Анксиозност

[LordDragonII]

Помага и здрава исхрана, како и суплементи -(поготово магнезиум) и анти инфламаторни зачини и билки.

Па обавезно некоја шопска или таратур, оревче моревче...

Само шетња или спорт некој, да се исфрли вишокот енергија.

 

[Ligar]

Но, не обвинувај ги другите. Има луѓе коишто живеат цел живот во вакви средини и не страдаат ниту од депресии ниту од ништо. Супер им е. )))

Многу си во право за ова. Јас лично познавам луѓе кои се во 10 пати потешка ситуација од мојата, со појаки проблеми и ништо не им е . Дури ни глава не ги боли. Понекогаш ги гледам и си викам како бе може вака, ништо да не им е, а види како живеат. Лудница

 

[gladiator15]

Помага и здрава исхрана, како и суплементи -(поготово магнезиум) и анти инфламаторни зачини и билки.

Така е , исхраната има многу голема улога овде... Кај мене кафето (и се што содржи кофеин ) и алкохолот имат многу лошо влијание...

 

[Psyside]

Така е , исхраната има многу голема улога овде... Кај мене кафето (и се што содржи кофеин ) и алкохолот имат многу лошо влијание...

Кафето уствари не е проблем, кофеинот е, најди кафе без кофеин ќе се увериш. Едит, и од црно чоколадо ќе го осетиш истото.

 

[ми се може]

Јас да прашам дали анксиозноста е секогаш пропратена со панични напади, срцебиења, и притисоци?
И какви се тие панични напади?
ве молам само сериозни одговори.

 

[Ligar]

Јас да прашам дали анксиозноста е секогаш пропратена со панични напади, срцебиења, и притисоци?
И какви се тие панични напади?
ве молам само сериозни одговори.

Не мора да значи ако имаш анксиозност дека мора да биде пропратена со панични напади. Мене на пр. ми беше дијагностицирано анксиозно-депресивно растројство без панични напади. Паничниот напад има повеќе елементи, нема да ти ги напишам и не ги гуглај. Затоа што ако еднаш ги прочиташ може психата да почне да ги репродуцира.

 

[Psyside]

Јас да прашам дали анксиозноста е секогаш пропратена со панични напади, срцебиења, и притисоци?
И какви се тие панични напади?
ве молам само сериозни одговори.

Не, некогаш е со ладно чуство во екстремитетите, и потење - не е секоја анксиозност иста.

 

[ми се може]

Не мора да значи ако имаш анксиозност дека мора да биде пропратена со панични напади. Мене на пр. ми беше дијагностицирано анксиозно-депресивно растројство без панични напади. Паничниот напад има повеќе елементи, нема да ти ги напишам и не ги гуглај. Затоа што ако еднаш ги прочиташ може психата да почне да ги репродуцира.

Те молам поопширно да ми пишеш, што ти се случува, какви мисли имаш итн. Слободно пиши ми и во порака, ако не сакаш тука.
Благодарам.

 

[coraline]

Панични напади дефинитивно не се секогаш поврзани со анксиозноста. Лично јас ги доживувам заедно со неа, ама познавам личности со анксиозност кои што никогаш не доживеале паничен напад.И не мисли многу на тоа, затоа што со сугестибилност можеш да си ги предизвикаш.

Инаку анксиозност имам со години, заедно со депресија и сум на апчиња. Во однос на депресијата не ми помогна многу, ама со анксиозноста се подобрив еден период. Добив храброст, посебно затоа што јас имам делумно социјална анксиозност, па почнав послободно да зборам со луѓе, да си изразувам мислења без милионте мисли во глава, ама еве после скоро 2 години на апчиња, анксиозноста пак ми се врати. Нема што немам пробано, ама едноставно има периоди кога не можам да излезам од дома затоа што постојано сум анксиозна и помислата да одам на некое 'несигурно место' ми предизвикува панични напади. Тешко е за борење, а уште потешко е да се справиш со стигмата за болеста, затоа што да анксиозноста е болест, а од општеството не е сметана за таква и често сум осудувана или гледана чудно кога ќе спомнам отворено еј да јас имам анксиозност.

