Сердарот

[Homer MakeDonski]

да отиде нејке. Природата шепоти жива:
„Остани, човече, уште!"
. .. Во ридов е станот на мртвите; пепелта сива
којашто таму се суши

се крие од Галичник. Творбите мaјсторски стари
таква не даваат глетка!
Темјанушка, симбол на тагата, на него цари,
цути в убавина ретка.

Под килимот послан темјанките сини ги скриле
ладните гробови пусти.
Не ја гледаш земјата од ними, толку што биле
тие израстени густо!

Штом миризба слатка оддалеку патник ќе сети.
веднаш, нејќејќи, се лаже:
Заборава кај тргнал. . . Таму тој често ќе срети
жена во црно да тажи.

Ќе види тој погоре, погледот штом ќе го сврти,
споменик кренат за слава.
На плочата јасно се врежани надгробни црти,
под нив - мртовечка глава.

Под крстат од мермер, од страната западна,еден
отвор се наоѓа врежан:
без престан кандилцето блеска со пламенот
бледен... Кузман под плочата лежи.

Кај плочава годишно еднаш девојките седат
- в коси со темјанки пресни -
за херојот Кузмана медно,
милозвучно редат фалбени јуначки песни


Но секоја приквечер некаква сенка во расо
в раце маслениче носи.
Нажалена, гледа кандилото да не се згаси;
гробот со солзи го роси.

Мртвечката глава со темјанки таа ја кити:
плаче над свршеник моме ...
Несреќниов створ го познаваат овдека сите:
Марија, беше, на Томе.

Нејзината свената убост над расото куша,
в пријатност голема свети.
Од погледот нејзин во својта благородна душа
секој млад мечти ќе сети.

И печатот во него жалта ја изразил жешка,
жалта што нема да мине.
На челото светло се одрази тагата тешка:
срцето таа го кине.

Калуѓерка таа е; тешко нажалена, богу
служи за тешката рана.
Румената лика од болката свенала многу;
лицето восок и стана.

И почна од луѓето да се отуѓува; веднаш
в мисли да потоне знае ...
Си шепнеше сама ... И сите ја сметаа, бедна,
за поулавена да е.

На гусла двострука свирејќи, покрај патот седнат,
го пее ова просјак сед:
а јас, пак, прост запишувач, минејќи тука еднаш
го запишав од ред до ред.

 

[Homer MakeDonski]

Поемата завршува до претходниот стих .
Што мислите вие за тоа како се пресликува минатото во сегашноста?
Има ли тежина во зборовите на мајка Кузманова , што ги повторувам уште еден пат

***
Ко втрештена беше. Молчалива - риба! Но бликна
одеднаш болката пуста.
И тежеше в гради. Ја натера гневот, та викна
луто мајчината уста:

- „Зар повтор со злосторни ужасни мисли сте полни,
скитници, грабливи страчки?!
Земете ја, инаку, клетвата назад, и така
денес да почнеме битка!
Јас не можал среќна да бидам се дури во мака
страдниот народ се витка!"

Зар не се сеќавате, клетници, божјата рака
како ве разори, смачка?
Ил' диво се смеете син ми што загина сакан
мислите: час е за пљачка!

Но и други борци ќе воскресне Река и водач
нивни ќе излезам в гора.
По вашата трага ќе тргнам и по вас ќе одам . . .
Јас да ве уништам морам,

ил' мртва ќе паднам. Зошто ми е животот кога
син ми неодмазден ке е?
Во бојот ќе побарам смрт. Но по желба на бога
може и триумф да грее!

Јас сина да видам - ќе жртвувам живот, копнејќи;
сили со радост ќе зберам.
Но залудо ти ми го фалиш ко јунак, бидејки
враг си му нему по вера.

Даројте на врагот се омразни. Храброста нема
што да ја фалите вие.
Го нејкам ја венецот никаквец што и го спрема,
помисли други што крие.

