Македонска фудбалска репрезентација

Harry Potter

Imperius
Член од
14 септември 2005
Мислења
2.529
Поени од реакции
1.508
во граѓанската војна во Кина по Втората светска војна комунистите ги победија националистите и ја формираа Народна Република Кина, додека вториве пребегаа на островот Тајван и таму продолжија да владеат со Република Кина од која остана само островот. и двете тврдеа дека тие се де факто власт на целата територија на Кина и дека постои само една држава, односно не се признаваа(т) меѓу себе.

затоа денес има НР Кина, која сите ја знаеме едноставно како Кина, и Република Кина како што сама се нарекува, во светот позната едноставно како Тајван (според островот), а која во Олимпискиот комитет е примена како Кинески Тајпеј, име под кое настапува и кај ФИФА.
 
Член од
6 април 2014
Мислења
4.930
Поени од реакции
6.094
Да им го честитаме денешниот празник на нашата Македонска фудбалска репрезентација.
 

Vandal

CURVA NORD
Член од
12 август 2012
Мислења
1.046
Поени од реакции
1.095
P

pepito*

Гостин
Португалија, Србија, Шпанија и ние.
Отвараме со Шпанија. Јака е групава, ама нема предавање, ќе одат дечките далеку.
 
Член од
13 декември 2014
Мислења
422
Поени од реакции
337
Португалија, Србија, Шпанија и ние.
Отвараме со Шпанија. Јака е групава, ама нема предавање, ќе одат дечките далеку.
Najdobro e sto sme totalen Autsajder. Srbite vise so podcenuvacki tonovi prema nas ocekuvano.
 

dragonsky

Hate leads to suffering
Член од
25 декември 2010
Мислења
42.811
Поени од реакции
83.989


Добар распоред. Шпанциве на старт ќе не потценат ако земеме бод топ, после со Србиве идеме машки па што биде нека биде, и после овие 2 меча ќе се знае што се ни треба за во последното коло.

Малце ми е зезнато што ете се играат 3 меча за 6 дена, не знам колку нашиве имаат искуство со вакви мечеви, ама ете, тука се билда искуство за А репрезентација
 

Harry Potter

Imperius
Член од
14 септември 2005
Мислења
2.529
Поени од реакции
1.508
Малце ми е зезнато што ете се играат 3 меча за 6 дена, не знам колку нашиве имаат искуство со вакви мечеви, ама ете, тука се билда искуство за А репрезентација
имаат некои кои порано како дел од У19 и У17 играле а оние квалификациски турнири каде за една недела се играат трите натпревари на едно место. ама и тоа е неспоредливо со нивото на самото ЕУРО.

потребно ќе биде нашите квалитетно кондициски да се подготват бидејќи повеќе од пола не ни играат за своите клубови.
 

Stoichkov

Царево Село/Делчево
Член од
9 февруари 2010
Мислења
204
Поени од реакции
60
Доста интересно интервју со великиот Дарко Панчев !

Екип на предаването "Код спорт" по TV+ гостува на футболната легенда Дарко Панчев в Скопие. Тој е част от славнија отбор на Ц'рвена звезда, којто триумфира с КЕШ и Междуконтиненталната купа през 1991 г. Македонец'т бележи решаваштата дузпа в знаменитија финал с Олимпик (Марсилија). Носител е на "Златната обувка" за голмајстор на Европа. Участва на Мондиал'90 в Италија. Като нај-голјамата грешка в кариерата си определја трансфера в Интер (Милано).

- Дарко, догодина Скопие ште приеме мача за Суперкупата на Европа между победителите в Шампионската лига и Лига Европа. Какво означава това за Македонија и как го постигнахте?
- Не е особена заслуга на нас, бившите играчи и на македонската федерација. Ние само се в'зползвахме от плана на УЕФА да се дава в'зможност на по-бедните д'ржави да приемат финал за Суперкупата, за да се популјаризира футбол'т. Идејата естествено е отлична. Тази година беше в Тродхајм (Норвегија). Кога иначе такива големи отбори биха дошли в Тродхајм или в Скопие? В Азербајджан или којато и да било малка страна? Затова и оценјавам тази идеја на УЕФА като отлична. Дава в'зможност на по-малките и бедни страни. Надјавам се, че ште б'дем отлични домакини. Все оште има дребни проблеми с'с стадиона, които трјабва да б'дат отстранени по предписанија на УЕФА. Надјавам се, че това ште се случи и мач'т нјама да ни б'де отнет заради лоша организација.

