Дете си и не си видел ни Ј од ЈНА ни С од СФРЈ, во Битола во 80 десетите имаше фабрика за фрижидери, фабрика за кожа, фабрики за текстил, пивара, фабрика за метални конструкции, огромна транспортна фирма со автобуси, камиони ладилници шлепери, земјоделски комбинат, млекара, систем за наводнување - стрежево, РЕК, хотели, голема трговска фирма - ЈАВОР, Прехрана која имаше ланец на самопослуги, одел во склоп на Јавор за производство на информатички уреди, неколку градежни фирми и задруги, фабрика за тули и блокови, кино сали и покрај тоа имаше и еден куп занаетчиски дуќани и фирми, имаше и ковачи и бербери и сервисери за возила и за апарати и зидари и бакалници и кафиќи и ресторани и мали текстилни погони и бавчанџии и адвокати и лимари и стаклари и чевлари имаше и од стари занаети и самарџии и валаричари ковачи...
Денес скоро сите тие фабрики се затворени а пола чаршија се затворени дуќани од занаетчии. Она шо денес се отвара се кладилници и кафиќи, и то ако се произведува нешто е со странски газди.
Само детенце може да каже дека во систем кога Битола имаше 140.000 жители и 9800 невработени и еден куп фирми и погони и бесплатно школство и здравство решено социјално и пензиско е полошо од денес кога Битола е преполовена по жители, има 17.000 невработени, и затворени речиси сите погони и со распродажба на културно историски споменици.
Жал ми е за бакалничето на дедоти кое гледам не можеш да го преболиш али дедоти си доби државна плата па државна пензија па смееше да се каже македонец па да има бесплатно здравство, школство, социјална сигурност, доби струја вода канализација асфалт, факултети музеи весници книги и телевизија на негов јазик, пасош со кој можеше без виза да патува во речиси цел свет... Толку ле бе вредеше бакалничето над сите национални интереси на твојот народ?
Боарно ли беше да се кажваш Блгарин и Србин и имаш бакалниче??