Воскресението и клиничката смрт - најголеми тајни
Верувањето во живот по смртта, како и феномените поврзани со тоа верување, остануваат интрига за која, без сомнение, уште долго ќе се дискутира
Иако за искуствата на блиска смрт е многу зборувано, таквите случаи се' уште фасцинираат и ја тестираат границата на човечкото спознавање. Вечната тема за тоа што се случува по смртта е се' уште отворена. Секоја религија има сопствено објаснување, иако во заклучокот секогаш станува збор за вечниот живот, се вели во написот што го објави хрватски „Дневник“. Меѓутоа, само една личност, според верувањето на Христијаните, ја преминала таа граница и е вратила назад да сведочи. Станува збор за Исус Христос. Феноменот на воскреснувањето е прв пат опишан во Евангелијата. Во Новиот завет, апостолот Павле прв сведочи дека распнатиот не останал во смртта, туку дека по своето воскреснување третиот ден во повеќе наврати им се прикажал на сведоци. Евангелијата сведочат за прикажувањата на воскреснатиот Исус, но и за празниот гроб.
Од Исусовото воскресение христијаните го изведуваат и сопственото воскресение. Од друга страна го имаме феноменот на блиска смрт или т.н. клиничка смрт. Повеќето научни заедници ги опишуваат таквите искуства како некаков вид халуцинација т.е. производ на последната мозочна активност. Истражувачите на паранормалното и некои експерти сметаат дека станува збор за потврда за животот по смртта. Интересот за овој феномен се зголемил по објавувањето на сега веќе култната книга „Живот по животот“ на д-р Рејмонд Муди, во која се опишуваат серија такви случаи на кои заеднички им се некои слични или речиси исти искуства на личности што никогаш не се сретнале. Потоа биле објавени резултатите од серија студии и истражувања, а темата била начната и со холивудскиот филм „Тенка линија на смртта“, во кој група студенти се обидуваат да се доведат во состојба на клиничка смрт.
СВЕСТА ПОСТОИ И ПО СМРТТА
Медицинското објаснување на искуствата на блиска смрт се доведува во врска со лачењето ендорфин во мозокот, со што науката ги објаснува сите оние познати сцени за кои зборуваат луѓето што проживеале такво нешто. Таквата состојба стручно се нарекува автоскопија. Меѓутоа, станува збор за транскултурално искуство што го доживеале луѓе од разни страни на светот и од разни култури. Постојат и некои школи за јога во кои практикантот може да се доведе во слична состојба. Статистиката покажува дека дневно во светот се забележуваат 774 такви случаи. Сето тоа говори дека свеста веројатно продолжува да постои и по смртта.
- Во заднината на искуствата на блиска смрт постои нешто што се нарекува трансцеденција, а тоа можеме да го разбереме само ако прифатиме дека ова наше знаење не е единственото што постои. Самата појавност не е толку важна зашто се остварува и во ситуација на воскреснување и во рамки на искуствата на блиска смрт. Како психијатар, научник но и верник сметам дека кај таквите случаи сепак се открива некаква духовна димензија на нашето постоење. Иако конечната перцепција на тоа доживување се разликува од личност до личност, сметам дека на личноста што доживеала такво искуство може да и' помогне во сфаќањето на другите димензии на животот - вели психијатарот Владимир Груден.
ДВА РАЗЛИЧНИ КОНЦЕПТА
Воскреснувањето е теолошки, а клиничката смрт е медицински поим, па е можеби тешко да се направи споредба. Меѓутоа, единствениот момент во кој е документирано што се случува по смртта се искуствата на луѓето што го доживеале тој феномен. Од една страна имаме искуство на воскреснување доживеано од само еден човек, а од друга страна имаме искуство на блиска смрт доживеана од стотина луѓе. Но дали таквите искуства имаат некаква поврзаност со воскресението или станува збор за дијаметрално спротивни концепти?
- Концептот на воскреснување е поинаков. Исус се враќа во своето тело, што отскокнува од концептот на духовни контакти по смртта. Воскресението е единствено искуство зашто никој освен Исус не го доживеал, а тоа што е единствено не може да се споредува. Дури ни Христовото заминување во повисоките сфери не е јасно прикажано и сето тоа е мошне магловито. Догмите стари 2.000 години тешки се за дешифрирање и тука акцентот е пред се' на верувањето, зашто на крајот на краиштата станува збор за верата - вели Драго Плечко, хрватски истражувач на граничните области на науката.Груден, пак, смета дека разликите и не се толку големи и дека се' е работа на лично искуство.
- Иако воскреснувањето е работа на верата, верникот мора да се обиде да го доживее Господ директно, а не преку посредници. Бог е еден и него треба директно да го спознаете, така што и покрај различните концепции што ги даваат различните вери, станува збор за истото битие. Науката исто така мора да открива нови методологии, а некои од нив се и духовноста, емпатијата и спонтаноста. Тоа е единствениот начин да се оди во чекор со времето и да се објаснат таквите работи зашто нивната појава е недвојбена - вели тој.
ИНТРИГИ
Угледниот католички теолог, писател и предавач Адалберт Ребиќ дал свој поглед кон оваа проблематика. Смртта е дефинитивен настан во човечкиот живот, таа е реалноста на преминот од овоземскиот кон вечниот живот. Смртта е нешто што спаѓа во самиот сакрамент, премин во друга реалност во која човек може да влезе само со своето преобразено тело. Станува збор за тоа дека библиската антропологија не е дуалистичка и гледа на човекот како на целина, значи тело, душа и дух. Таа го спротивставува телесното битие на духовното, па на тој начин воскреснатото тело се воздигнува над се' што е физички. Така во Божја смисла човекот се реализира по продуховената телесност што нема физички компоненти. Тоа би можеле да го наречеме обновена личност зашто во воскресението се создава се' ново - вели тој.Верувањето во живот по смртта, како и феномените поврзани со тоа верување, остануваат интрига за која, без сомнение, уште долго ќе се дискутира. Концепциите и терминологиите можеби се разликуваат, но на оној што ја бара вистината не му преостанува ништо друго туку да се обиде да си ја објасни целта на животот преку сопствените искуства и осознавања.
извор- Дневник