Зар пак, о, разбојници, кроите некакви волни
убиства, кражби и пљачки?
Расплакана Албанка, косите што си ги куби,
фалби на Кузман му плете,
бидејќи во оваа слава и подвиг и убил
можеби маж или дете.

Од кротката раја, во нашата клетва се вели,
Гегите храна ќе зберат.
Сал мојата куќа ќе била чествувана, нели?
Клетви ви не се за вера!

Со таквите клетви и зборови немој да мамиш!
Света е куќата моја:
со барут и железо полна е; не ќе ја срами
Неда родината своја.

Ќе дојдат ли со вас и мнозина пљачкаши стрвни, -
вас ќе ве дочека смело,
со божјата помош во борба со душмани крвни
в крв ќе запечати дело.

Ти велев често: „Кузмане не ризикуј ти живот,
не елегувај во бојот пак!"
Но ти опасноста ја презре, и во пресрет, диво,
на болниот му летна знак.

. . . Но, на рамо вие го носевте сина ми довде,
голем пат вие сте прошле . . .
Знам, нечесно ќе е да почнам со играта овде,
зашто со милост сте дошле.

И затоа нека во верност се заколне секој,
нека се заколне дека не ќе врши грабежи,
се дури постои веков,
во намачената Река.

 

[Homer MakeDonski]

http://www.macedonia-info.org/Makedonski_patriotski_pesni/ShumiteBukite.au

 

[Serdarot]

само...

трагично е шо Војводите и Капиданите загинват, а кодошите и кљакачите (тие шо се кријат кај тетки) се пишат најголеми првоборци...

ама ако треба да се оди некој ден кумита, јеби га, барем ќе пејат некој ден луѓето песни за нас и ќе им капни по некоја солза ко ќе се пијани или „во емотивен„ филм...

 

[Homer MakeDonski]

кога сме кај песните има песни и за оние што ќе ги пејат ,макар и пијани со по некоја слоза , има песни и за кодошите и овие другите ,има и за предавниците ,ама има и за сите други
Не џабе рекол народецот
бегај кај ќе бегаш ама пак ќе ти пеит попот над глаа

 

[OBDN]

HomerMakedonski,

Jas na edno drugo mesto, ednash vetiv pivo za ova. Samo da kazam blagodaram, a za pivoto, ne e zaboraveno, prva prilika dobivash!

 

[ThA-BiTcH]

Gligor Prlicev so poemata "Serdarot" ja izdigna nasata poezija na evropsko ramniste, a so avtobigrafijata rasvetli edna mnogu vazna epoha od nasata istorija.
Poemata e inspirirana od narodnata pesna za Kuzman Kapidan. Temata zapocnuva so tipicna slovenska antiteza (prasanje, negiranje, odgovor). Dejstvoto se odviva vo Galicnik, rodnoto mesto na Kuzman, a glavni likovi se Gegite i majkata Neda. Stilski ima mesanje na klasicniot Homerov stil i narodnoto tvorestvo. Metricki doaga I i III pesna se so 15 stiha, a II i IV pesna so po 8 stiha, sto ustvari doaga kako sovrseno pisano delo. Se sostoi od 15 pesni, a veke od prvata doznavame za sto se raboti i gi doznavame glavnite likovi.
Vo 1860 godina poemata go dobiva lovoroviot venec za najdobra poema, no sepak Gligor ne ja dobil celosnata nagrada bidejki i pokraj anomnimniot konkus, Grcite po nacinot na pisuvanje primetile deka ne se raboti za Grk. Toj trebal da dobie skoluvanje vo Oksford, megjutoa trebal da se otkaze od se slovensko vo nego. Toj sekako odbil, i kako nagrada dobil pari, megjutoa sekako ne site, golem del mu bile skrateni.

 

[MaRiNa`Oh]

Toj sekako odbil, i kako nagrada dobil pari, megjutoa sekako ne site, golem del mu bile skrateni.