 

[PIRATIC]

Не би ти препорачал да ги пиеш овие лекарства ни тебе ни на боло кој друг. Малце по опширно ќе објаснам зошто ова е доста комплексно прашање, па се надевам дека ќе му биди од корист на сите што ќе го прочитаат:

Лексарствата како Paroxetine, Sertraline, Citalopram, Escitalopram, Fluoxetine, Duloxetine, Venlafaxine и др. спаѓаат во група на лекови наречени SSRI/SNRI и работат на тој принцип што го инхибитираат повторното превземање на Серотонинот, а некои од нив и на Норепинефринот. Тие не го зголемуваат серотонинот во мозокот туку создаваат поголема концентрација на веќе постоечкиот Серотонин.
За депресијата се наметнува тоа дека настанува заради "Хемиски дисбаланс во мозокот" односно низок Серотонин, а тоа е мит затоа што не постои тест со кој што може да се испита количеството на Серотонин кај човекот, а и во голем број од случаите не е серотонинот виновникот за настанување на депресијата кај личноста.
Да беше толку едноставно да се реши депресијата преку овие апчиња сите ќе ги пиеа и немаше да постојат депресивни личности.
Со самото почнување на оваа терапија се креира тоа за што е наменето да се лекува: "Хемискиот Дисбаланс".
Покрај тоа почнувањето на терапија со овој тип на лекарства носи многу несакани дејства како што се: Силна главоболка, Гадење, Сува уста, Несоница, Луицидни соништа, Зашеметеност, Поспаност, Сексуална дисфункција, зголемен ризик за самоубиство и др.
Уште еден несакан ефент од овие лекарства е т.н. "Серотонин Синдром" односно преголемо количество на Серотонин во мозокот што носи несакани дејства како што се: иритабилност и немир, збунетост, брзо чукање на срцето и зголемен крвен притисок, зголемено/интензивно потење, болки и грчеви на мускулите, треска, ежење на кожата, а по ретки интензивни случаи: високо покачување на телесната температура, епилептични напади, без свест.

Дури и кога причината за настанување на депресија кај одредена личност е намалено ниво на Серотонин не би ги препорачал овие лекарства затоа што тие нема да го решат основниот проблем за настанување на недостатокот на серотонин. Можеби ќе ги олеснат симптомите на депресија но во никој случај нема да го решат основниот проблем за нејзиното настанување.


Начини на кои што прородно може да се Зголеми количеството на серотонин:

90% од серотонинот се создава во дигестивниот систем, преку внесување на храна богата со амино киселината L-Tryptophan, која е прекурсор за создавање на серотонинот. Нај големо количество на L-Tryptophan има во: риба, јајца, млечни производи (најмногу во сирењето), месо (пилешко, зајачко, говедско, свинско), јаткасти плодови (најмногу во семки од тиква), мусли, грав, црно чоколадо (какао) и др. Исто така важни ко-фактори при настанувањето на сеторонин имаат адекватно/оптимално количество на железо, магнезиум, витамин Б6 и витамин Ц во организмот, како и внесување храна богата со јаглени-хидрати како: тестенини (во ограничени количини), ориз (препорачливо кафеав), грав, леќа, компир, јаткасти производи, банани, грицки и др.
Исто така има суплемент како што е 5-HTP, кој со внесување во организмот се претвора во серотонин.
Некогаш и покрај редовно внесување на храна богата со L-Tryptophan, доага до недостаток на серотонин, заради несоодветно дигестирање на храната, како последица на недостаток на дигестивни ензими и корисни бактерии во дигестивниот систем.
Во овој случај суплементи како што се дигестивни ензими и пробиотици (пр. Mezym, Linex, ProLife), можат да бидат од корист.

Но некогаш и покрај горенаведените обиди природно да се зголеми количеството на серотонин, не доаѓа до подобрување на депресивните симптоми на личноста (за ова зборувам од лично искуство што не мора да значи дека ќе биде исто кај сите, сепак вреди да се проба).

Исто така големо влијание има и тоа каква личност сме, односно каков карактер имаме, (какви сме се родиле), како сме воспитани, но и што прифаќаме како мислење односно како гледаме на работите во секојдневниот живот.

