- Член од
- 14 април 2008
- Мислења
- 1.257
- Поени од реакции
- 914
Ова е извртување.Тотално е небитно дали според мене или според тебе е нешто совршено или не е!
Кој тврди дека од мене или од тебе зависи Божјата природа. Се осврнувам на твоите гледишта исто како и ти на моите не затоа што зависи универзумот од нас, туку заради испитување, разглобување на погрешноста/исправноста на ставовите.
Ова ти влегло како фикс идеја и само ја повторуваш. Ти одговорив погоре. Ако некој субјект одлучи да му се спори на Бог, тоа е веќе грешно. А Бог оставајќи таква можност остаил можност за богоборни, односно грешни дела. Во материјална смисла разни постапки се оспорување на Бог и се ГРЕВ. Дали Бог ја прикрил својата апсолутност, за да може да има можност за сомнеж или самите суштества не целосно до крај можат да ја доживеат Божјата апсолутност, барем не самостојно, без да им биде од Негова страна отворена. Од таа причина имајќи простор за сомнеж и покрај Божјата апсолутност, Бог оставил можност за грешно однесување. Така постојат исправни и погрешни дела.Поентата на дискусијава е дали било што има смисла да биде перцепирано како несовршено, погрешно или зло од перспектива на Господ! Ако тој е апсолутно битие, ако се потекнува или е допуштено од него, ако тој е совршен, сезнаен и семоќен, тогаш е бесмислено и апсурдно од негова гледна точка да постојат грешни, непотребни или зли нешта! Бидејќи што и да согледа тој како такво, истото ќе биде создадено или допуштено од него! На тој начин, ставајќи се себе си во улога на судија, самиот себе си ќе се демантира дека е апсолутно битие! Ќе се услови со дуална природа и ќе си пресуди да биде демијург.