Така е, наместо во злато, паричната награда му била врачена во сребро. Исто така ги остал замајани од комисијата, кога не сакале да му вервет дека тој го напишал „стихотворението“. Му рекле да изустит неколку стиха од Сердарот, и тој почнал. Тие му викнале: Доста! „Но, со тоа не можете да се уверите дека стихотворението е навистина мое. Јас и туѓи стихотворенија знам напамет. Затоа, дајте ми тема, па и за нејзе ќе сложам неколку стихои.“ - рекол Григор. Моето школо го носит неговото име, па така сум доста запознаена со неговиот живот

 

[peperutka25*]

Ova delo e najpoznato na nasiot poet i prerodbenik Gligor Prlicev.Deloto e napisano vo 1860 god.,istata godina ucestvuva na natprevar za najdobra poema na grcki jazik sto sekoja godina se odrzuva vo Atina.Ja dobiva nagradata lovorov venec kako i paricna nagrada,poradi silniot vpecatok sto go ostavila poemata i Prlicev bil narecen vtor Homer poradi negoviot zivopisen stil na pisuvanje.nagradata ne ostanuva dolgo vo negvite race,bidejki toj odbiva da se izjasni deka e Grk i d aja prifati stipendijata za Oxford ili Berlin.
Za uspehot sto go napravil Prlicev so Serdarot vo svojata Avtobiografija ke kaze "togas usetiv vo mene nepopislivo volnenie kakvo sto nikogas ne sum osetuval togas nikoj ne bi me poznalbev nadvor od sebe si osigledno moj bese venecot".
Poemata e original napisana na grcki jazik,pri krajot na svojot zivot Prlicev ke se obide da napravi prepev na makedonski jazik,edinstven socuvan del na makedonski kade ima ocigledni primesi od staroslovenskiot jazik e sledniov
Плачам т'тнет Галешник народным.Кто зло вас, братие, постигло?Иль плоды вам град побил немирныј,иль стада вам звере потребили?Ни плоды нам град побил немирныј,ни стаса нам звере потребили,нь сгубили лјуты арнаутынаша слава Кузмана Сердара,десна р'ка Джеладимбегова,и нам т'пчјат скверными ногамиг'сты горы, прежде неприст'пны.Така с рыдан'ем инвари вешталии жены их драпали си лицас писком....

 

[ZoraNaSlobodata]

Инаку напишана на грчки,грчкото име е О Арматолос - Ο Αρμάτωλος

Poemata e original napisana na grcki jazik,pri krajot na svojot zivot Prlicev ke se obide da napravi prepev na makedonski jazik,edinstven socuvan del na makedonski kade ima ocigledni primesi od staroslovenskiot jazik e sledniov
Плачам т'тнет Галешник народным.Кто зло вас, братие, постигло?Иль плоды вам град побил немирныј,иль стада вам звере потребили?Ни плоды нам град побил немирныј,ни стаса нам звере потребили,нь сгубили лјуты арнаутынаша слава Кузмана Сердара,десна р'ка Джеладимбегова,и нам т'пчјат скверными ногамиг'сты горы, прежде неприст'пны.Така с рыдан'ем инвари вешталии жены их драпали си лицас писком....

Нема никакви примеси,цело е на црковнословенски.

 

[експерт]

ПРОМОВИРАН НОВ ПРЕПЕВ НА ПРЛИЧЕВАТА ПОЕМА „СЕРДАРОТ“

САКАМ ДА ЈА ПРОЧИТАМ

Дали некој знае каде може да се најде да се прочита?

 

[Charles Monroe]

Со ова дело се внесе нешто ново во македноската книжевност шо не доведе до рамниште со светските класики. Тоа се тешки стихови собрани во една поема, кои даваат една јасна слика за тоа минато време на болка и долгогодишно страдања. Ја сакам оти се чувствува болката на една мајка што изгуби дете. Моќта на тие стихови допира до секој од нас и буди чувство на гордост и желба за повеќе, за подобро. Посебна е...