- Б'лгарија нјаколко п'ти игра на стадион "Филип Втори" в Скопие, но преди да б'де реконструиран. Как успјахте да го оправите? Ние имаме този проблем.
- Стадион'т го направи д'ржавата, с пари от бјуджета. Имаше отлична комуникација с футболната федерација. Мислја, че малка част от средствата са от УЕФА. В'в всеки случај е много добре да има хубав национален стадион. Това е едно от добрите дејствија, предприети от властта.

- Ние сме ти гости в Скопие. Ти започна тук в'в Вардар. Как тр'гна в'в футбола?
- Роден с'м в Скопие. Моите п'рви ст'пки са в детско-јуношеската школа на Вардар. На 11-12 години започнах да тренирам. Един треньор, којто за жалост вече е покојник - Златко Диевски, ме забелјаза на едно междуучилиштно с'стезание. Тој живееше близо до мен. Видја ме и отиде при родителите ми да говори с тјах. Така започнах.

- А кој те научи да вкарваш голове?
- Усет'т за гола, за пласирането в наказателното поле, за погледа к'м вратата - това е инстинкт. Не се учи. В'в футбола има много елементи, които се учат. Удар'т, поемането на топката, дриб'л'т, подобрјаването на удара с глава. Нјакои елементи се учат много д'лго и тежко. Но аз имам дарба от Бога и успјах да ја използвам максимално добре.

- Имало ли е футболист, на когото си искал на приличаш?
- По мое време имаше двама централни нападатели, с десет години по-големи от мен. Играеха за националнија отбор на вече бивша југославија. Харесвах ги много. Това бјаха Вахид Халилходжич и Душан Савич. Единијат беше в'в Вележ (Мостар), а другијат в Ц'рвена звезда. Детските ми симпатии бјаха за тјах, много ми харесваше как играјат. А после знаете как е. Когато започвате да градите кариера, играете така, както вие знаете. И започвате да използвате онова, което ви е дала природата.

- Имал си в'зможност да играеш и в Партизан, и в Ц'рвена звезда. Как стана така, че отиде при „звездашите“?
- Започнах много рано в'в Вардар. По това време југославската лига беше изклјучително силна, с много добри играчи. На 17 години дебјутирах в'в Вардар и за мен това беше фантастично. Изп'лнена детска мечта. Треньор'т Вукашин Вишниевац вјарваше в мен и постепенно започна да ми дава шансове. Не искаше да ме хв'рли титулјар от самото начало, за да не прегорја. Даваше ми шансове, а аз ги използвах. Вкарвах голове, а тој казваше: "А, така!". И вече следваштија сезон, на неп'лни 18 години, бјах титулјар и започнах да играја редовно. Станах голмајстор с 19 гола, за пр'в п'т като играч на Вардар. После печелих приза оште три п'ти, но вече като централен нападател на Ц'рвена звезда. Така че обшто четири п'ти с'м голмајстор на југославското п'рвенство. А в'в Вардар по-старите в отбора ми помагаха и когато вече натрупах опит, станах нај-младијат капитан на отбора. Много б'рзо с'зрјах и като играч, и като личност. Не знам как е било в Б'лгарија, но по онова време в југославија професионалнијат договор беше за четири години. И когато договор'т ми с Вардар приклјучи, сам реших, че трјабва да намерја нова среда, по-голјам клуб, којто ште ми позволи да напредвам. Искаха ме Динамо (Загреб), Хајдук, Партизан и Ц'рвена звезда. Това беше тогава голјамата четворка на југославија. Хајдук ми даваше нај-много пари. Но ние в семејството - аз, татко, брат ми, след Вардар, харесвахме нај-много Звезда. Бјаха ни нај-симпатични. И това надделја при избора ми.