Пример ќе земам:

"Злобната" личност страда од љубомора, завист, негативно реагира на добрина, гледа да се задоволи најпрво себе, без да мисли на другите, не сака да гледа да му е добро на другиот, да биде по успешен од него/нејзе во физичка/карактерна/материјална/финансиска смисла. Ужива да оговара и се сити на туѓата мака и неуспех.

"Добрата" личност не сака и не трпи неправда, им помага на другите и покрај тоа што се загрозува себеси, не сака да му грешат, не умее да мрази и сака да биди ценет/а и почитуван/а од сите, кога греши е самокритичен/на кон самиот себеси. Среќен/на е на успехот на другите.

Не постои 100% добра или 100% лоша личност, сите ги имаме овие карактеристики но тежнееме повеќе на една или на друга страна.

Кога личноста е опкружена со околина во која карактерно не може да се вклопи доаѓа до психички тегоби како што се депресијата, анксиозноста и др.

Исто така би сакал да го спомнам и модерниот начин на живот, гледање на тоа кој како е облечен, каква кола вози, колку лајкови збира на ФБ, гледање преку призмата на парите и визуелната убавина, секој е во трка да биде подобар од некого и да има повеќе, без да размисли на тоа дека на светов има луѓе што немаат што да јадат или боледуваат од тешки болести, инвалидност, па пак се среќни и радосни.
Некогаш причина е токму спротивното, кога човек или фамилија не може да успее да врзи крај со крај и покрај тоа што напорно работи и се мачи.

Тука веќе серотонинот нема никаква врска.



Секој различно реагира и има различни симптоми на анксиозноста, кај мене пак колку и да ми е лошо и колку и да се интензивни симптомите никогаш не сум имал зголемен пулс или притисок. Притисокот ми е секогаш околу 120/70.

Небилет (Nebivolol), влијае само врз бета1 рецепторот, без никакво влијание врз бета2 рецепторот. За олеснување на симптомите на анксиозност по важно е влијанието врз бета2 рецепторот. Такво влијание имаат бета блокаторите Atenolol и Propanolol. Но ти најдобро си знаеш какво влијание има лекот врз твојот организам. Овие лекови можат да се земаат и по потреба, така да не е неопходно континуирано да се примаат за да се постигни одреден бенефит.

Во секој случај не се решение на проблемот, туку повеќе како олеснување на симптомите за до некаде по лесно да можеме да се соочиме со проблемот/проблемите што ја создава/ат анксиозноста.

Odi kazi im go ova na psihijatrite, onie vo drzavna bolnica(klinicki centar) sekako bidejki tamu e najeftin pregledot, no i privatnite psihijatri po gradov koi ti naplakaat po 1000 denari za 15 minuti razgovor i tie gi davaat potpolno istite lekarstva(provereno), site psihijatri se gore-dole isti vednas stom vlezes kaj niv vo soba uste ne zapocnale razgovor so tebe da te prasaat se, sto, kako, problemi, simptomi, ova, ona i.t.n. vednas ti prepisuvaat vakvi medikamenti kako paroxetine, asentra i sl.
Asentrata ja pijam seuste veke 40-ina dena redovno sekoj den po edno apce od 50mg, a onie drugi lekarstva koi mi gi dadoa na neurologija(helex i b-komplex) kako i na kardiologija(dijazepam, nebivolol, mepinto...) ne gi pijam voopsto, a i ne znam za sto se ovie nebivolol i mepinto nekoi sto mi gi dadoa za srceto otkako pritisokot mi go izmerija ednaska 150/100, a posle nekoj period 160/110 WOW

 

[Bodhidharma]

Добив храброст, посебно затоа што јас имам делумно социјална анксиозност, па почнав послободно да зборам со луѓе, да си изразувам мислења без милионте мисли во глава, ама еве после скоро 2 години на апчиња, анксиозноста пак ми се врати..

