирене, т'кмеж. Това латински, вулгарен латински ли е? Не е. Не е и черковно-славјански, ами си е един говорим тогава в'в Влашко език.
Ето ви оште една грамота, от Александ'р воевода. От п'рвата половина на XV век, скоро след идването на турците значи:


". . . Да зашто сме стоiали протива погани език, а вие ни подвигате зли речи, како се отметн'хме от господина крале и дадохмо се тоурцем. Тог(о) раді ніе слоужимо господиноу кралју и светомоу венцоу, и да сподоби бог', да са приближит господин' крал, да станемо пред ним, да кто ште сл'гати, да моу ебе п(ь)сь жен' и матере моу."
Нека сега нјакој каже, ако ште и Божо, че това бил черковно-славјански... Та това беше, доскоро, нај-ранното документирано псуене на славјански! (автор'т може да е само самијат воевода Александ'р) (Едва последните години бјаха открити руски текстове от Новгород, написани на брезова кора, с .. ненормативна лексика, които са по-ранни.)
И оште нешто - нјакој тука се смееше и подиграваше, че и думата "вампир" штели да ја присвојат б'лгарите. Господа, всеки што-годе знаешт славист, западeн вклјучително, ште ви каже, че думата вампир е б'лгарска. Или, ако искате, б'лгаро-македонска. Рум'нците, сериозните учени, не претендират да е влашка. Пардон, тја може да си е и влашка, ама не е латинска. Тја показва много добре разлагането на носовките, на насалните звуци в б'лгаро-македонската област, на звука




Това





Тези носови звуци, както и рефлекс'т на старославјанската буква