- А как приехте решението на д'ржавата вие с Дејан Савичевич да не играете една година, а да ходите в казарма?
- Говорих за това с Игор Шалимов, којто идваше от СССР и играхме заедно в италианскија Интер. Учуди се, когато му казах, че в југославија професионалните играчи ходим в казарма: "Как така? Та ние в Русија дори не ходим, а вие го правите?". Беше опит да се покаже и на армијата, и на обикновените хора в југославија, че и професионалните спортисти изп'лнјават д'ржавнија си д'лг. Но ако гледаме от спортна гледна точка, това си беше катастрофа. Да не тренираш както трјабва една година, значи да излезеш от форма. Но такава беше системата. Аз и Дејо отидохме веднага в'в војската, за да може колкото се може по-б'рзо да отметнем това зад'лжение.

- Лјупко Петрович е особено популјарен в Б'лгарија. Как'в беше на младини, когато те взе в Звезда?
- Лјупко Петрович беше доб'р тактик. Преди него треньор беше Шекуларац. Тој п'к беше виртуоз. Като играч беше от световна величина. И като личност беше так'в. Искаше красота, добри отиграванија, спектак'л. Може би, ако не беше так'в, штјахме оште в п'рвата година да стигнем доста далече в Купата на УЕФА. Това, което не достигаше на Шекуларац, го имаше Лјупко Петрович. Тој имаше стабилен поглед. Не мога да кажа по-зрјал, заштото Шекуларац е по-стар. Но тој залагаше на тактиката. Искаше когато е напечено, да не б'рзаме, да не грешим. Например, начин'т, по којто изиграхме финала за купата на европејските шампиони срешту Олимпик (Марсилија) беше необичаен за Звезда. Ние винаги излизахме на терена за победа и винаги играехме зрелиштно, вкарвахме голове. Лјупко смјаташе, че този шанс е един-единствен и Звезда повече нјама да играе финал. И този момент трјабва да се използва и мач'т да се изиграе умно. Успјахме. Лјупко беше класен треньор оште тогава и знаеше да работи с играчите. Впрочем, до ден-днешен има и такива треньори, които сами си придават огромно значение. Так'в типаж е Жозе Моуриньо. Тој иска да б'де цент'р на вниманието, егоцентричен е. Днес много треньори казват "Аз, аз, аз!". Според мен футбол'т 90 процента зависи от играчите на терена. Не може треньор'т да каже на Меси как да шутира. Това е мојата философија. Какво е това „Аз“? Какво си направил ти, треньор'т? Казал си му как да играе ли? Да, треньор'т може да измисли тактиката, да каже: "Ти, Бојане, ште играеш от таја страна". Ама ако Бојан не може по таја страна, какво може да направи треньор'т? Може да промени нешто. Затова и играчите са главните компоненти на успеха. Зашто го казвам? Заштото ние в Звезда имахме страхотно поколение. И в основата да станем голјам отбор бјаха уважението и добрата атмосфера. Ако тјах ги нјама, ништо не се получава. Гарантирам за това. Ние в Звезда бјахме добри момчета и добре се разбирахме. Атмосферата беше фантастична, затова и играехме добре. И сега, внимавајте. П'рвата година треньор ни беше Шекуларац, втората Лјупко Петрович, третата Владица Попович. Значи за три години - трима треньори. И при всичките играехме добре.

- А зашто ви напусна Лјупко?
- Получи добра оферта, мај в Испанија. В Еспаньол (Барселона), којто по онова време беше силен отбор. Не го отстрани р'ководството на клуба. Нјамаше ништо от рода на: "В'преки всичко, не сме доволни Лјупко!". Тој сам реши да си тр'гне.