Oтров од кобра да пиеш по малку за две години ќе станеш отпорна на истиот.....така и со сите невротрансмитери и ствари поврзани со истите како и разни дроги.
Има една цака во користењето на сите хемии поврзани со невротрансмитерите а тоа е користење во точно одредени интервали. Пример две недели on недела off. Ова важи за се поврзано со супстанции што би имале било какво дејство на организмот. Ако не се држиш до некој ред тогаш редно е и да станат рецепторите неодговорни и да се затапи работата уште толку....под претпоставка дека уствари баш тој невротрансмитер е одговорен за анксиозноста како серотонинот во случајов [DOUBLEPOST=1485283043][/DOUBLEPOST]Кога сме веќе на темава.... http://www.healthy-holistic-living.com/turmeric-brain-health.html?t=MAM

 

[Psyside]

Кога сме веќе на темава.... http://www.healthy-holistic-living.com/turmeric-brain-health.html?t=MAM

Си го губиш времето, неколку пати на повеќе теми сум пробал да доловам некои работи, но наместо да пробаат нешто само се жалат пијат анти депресанти, медикаменти и пак имаат проблеми, и така се у круг без ништо да се проба.

Не им е јасно дека имаат пред се нутристички недостатоци и неправилен живот кои не се надокнадуваат со никакви медикаменти, едноставно телото е претрупано со отрови, маснотии покачен шеќер/притисок/холестерол кој после тоа предизвикува еден тон воспаленија и психички пореметувања. Добра анти-инфламаторна диета и суплементација е далеку далеку по успешна од просечните анти-депресанти. За турмерикот, би додал дека треба да се зима и вриен, но и не вриен, во комбинација со маслиново масло (кога не е вриен) и кокосово кога се врие, како и со црн пипер. Дозите мора да бидат 3x на ден после оброк, не еднаш.

 

[coraline]

Oтров од кобра да пиеш по малку за две години ќе станеш отпорна на истиот.....така и со сите невротрансмитери и ствари поврзани со истите како и разни дроги.
Има една цака во користењето на сите хемии поврзани со невротрансмитерите а тоа е користење во точно одредени интервали. Пример две недели on недела off. Ова важи за се поврзано со супстанции што би имале било какво дејство на организмот. Ако не се држиш до некој ред тогаш редно е и да станат рецепторите неодговорни и да се затапи работата уште толку....под претпоставка дека уствари баш тој невротрансмитер е одговорен за анксиозноста како серотонинот во случајов [DOUBLEPOST=1485283043][/DOUBLEPOST]Кога сме веќе на темава.... http://www.healthy-holistic-living.com/turmeric-brain-health.html?t=MAM

Не е препорачано да се прекинуваат апчињава, поради тоа што му правиш шок на организмот, балансот на хормони се пореметува и поради тоа и самото откажување е прилично тешко. Имам зборено за ова со психијатарот бидејќи нејќев редовно да ги земам, и си го добив тоа како одговор.

 

[MaximusMKD]

Панични напади дефинитивно не се секогаш поврзани со анксиозноста. Лично јас ги доживувам заедно со неа, ама познавам личности со анксиозност кои што никогаш не доживеале паничен напад.И не мисли многу на тоа, затоа што со сугестибилност можеш да си ги предизвикаш.

Инаку анксиозност имам со години, заедно со депресија и сум на апчиња. Во однос на депресијата не ми помогна многу, ама со анксиозноста се подобрив еден период. Добив храброст, посебно затоа што јас имам делумно социјална анксиозност, па почнав послободно да зборам со луѓе, да си изразувам мислења без милионте мисли во глава, ама еве после скоро 2 години на апчиња, анксиозноста пак ми се врати. Нема што немам пробано, ама едноставно има периоди кога не можам да излезам од дома затоа што постојано сум анксиозна и помислата да одам на некое 'несигурно место' ми предизвикува панични напади. Тешко е за борење, а уште потешко е да се справиш со стигмата за болеста, затоа што да анксиозноста е болест, а од општеството не е сметана за таква и често сум осудувана или гледана чудно кога ќе спомнам отворено еј да јас имам анксиозност.

