Anco
За солун ДА, ЗА срем НЕ
- Член од
- 1 ноември 2011
- Мислења
- 8.603
- Поени од реакции
- 15.403
Почитувани господа
Мислам не ја промашив адресата,бидеиќи порано во едно време бевте Електро дистрибуција-извинете ако грешам.
А тоа време беше не така далечната 1969 година кога јас се запослив кај вас да го учам машинобраварскиот занает (за што сум и ви благодарен),односно како ученик во стопанството,поразбирливо кажано по нашински бев чирак 3 години. Таму кај вас влегов во последен момент,со не така јаки препораки или пријатели и роднини,туку простум како комшинско „дете“кое живееше во близина во Еврејското маало и тоа кога веќе и почна учебната година.
Тогаш таа година имаше примено кај вас во работилницата која ја викавме Дизел централа а која е сега и наплатен пункт на исто место таму под Кале.
Но тие повеќето односно сите беа ваши „деца“,на ваши вработени,само јас бев црното пајче,последната дупка на шупелката што се вели еве и зошто.
Почнав со чиракувањето и за кратко време научив доста односно многу,што и ми помогна во понатамошниот мој живот а и сега,нема нешто што незнам. Научив да елктро заварувам многу брзо и со мерак ја земав клештата со електрода од мајсторите дури и рацете ми се лупеле од таа топлина. Потоа ме поставивте на најсложената машина (откако веќе знаев да ракувам со сите други тамошни машини во работилницата) на стругот-дребонгот.По се изгледа затоа што тогашниот калфа Мирче требаше да оди во ЈНА,па јас би му дошол како привремена замена.Се сеќавам и ова дека неговата матурска задача-работа јас ја нацртав-изготвив.(бев одличен ученик скоро сите 5).
Понекогаш на помош ме праќавте и на потешки работи како кај ковачот стариот чичко Киро, да го коваме вжештеното железо и правиме делови за електро столбовите,се разбира тешкиот токмак беше во мојте мали раце.
А да не заборавам секојдневна моја обврска беше: „дете оди купи цигари“ и јасно купување доручек за сите мајстори,леб и мартадела и српски колбаси.За тоа одење во гранапите во Дебар маало карши преку Вардар како да бев само јас задолжен,вашите деца многу ретко ги праќавте по тоа.
Така поминуваа три години,еден ден на школо а еден ден пракса,за која пракса добивавме и некоја надокнада а за тоа време и доста пари беа за мене,односно за домашниот буџет,бидеиќи бев од посиромашка фамилија.
Бидеиќи цел ден бевме и јас и мајсторите ( бригадир ни беше мајстор Борче и техничар мајстор Перо а шеф Анче.) со апаратите за варење и брусалките а со тоа и загадена работна средина ни беше дадено да пиеме млеко,слатко кое пак почесто си го и поткиселувавме. Ама тоа млеко требаше да се земе не од така блиската дирекција,карши Буњаковец и сега е таму. А кој друг да го земе тоа млеко и да го донесе до под Кале,ако не само јас. Не се сеќавам да сте пратиле некое ваше дете по тоа млеко.Таа задача ми била најтешка. Млекото беше 10 литри во кеси во една пластична долга гајба,незгодна за носење. Секој ден тоа мене ме чекаше наутро одев и го земав тоа млеко од портирницата на вашата дирекција. Сега се чудам зашто тоа било така,зашто толку сте ме малтертирале,зар преку денот не еднаш со автомобили сте доаѓале до Дизел централата. Не се сеќавам да сте го денеле тоа млеко некогаш вие, а ни пак тоа вашите деца,мој колеги чираци не одеа никогаш по тоа,по се изгледа не го познаваа тој пат од 2-3 км.
А кога ќе дојдеше крајот на работното време,се знае мене што ме чека,чистење на машините собирање струготини и отпад,метење полнење на јапоњерот и фрлање сето тоа некаде на крајот од дворот. И одење последен накај дома,така со работнички алишта.
Во таква работа поминаа тие мој три години работење-чиракување кај вас,за што повторно во благодарам.
Заврши и матура(спомнав со петки) правев задача Агломер. Потоа пријавување во завод, на никој не му текна дека и јас сакам да работам.Скоро сите „ваши“ деца беа оставени на работа како калфи,такво беше тогаш времето,прво си чирак 3 години,па калфа 1 година па кв Мајстор, па по 10 години може да се пријавиш и за ВКВ мајстор што беше во тоа време големо звање,а такви беа мајстор Љубе и мајстор Неделко за автогено заварување.
Сега ете по скоро половина век од тогаш ви велам САКАМ ДА РАБОТАМ.
На било кое работно место таму кај вас каде и го научив занаетот,а работниот век од 40 години работен стаж го поминав во железара но до пензија имам уште неколку-малку години,можеби не повеќе од 2.
Сега сум повторно невработен и под завод (затоа што многу знам,може да добиете информации во Арчелор Миттал или во темите тука за нив).
Па нели сега МАКЕДОНИЈА ВРАБОТУВА, па ај да видиме.