- Триото Дарко Панчев, Дејан Савичевич, Роберт Просинечки всјаваше страх в целија свјат. Каква беше вашата магија?
- Говорих за това и преди малко с ваши колеги от Италија. Сештам се за Педжа Мијатович, којто беше много силен играч. Направи отлична кариера от Партизан, до Валенсија и Реал (Мадрид). Един п'т в националнија отбор, с треньор Ивица Осим, играехме нападение срешту заштита - петима на петима. След тренировката тој ми каза: "Мајсторе, лесно е да си халф, когато ти си пред мен. Знаеш как да се отвориш, как да освободиш пространство". Ето, това е ролјата на централнија нападател - да получи топката от халфа в точнија момент и да отвори пространство за себе си. Сега е различно. Меси например играе един на един. Преди беше много тежко да си нападател. Така беше с мен, с Лјубо Пенев и Емил Костадинов при вас. Деветдесет минути имаш човек на г'рба си, к'дето и да се движиш по терена, тој е с теб. Убеден с'м, че днес, когато се дејства в зона, ако играја, ште излјаза 20 п'ти сам срешту вратарја. Трјабва ми само доб'р халф, којто да ми подаде топката в правилнија момент. Необходимо е, разбира се, да имаш усет. В това се с'стоеше мојат голјам капацитет, имаха го с'што и Дејо, и Просинечки. Савичевич ме усешташе отлично. Когато имах проблеми в Интер, тој разговарја с Галиани. Тогава Ван Бастен се отказа, т'ј като се контузи. Проблеми имаше и нападателјат Марко Симоне. И понеже Милан е голјам клуб, т'рсеше оште един нападател. Тогава Дејо каза на Галиани: "Вземете Дарко. ште видите, че при нас ште играе добре". Така е, заштото Милан наистина играе футбол. Затова ми е и много драго, когато чувам големите халфове да казват, че заслугата те да ми дават добри пасове е и моја. ште ви кажа нешто като анекдот. Един от нај-добрите играчи в историјата на Вардар е Васил Рингов. Беше лјаво крило, страхотен играч. По-стар е от мен с 10 години. Играхме заедно 2-3 сезона. Имаше страхотно центриране. Вкарах много голове след негови подаванија. А тези, които не разбираха от футбол, казваха: "На Дарко му е лесно с пасовете на Васил!". А тој им отговарјаше: "Хора, аз играја толкова д'лго. Ако беше само до пасовете, то и нападателите преди Дарко штјаха да вкарват". Това, което искам да кажа е, че всеки играч тежи на мјастото си. Да не би Суарес да вкарва много голове само заради Меси и Иниеста. Да, те му помагат, но тој вкарва, заштото е отличен нападател. Друга е тајната. Тој има усет. Казват, че след отличните пасове ти остава само да отбележиш. Но нали трјабва да си там, за да засечеш топката.
 

Stoichkov

Царево Село/Делчево
Член од
9 февруари 2010
Мислења
204
Поени од реакции
60
- В'в вашето трио бјахте македонец, черногорец и х'рватин. Имали ли сте нјакога проблеми?
- Никога. Израснахме в старата југославија. В националнија отбор и в клубовете никој не е вземал под внимание кој отк'де е. Били сме на лагер в Сараево в Босна. По-к'сно там беше нај-страшната војна. Там е нај-мешано - живејат с'рби, х'рвати и мјусјулмани. Никој не е мислил с кого сјада на маса, дали с'с Самир, Владан или Дарко. Този тип философија не беше прис'шт на спортистите. После нашите политици, подпомогнати от чуждите, направиха всичко лошо по темата. Подобно нешто не се случва случајно, има много фактори. На нас ни беше м'чно, че това се случи. Независимо от социалистическата система југославија беше отворена страна, никој не е спирал другија да п'тува. Познавам хора от Скопие, които се качваха на влака и п'туваха, за да си купјат джинси. југославија беше коректна страна. След това се направиха други д'ржави. Но и сега, ако питате хората, особено тези на средна в'зраст, ште ви кажат, че са живели по-добре в југославија, отколкото сега.