Анксиозноста не е болест, туку "пореметување", затоа што симпромите што ги имаат луѓето со анксиозност не се вклопуваат со нормалното функционирање во одредени ситуации (пр. социјализација). Ќе земам еден пример: да претпоставиме дека 99% од луѓето во светот страдаат од анксиозност. Тогаш останатиот 1% од луѓето ќе ги рачунаа за ненормални, ќе им препишуваа лекарства, ќе им кажуваа дека се болни.
Поентата ми е дека не треба да се рачунаме за болни, туку треба да ги прифатиме симптомите, да се соочуваме и бориме против нив, и да се трудиме да се прилагодиме кон непишаните правила за нормален живот. А кај нас што преовладува тоа сваќање и тоа гледање на некој што се соочува со тие симптоми е многу просто, но така наметнато уште одамна и не би ти препорачал по луѓе да кажуваш, дури ни на близок ако не можи да те свати. Обично тој што не го доживува/доживеал тоа не може да те свати, дури и многу од прихијатриве/психолозиве.

Не е препорачано да се прекинуваат апчињава, поради тоа што му правиш шок на организмот, балансот на хормони се пореметува и поради тоа и самото откажување е прилично тешко. Имам зборено за ова со психијатарот бидејќи нејќев редовно да ги земам, и си го добив тоа како одговор.

Шок на организмот се прави со самото почнување на таквиот вид на терапија, дури и ако имало тн. хемиски дисбаланс, земањето на овие лекарства може само да ја влоши ситуацијата. Исто така овие апчиња имаат таков ефект со што му ги затапуваат чувствата на човекот и навистина ја намалуваат депресијата и анксиозноста, но човекот ги губи и позитивните чувства и станува како робот. И како што спомна @Bodhidharma, се што внесуваме во организмот за одредено време се создава толеранција кон тоа и го губи своето дејство, така што на пример и да се чувствуваш подобро од 50мг Елицеа (escitalopram), за одреден период таа доза ќе ја изгуби ефективноста, и за да ги добиеш истите ефекти од лекот ќе треба да ја зголемиш дозата на 75, 100мг, се додека дозата не стани токсична за организмот, и тогаш ќе дојдиш во состојба 10 пати полоша од таа за која што си почнала да ги земаш лекарствата. Плус серотонинот не е баш толку поврзан со анксиозноста. Мој најдобронамерен совет е полека да почниш да ја намалуваш дозата во рок од месец-два и целосно прекини ги за тоа време. Јас ги користев вакви лекарства два месеци, и ми ја влошија за неколку пати ситуацијата, од нив добив ужасни симптоми, и физички и психички. Имав и потрес на мозокот, 10 години бев на лекарства против епилептични напади, кои исто така се користат за биполарна депресија, можеби и од нив со го добив.

Има доста природни алтернативи и за ССРИ/СНРИ антидепресивите и за Бензодиазепините (апчињата за смирување), има членови на форумов, што практикуваме природен пристап за решавање (лекување) на овие симптоми.

Ќе земам уште еден прост пример. Да речиме дека постојано не боли забот, и не сме во можност да одиме на заболекар, врват денови, недели. Ни се пореметува спиењето, почнуваме да стануваме нервозни, почнуваме да се повлекуваме од секојдневните активности и тн. Откако ќе го поправиме забот и болката ќе исчезне повторно полека почнуваме да се враќаме во нормала.
Поентата на овај пример е дека треба го бараме коренот односно главната причина/причини, што не довеле во оваа состојба. Нешто што ни создава стрес, без разлика дали е од човечки, финансиски, биолошки карактер. Некогаш има и нешто во минатото што ни го повредило егото/самодовербата, одредени случки, луѓе, искуства.

Odi kazi im go ova na psihijatrite, onie vo drzavna bolnica(klinicki centar) sekako bidejki tamu e najeftin pregledot, no i privatnite psihijatri po gradov koi ti naplakaat po 1000 denari za 15 minuti razgovor i tie gi davaat potpolno istite lekarstva(provereno), site psihijatri se gore-dole isti vednas stom vlezes kaj niv vo soba uste ne zapocnale razgovor so tebe da te prasaat se, sto, kako, problemi, simptomi, ova, ona i.t.n. vednas ti prepisuvaat vakvi medikamenti kako paroxetine, asentra i sl.
Asentrata ja pijam seuste veke 40-ina dena redovno sekoj den po edno apce od 50mg, a onie drugi lekarstva koi mi gi dadoa na neurologija(helex i b-komplex) kako i na kardiologija(dijazepam, nebivolol, mepinto...) ne gi pijam voopsto, a i ne znam za sto se ovie nebivolol i mepinto nekoi sto mi gi dadoa za srceto otkako pritisokot mi go izmerija ednaska 150/100, a posle nekoj period 160/110 WOW

