Let 3
The Nipple Erector
- Член од
- 13 јули 2008
- Мислења
- 30.896
- Поени од реакции
- 31.267
Создавањето на библијата беше тежок и бавен процес кој траеше со векови и не ретко зависеше од моментални историски и политички услови. Низ тој процес се појавија и беа во употреба многу текстови во вид на евангелија, посланија, откровенија пророштва, писма, разни црквени напатсвија, осуди, правила, сите тие пепишувани, копирани, дополнувани или кратени, уфрлани или исфрлани. Во различни периоди различни цркви користеа некои од текстовите, другите ги отфрлаа, се развиваа разни идеи и догми за некаде во 4 век конечно отприлика се оформи библијата каква денес ја знаеме. За да се разбере комплексноста на тој процес т, треба да се разбере и светот во кој настануваа текстовите, начинот на кои беа запишувани, копирани, дистрибуирани. Од искуство на модерен човек од 21 век, треба да се вратиме на “модерниот“ човек од 1 , 2, 3 век. Од WORD i PDF да се спуштиме на папирус и перо или кожа, од лектори, издавачи, публицисти, преведувачи... да се вратиме во време на полуписменост и од време на печаттиници и принтери - во време на рачно препишување на текстови збор по збор. Христијанството е “книжнична“ религија. За разлика од пагански култови или религии, кои беа повеќе практични (изведување на обреди и жртви во храмови) христијанството има свои учења, објаснувања, догми.... кои требаше да бидат запишани, преведени, препишани, дистрибуирани по разни далечни места. Тој процес денес лесен и едноставен, имате автор, имате школуван лектор, имате школуван преведувач, имате печатница, издавач.... и од оригиналот ќе направите милион истоветни копии и за 24 сати ќе бидат достапни дали печатени дали во електронска форма низ целата планета. За да согледаме разлики во тој процес треба да согледаме разлики на сите етапи на создавање на едно пишано дело:
Да почнеме од писменоста. Денес нам во европа а и на поголемиот дел од светот, неписменоста ни изгледа чудна, несфатлива, непоимлива. Денес некој да каже дека е неписмен би изгледало исто така чудно и неверојатно како и некој во античка грција или древниот рим да каже дека е писмен! Према истражувањат на професорот Харис од универзитет во Колумбија, во античка грција писмени биле 10-15% од население. Во стариот Рим, тој процент бил уште помал, огромен дел од опулацијата биле неписмени, едноставно зато што писменоста не била неопходна да се живее и работи како шо е потребна во 19, 20, 21 век каде населението морало да се описменува.
Втора разлика е што се подразбирало под писменост? во античкиот свет, да знае некој да се потпиши или ги знае само буквите, беше доволно да се смета за писмен. Во античко време дури и службеници на царствата, често биле во состојба само да напишат свое име и презиме на некој документ или кратка фраза дека нештото е заверено од него. И тие се сметаа за писмени луѓе.
Ако знаеме дека христијанството се ширеше меѓу сиромашните слоеви, меѓу робови каде неписменоста била речиси 100% ќе имаме слика за “книжничка“ религија која се ширеше меѓу неписмени верници. Тоа ни доведува под прашање и оригиналноста на текстовите и точноста на преписите и преводите, затоа што тие фази биле во рацете на малкумина полуписмени или до некаде писмени луѓе кои многу често вршеле свои додавања, или исправки во оригинални текстови кои не само шо ги немаме туку ги немаме и копиите на копии од тие оригинални теекстови. Позната е библијата наречена “Синајски кодекс“ можеби најрана сочувана библија во целост која датира од 4 век, во неа се најдени преку 10.000 преправки на текст, тоа се должи на многу грешки кои ги правеле недоволно писмени препишувачи, на уфрлани додавани и преправани зборови кога автори мислеле дека нешто треба да се смени или поинаку каже а со тоа се менувани и смислата на речениците, Во Ватиканскиот кодекс, на пример од бројните преправки, некој од препишувачите нсменил збор пошто верувал дека не е соодветен, со што го изменил оригиналот, после некој век, друг препишувач повторнио го сменил тој збор (го прецртал и напишал друг) поради некои негови причини за па на крај трет препишувач го врати повторно првобитниот збор со напомена од страна “Будали, оставете ги старите записи“
..... ќе продолжи
Да почнеме од писменоста. Денес нам во европа а и на поголемиот дел од светот, неписменоста ни изгледа чудна, несфатлива, непоимлива. Денес некој да каже дека е неписмен би изгледало исто така чудно и неверојатно како и некој во античка грција или древниот рим да каже дека е писмен! Према истражувањат на професорот Харис од универзитет во Колумбија, во античка грција писмени биле 10-15% од население. Во стариот Рим, тој процент бил уште помал, огромен дел од опулацијата биле неписмени, едноставно зато што писменоста не била неопходна да се живее и работи како шо е потребна во 19, 20, 21 век каде населението морало да се описменува.
Втора разлика е што се подразбирало под писменост? во античкиот свет, да знае некој да се потпиши или ги знае само буквите, беше доволно да се смета за писмен. Во античко време дури и службеници на царствата, често биле во состојба само да напишат свое име и презиме на некој документ или кратка фраза дека нештото е заверено од него. И тие се сметаа за писмени луѓе.
Ако знаеме дека христијанството се ширеше меѓу сиромашните слоеви, меѓу робови каде неписменоста била речиси 100% ќе имаме слика за “книжничка“ религија која се ширеше меѓу неписмени верници. Тоа ни доведува под прашање и оригиналноста на текстовите и точноста на преписите и преводите, затоа што тие фази биле во рацете на малкумина полуписмени или до некаде писмени луѓе кои многу често вршеле свои додавања, или исправки во оригинални текстови кои не само шо ги немаме туку ги немаме и копиите на копии од тие оригинални теекстови. Позната е библијата наречена “Синајски кодекс“ можеби најрана сочувана библија во целост која датира од 4 век, во неа се најдени преку 10.000 преправки на текст, тоа се должи на многу грешки кои ги правеле недоволно писмени препишувачи, на уфрлани додавани и преправани зборови кога автори мислеле дека нешто треба да се смени или поинаку каже а со тоа се менувани и смислата на речениците, Во Ватиканскиот кодекс, на пример од бројните преправки, некој од препишувачите нсменил збор пошто верувал дека не е соодветен, со што го изменил оригиналот, после некој век, друг препишувач повторнио го сменил тој збор (го прецртал и напишал друг) поради некои негови причини за па на крај трет препишувач го врати повторно првобитниот збор со напомена од страна “Будали, оставете ги старите записи“
..... ќе продолжи