- С кои футболисти остана нај-доб'р пријател? Преди интервјуто спомена например Матиас Замер.
- Замер беше прекрасно момче. В Интер бјах голјам пријател с италианскија национал Никола Берти. И Паоло Трамезани, којто сега е помоштник на селекционера Ди Биази в националнија отбор на Албанија. С него бјах една година. Има и други хора, с които се чувам. От Звезда с абсолјутно всички. Да, разбира се, всеки си има своите ангажименти, семејство, деца, свој п'т. Но винаги, когато се видим или чуем, ни и пријатно и мило. И това е много важно.

- Разкажи ни за сезона, в којто Ц'рвена звезда спечели Купата на европејските шампиони. Кој беше нај-труднијат с'перник?
- Реванш'т в Белград срешту Бајерн (Мјунхен). Бајерн е Бајерн. Голјам тим! Винаги е било така и така и ште б'де. Не можете да го подцените. В този мач се показа и нашијат балкански манталитет, којто и вие в Б'лгарија го имате. Победихме с 2:1 в Мјунхен. И си мислехме, че ште ни е лесно на нашија стадион. ште има фенове, ште има атмосфера. Но нјама лесно срешту Бајерн, којто имаше и феноменален треньор. С'штијат, којто преди три години спечели треб'л. јуп Хајнкес беше треньор на този отбор. А в него бјаха Ефенберг, Тон, Брајан Лаудруп... Поведохме с 1:0 с гол от фаул на Синиша Михајлович. И до краја на п'рвото полувреме имахме оште три чисти положенија. Но тогава се пројави и манталитет'т ни. Егоиз'м, аз да изп'кна, тој да изп'кне... На полувремето в с'блекалнјата се развиках. "Момчета, не заиграете, не се мајтапете, че това ште ни се в'рне. Дајте да вкараме оште един гол и да се успокоим". Отпуснахме се и т'ј като има футболна логика, Бајерн ни вкара два гола. И настана паника. Питахме се: “Какво ште правим, какво ште се случи?“. Слава Богу, имахме и к'смет. При 2:1 Бајерн удари греда. Господ ни помогна, заштото тази година Звезда заслужаваше да стигне финал и да го спечели. Ликувахме с Купата без нито една загуба. А в тази драма в Белград, след като топката попадна в гредата, Аугенталер си вкара автогол. И настана огромна радост. Но си взехме и поука от този мач за финала срешту Олимпик (Марсилија). И нај-красивото за нас в този двубој беше... резултат'т. југославија винаги е имала страхотни играчи, но нјама голјам успех, като изклјучим поколенијата на Шекуларац и Джаич, които стават европејски вицешампиони през 1960 и 1968 година. След това винаги се е играл класен футбол, но без резултати. Затова решихме да променим курса.

- Последнијат гол в този турнир беше твој. Вкара дузпа на финала в Бари за триумфа. Как се бие дузпа в так'в с'дбовен момент?
- О, това е много теж'к психологически момент. Водехме с 4:2 и дузпа трјабваше да бие бразилеца Мозер, централнијат заштитник на Олимпик. Висок, доб'р играч. Исках да пропусне, заштото при това положение нјамаше да се стигне до мен. Трудно е, напрежението е голјамо, милиони фенове чакат дали ште се случи нев'зможното. Ц'рвена звезда е стигала два-три п'ти до полуфинал, с Джаич и с други генерации, но никога не е отивала до краја. Мозер обаче вкара за 4:3 и аз тр'гнах от цент'ра к'м наказателното поле. Гледам, че всички са вперили погледи в мен. Казах си: "О, Боже, не мога да сгреша сега!". Футбол'т е чудо. ште те помнјат или с добро, или с лошо. Ако се сештате преди години се стигна до дузпи в'в финала на Шампионска лига между Челси и Манчест'р јунајтед в Москва. И там последната дузпа беше пропусната от Джон Тери, капитан'т на Челси. И вместо Челси да победи, изгуби мача. И Тери ште го помнјат цјал живот с този фатален пропуск. И аз тогава в Бари бјах в такава ситуација. Когато взех и заложих топката, с'брах цјалата си концентрација. Напрежението изчезна. Никога не с'м шутирал предварително, да кажем силно в средата. Гледам нак'де ште тр'гне вратарјат и нанасјам удар в другија 'г'л. Но вратарјат на Олимпик Олмета беше опитен. Изчака ме до последнија момент. И скочи заедно с моја шут. Затова и ако гледате записа, остава впечатлението, че топката минава близо до него. Но когато си скочил... нјама вр'штане назад. След това беше ред на радостта. Пр'в ме прег'рна вратарјат Дика Стојанович. Пак ште кажа, че беше необичајно за Ц'рвена звезда да изиграе так'в затворен мач. Нјама никаква тајна, никаква философија. Ние играхме за резултат. По-добре да спечелим купата, отколкото да играем добре, да ударим греди, но да загубим.