Психијатриве гледаат да прават пари/да си ги задржат работното место, и не користат нас за да го остварат тоа, не дека им е дојдено ние да се излекуваме, нив тоа не му е од корист. Плус голем дел од психолозиве и психијатриве кај нас се ужас во секоја смисла на зборот, и општо докториве свесно си ја злоупотребуваат функцијата, на едно момиче матичниот за настинка Диазепам и имаше препишано, мене за тахикардија ми препишаа Ансилан од 5мг (Medazepam) и ми викаат ова е за срцевиот мускул. Да не знаев дека тоа е анксиолитик ќе го почнев и можеби ќе го пиев и ден денес. Друг пример, бев на психијатар, и сега чекам пред мене имаше една бабичка, ама слушам од ходникот и кажува дека не е расположена, и и дава уз прегледот терапијата гратис, Escitalopram (Зепира/Елицеа). Влегувам јас и ги кажувам симптомите, и ми ги дава истоте апчиња што и ги дава на бабава, секако гратис паковка. Одам дома и гледам на паковката уште два месеци рок на траење. Значи работава е да не се фрла нека пие народов, повеќе профит и за државата, докторите и за фармацефтските компании што ги произведуваат

Би ти препорачал да ги прекиниш Асентрата, за покачување на Серотонинот има подобри алтернативи кои може и да го решат коренот на проблемот, доколку симптомите се предизвикани од низок Серотонин. Хелексот можиш да го земаш еднаш до два пати неделно по потреба доколку имаш анксиозност, но немој никако секојдневно да го земаш.

Хелексот има брзо и краткотрајно дејство (почнува да делува за 20-30мин. и трае околу 10 часа) и ако се користи редовно подолг период за дисконтинуирање/прекунување е ужас. Исто и за типот на лекарства како што е Хелексот има други алтернативи, со значително помали несакани дејства и помала можност од зависност, полесно дисконтинуирање.

Nebivolol и Mepindolol се Бета Блокатори и можат да ти помогнат за високиот притисок, посебно ако е предизвикан од анксиозност. Јас користам Propranolol, по потреба, го пијам обично еден саат пред да излезам, и ми ги олеснува симптомите на тахикардија, отежнато дишење, тепкање кога зборувам и не сум толку напнат, поопуштен сум физички. Добро е кај овие лекарства што не создаваат зависност. Не се препорачуваат на луѓе што имаат дијабетис, респираторни проблеми, бубрежни проблеми.

Б-Комплекс можеш да земаш, ти препорачувам да си порачаш од iHerb, тука има далеку поквалитетни суплементи.

Си го губиш времето, неколку пати на повеќе теми сум пробал да доловам некои работи, но наместо да пробаат нешто само се жалат пијат анти депресанти, медикаменти и пак имаат проблеми, и така се у круг без ништо да се проба.

Не им е јасно дека имаат пред се нутристички недостатоци и неправилен живот кои не се надокнадуваат со никакви медикаменти, едноставно телото е претрупано со отрови, маснотии покачен шеќер/притисок/холестерол кој после тоа предизвикува еден тон воспаленија и психички пореметувања. Добра анти-инфламаторна диета и суплементација е далеку далеку по успешна од просечните анти-депресанти. За турмерикот, би додал дека треба да се зима и вриен, но и не вриен, во комбинација со маслиново масло (кога не е вриен) и кокосово кога се врие, како и со црн пипер. Дозите мора да бидат 3x на ден после оброк, не еднаш.

Повеќе пати напоменав во мојте постови дека финансиската состојва ме кочи да нарачам повеќе суплементи, но успеав да нарачам Магнезиум, чекам да стигни па ќе почнам да го пијам и се надевам ќе има барем некое подобрување.