(може да одговорите јавно и тука,станете член на овој форум)
Со почит ... Анчо...КВ машинбравар од 1969 година во Дизел централа Скопје.
Мислам не ја промашив адресата,бидеиќи порано во едно време бевте Електро дистрибуција-извинете ако грешам.
А тоа време беше не така далечната 1969 година кога јас се запослив кај вас да го учам машинобраварскиот занает (за што сум и ви благодарен),односно како ученик во стопанството,поразбирливо кажано по нашински бев чирак 3 години. Таму кај вас влегов во последен момент,со не така јаки препораки или пријатели и роднини,туку простум како комшинско „дете“кое живееше во близина во Еврејското маало и тоа кога веќе и почна учебната година.
Тогаш таа година имаше примено кај вас во работилницата која ја викавме Дизел централа а која е сега и наплатен пункт на исто место таму под Кале.
Но тие повеќето односно сите беа ваши „деца“,на ваши вработени,само јас бев црното пајче,последната дупка на шупелката што се вели еве и зошто.
Почнав со чиракувањето и за кратко време научив доста односно многу,што и ми помогна во понатамошниот мој живот а и сега,нема нешто што незнам. Научив да елктро заварувам многу брзо и со мерак ја земав клештата со електрода од мајсторите дури и рацете ми се лупеле од таа топлина. Потоа ме поставивте на најсложената машина (откако веќе знаев да ракувам со сите други тамошни машини во работилницата) на стругот-дребонгот.По се изгледа затоа што тогашниот калфа Мирче требаше да оди во ЈНА,па јас би му дошол како привремена замена.Се сеќавам и ова дека неговата матурска задача-работа јас ја нацртав-изготвив.(бев одличен ученик скоро сите 5).
Понекогаш на помош ме праќавте и на потешки работи како кај ковачот стариот чичко Киро, да го коваме вжештеното железо и правиме делови за електро столбовите,се разбира тешкиот токмак беше во мојте мали раце.
А да не заборавам секојдневна моја обврска беше: „дете оди купи цигари“ и јасно купување доручек за сите мајстори,леб и мартадела и српски колбаси.За тоа одење во гранапите во Дебар маало карши преку Вардар како да бев само јас задолжен,вашите деца многу ретко ги праќавте по тоа.
Така поминуваа три години,еден ден на школо а еден ден пракса,за која пракса добивавме и некоја надокнада а за тоа време и доста пари беа за мене,односно за домашниот буџет,бидеиќи бев од посиромашка фамилија.
Бидеиќи цел ден бевме и јас и мајсторите ( бригадир ни беше мајстор Борче и техничар мајстор Перо а шеф Анче.) со апаратите за варење и брусалките а со тоа и загадена работна средина ни беше дадено да пиеме млеко,слатко кое пак почесто си го и поткиселувавме. Ама тоа млеко требаше да се земе не од така блиската дирекција,карши Буњаковец и сега е таму. А кој друг да го земе тоа млеко и да го донесе до под Кале,ако не само јас. Не се сеќавам да сте пратиле некое ваше дете по тоа млеко.Таа задача ми била најтешка. Млекото беше 10 литри во кеси во една пластична долга гајба,незгодна за носење. Секој ден тоа мене ме чекаше наутро одев и го земав тоа млеко од портирницата на вашата дирекција. Сега се чудам зашто тоа било така,зашто толку сте ме малтертирале,зар преку денот не еднаш со автомобили сте доаѓале до Дизел централата. Не се сеќавам да сте го денеле тоа млеко некогаш вие, а ни пак тоа вашите деца,мој колеги чираци не одеа никогаш по тоа,по се изгледа не го познаваа тој пат од 2-3 км.
А кога ќе дојдеше крајот на работното време,се знае мене што ме чека,чистење на машините собирање струготини и отпад,метење полнење на јапоњерот и фрлање сето тоа некаде на крајот од дворот. И одење последен накај дома,така со работнички алишта.
Во таква работа поминаа тие мој три години работење-чиракување кај вас,за што повторно во благодарам.
Заврши и матура(спомнав со петки) правев задача Агломер. Потоа пријавување во завод, на никој не му текна дека и јас сакам да работам.Скоро сите „ваши“ деца беа оставени на работа како калфи,такво беше тогаш времето,прво си чирак 3 години,па калфа 1 година па кв Мајстор, па по 10 години може да се пријавиш и за ВКВ мајстор што беше во тоа време големо звање,а такви беа мајстор Љубе и мајстор Неделко за автогено заварување.
Сега ете по скоро половина век од тогаш ви велам САКАМ ДА РАБОТАМ.
На било кое работно место таму кај вас каде и го научив занаетот,а работниот век од 40 години работен стаж го поминав во железара но до пензија имам уште неколку-малку години,можеби не повеќе од 2.
Сега сум повторно невработен и под завод (затоа што многу знам,може да добиете информации во Арчелор Миттал или во темите тука за нив).
Па нели сега МАКЕДОНИЈА ВРАБОТУВА, па ај да видиме.
(може да одговорите јавно и тука,станете член на овој форум)
Со почит ... Анчо...КВ машинбравар од 1969 година во Дизел централа Скопје.