- Една година след като спечелихте Купата на европејските шампиони с Ц'рвена звезда трјабваше да играеш един интересен мач с гр'цкија Панатинајкос. Можеш ли да ни разкажеш за този двубој?
- През 1992 г. УЕФА за пр'в п'т направи групова фаза. Беше нешто пробно и имаше само две групи в Шампионската лига. В едната бјаха Звезда, Сампдорија, Панатинајкос и Андерлехт. В другата бјаха Барселона и не мога да се сетја оште кои. Ние имахме голјам шанс да играем срешту Барселона. Но Звезда беше наказана, не можеше да играе в Белград. УЕФА беше срешту Звезда, срешту С'рбија. Такава беше политическата обстановка. Мач'т се игра в Атина. А по времето на југославија, за да се влезеш в Г'рција, трјабваше виза. На границата се поп'лваше едно картонче. Така беше не само за мен, а с'што така и за с'рбите, х'рватите. Дадоха ни картончета. Написах гражданство "југославско", а националност "македонец". Направих го, заштото си е така. В този период обаче в Г'рција имаше голјама кампанија срешту Македонија. И те направиха от това политически скандал. Објавиха ме за непријател, а аз идвах да играја футбол. Отказаха да ме пуснат, а знаем, че политиката и футбол'т не трјабва да се мешат. Джаич и Цветкович ме помолиха да напиша каквото и да е, само да мина границата. Казах им, че не мога да се представја за американец или англичанин. УЕФА обаче предупреди Г'рција да не прави политически скандал, заплаши ја с наказание, ако не ме пуснат. Два дни в'в вестниците на п'рва страница бјах аз. И ме третираха като д'ржавен непријател. Но нали има една поговорка, че Господ пази храбрите. На олимпијскија стадион имаше 80 000 зрители. И пред тјах аз вкарах два гола. На таблото пишеше: "0:1 Панчев, 0:2 Панчев". Полудјаха от м'ка. Изклјучиха таблото минута-две след последнија с'дијски сигнал, само и само да не се чете. Направиха ненужен политически цирк от всичко това. Хванаха се за това, че с'м написал, че с'м македонец. Но трјабва са се знае, че след П'рвата световна војна до 1922 г. властта в Г'рција е признавала македонското малцинство и са печатали учебници с македонската азбука. Значи един п'т са признавали, после - не. ште ви кажа каква е политиката. Глупава е. Аз нјамах никакви лоши намеренија. Написах, че с'м македонец, заштото с'м так'в. Ако ти идеш нјак'де и те питат за националността, ште кажеш естествено "б'лгарин".