 

[coraline]

Анксиозноста не е болест, туку "пореметување", затоа што симпромите што ги имаат луѓето со анксиозност не се вклопуваат со нормалното функционирање во одредени ситуации (пр. социјализација). Ќе земам еден пример: да претпоставиме дека 99% од луѓето во светот страдаат од анксиозност. Тогаш останатиот 1% од луѓето ќе ги рачунаа за ненормални, ќе им препишуваа лекарства, ќе им кажуваа дека се болни.
Поентата ми е дека не треба да се рачунаме за болни, туку треба да ги прифатиме симптомите, да се соочуваме и бориме против нив, и да се трудиме да се прилагодиме кон непишаните правила за нормален живот. А кај нас што преовладува тоа сваќање и тоа гледање на некој што се соочува со тие симптоми е многу просто, но така наметнато уште одамна и не би ти препорачал по луѓе да кажуваш, дури ни на близок ако не можи да те свати. Обично тој што не го доживува/доживеал тоа не може да те свати, дури и многу од прихијатриве/психолозиве.



Шок на организмот се прави со самото почнување на таквиот вид на терапија, дури и ако имало тн. хемиски дисбаланс, земањето на овие лекарства може само да ја влоши ситуацијата. Исто така овие апчиња имаат таков ефект со што му ги затапуваат чувствата на човекот и навистина ја намалуваат депресијата и анксиозноста, но човекот ги губи и позитивните чувства и станува како робот. И како што спомна @Bodhidharma, се што внесуваме во организмот за одредено време се создава толеранција кон тоа и го губи своето дејство, така што на пример и да се чувствуваш подобро од 50мг Елицеа (escitalopram), за одреден период таа доза ќе ја изгуби ефективноста, и за да ги добиеш истите ефекти од лекот ќе треба да ја зголемиш дозата на 75, 100мг, се додека дозата не стани токсична за организмот, и тогаш ќе дојдиш во состојба 10 пати полоша од таа за која што си почнала да ги земаш лекарствата. Плус серотонинот не е баш толку поврзан со анксиозноста. Мој најдобронамерен совет е полека да почниш да ја намалуваш дозата во рок од месец-два и целосно прекини ги за тоа време. Јас ги користев вакви лекарства два месеци, и ми ја влошија за неколку пати ситуацијата, од нив добив ужасни симптоми, и физички и психички. Имав и потрес на мозокот, 10 години бев на лекарства против епилептични напади, кои исто така се користат за биполарна депресија, можеби и од нив со го добив.

Има доста природни алтернативи и за ССРИ/СНРИ антидепресивите и за Бензодиазепините (апчињата за смирување), има членови на форумов, што практикуваме природен пристап за решавање (лекување) на овие симптоми.

Ќе земам уште еден прост пример. Да речиме дека постојано не боли забот, и не сме во можност да одиме на заболекар, врват денови, недели. Ни се пореметува спиењето, почнуваме да стануваме нервозни, почнуваме да се повлекуваме од секојдневните активности и тн. Откако ќе го поправиме забот и болката ќе исчезне повторно полека почнуваме да се враќаме во нормала.
Поентата на овај пример е дека треба го бараме коренот односно главната причина/причини, што не довеле во оваа состојба. Нешто што ни создава стрес, без разлика дали е од човечки, финансиски, биолошки карактер. Некогаш има и нешто во минатото што ни го повредило егото/самодовербата, одредени случки, луѓе, искуства.

Студирам психологија работиве ми се повеќе од јасни. Mental illness e, е сега дали ќе го преведеш како болест или како пореметување на мозокот, кој како си го сфаќа. Не гледам зошто да не бидам отворена во однос на ова прашање, зошто да има стигма околу целово ова. Не барам некој да ме сфати, просто и едноставно е дека никој не може, секој си ја доживува анксиозноста различно, ама мора да се подигне свесноста на народот на едно повисоко ниво.

Има многу различни начини за борба со ова, ама чим се фатив на возот за медикаменти од овој тип многу тешко оди прекинувањето. Side effects колку сакаш има, и со нив и без нив. Не знам стварно како е подобро. Кај мене ситуацијата беше ептен ризична, затоа и подлегнав на апчињата, инаку никако не би се нафатила и не ги препорачувам на никој.

Психотерапија е сто пати подобра опција, и кој може слободно да оди, а не на психијатар