- Два п'ти игра с Ц'рвена звезда на стадиона на ЦСКА в Софија. Помниш ли как беше, усештахте ли подкрепа от б'лгарите?
- Бил с'м и на стадион "Васил Левски" през 1984 г. Беше квалификација за световното п'рвенство в Мексико през 1986-а. Аз бјах много млад и останах резерва за југославија. А Б'лгарија имаше отлично поколение и ни победи с 2:1. Спомнјам си мача все едно се игра днес. Два гола ни вкара Пламен Гетов. Ние поведохме с гол на Милко Джуровски, с'што македонец, но от Тетово. На "јуНА" зав'ршихме 0:0, а аз влјазох в игра за 15-ина минути. Както ви казах, тогава бјах оште млад и не бјах титулјар. А Б'лгарија се класира за световното, а југославија - не. Така че имам мачове срешту б'лгарски отбори. С Вардар с'м играл срешту Пирин (Благоевград) и Славија. Надјавам се, че Стоичков нјама да ми се разс'рди, но ште ви разкажа нешто интересно. С'с Звезда играхме на един хубав международен турнир в'в Франција с местнија Метц, бразилскија Васко да Гама и вашија Средец, както се казваше тогава ЦСКА заради наказание. Ние бјахме отличен тим, Средец с'што - с'с Стоичков, Костадинов и оште отлични играчи. Звезда победи с 6:1, аз вкарах пет гола. И след нјаколко години с Ицо пиехме кафе в Софија и тој ме попита: "Помниш ли, когато ни вкара пет парчета?". Казах му: "Това е футбол'т, пријателју. Случва се".

- Подобно на Христо и ти спечели „Златната обувка“, но ти ја дадоха 15 години по-к'сно. Какво стана тогава?
- Беше војна. Хората от "Адидас" и "Франс Футбол", които даваха наградата, не дојдоха. Дали се плашеха от војната, не знам. Мислја, че е това. Но никога не е имало реален проблем. През всичките тези 15 години си ме водеха голмајстор на Европа. После, когато Платини стана президент на УЕФА, п'тувах до Париж и успјахме да поправим тази ситуација. Дојдоха после представители на "Адидас" и на "Франс Футбол", както и лично Платини, придружен от Пикси Стојкович. Направихме хубава церемонија в хотел "Александ'р Палас" в Скопие, а обувката ја пазја вк'шти. И надјавам се, че нјама да изпадна в ситуација, да ја продавам. Казвам го, заштото реално футболистите от Източна Европа са онеправдани и остават нјакак встрани. Има много големи играчи, но те рјадко са печелили големите награди. Радвам се, че Ицо е един от малкото от Източна Европа, които бјаха објавени за нај-добри. А много други с'што заслужаваха това признание. Винаги обаче са се фаворизирали играчите от Западна Европа, заштото клубовете там са по-богати, а нас ни гледат с други очи. В интервјута за западни изданија винаги с'м казвал, че източноевропејските футболисти са онеправдани и заслужават наградите много повече от другите.

- Ти беше голмајстор на квалификациите за европејското п'рвенство в Швеција.
- Да, за п'рвенството през 1992 година југославија вкара 20 гола, а 10 от тјах бјаха мои.

- Как прие това, че УЕФА извади југославија от п'рвенството и как гледа финала Германија - Данија?
- Датчаните бјаха на море и ги с'браха от плажа. Политиката е лоша работа, особено когато се намеси в спорта. Ние бјахме п'рвијат отбор, којто се класира за п'рвенството. Имахме седем победи. Максимален резултат. И вместо заслужено да идем на п'рвенството, останахме у дома.

- штјахте ли да го спечелите?
- Как да кажа. Данија имаше к'смет, отидоха вместо нас, а станаха шампиони. Големијат Драган Джаич има една приказка, којато аз често цитирам: „Ако нјакој с'с сигурност изгуби от разпадането на југославија, то това е футбол'т.“ В този период се раждаше един много силен отбор. От мојата генерација бјахме аз, Пикси Стојкович, Дејо Савичевич, вратарја Стојанович, Најдоски и оште седем-осем класни играчи. Тези от генерацијата 67-ма, 68-ма, 69-та - јарни, Бокшич, Шукер, Мијатович и така натат'к. Вјарвам, че в следваштите три цик'ла штјахме да спечелим нјакој трофеј. Бил тој световен или европејски.

- Смјаташ ли, че трансфер'т в Интер беше грешка в твојата кариера?
- Абсолјутно. Нај-голјамата ми грешка. Но когато си на в'рха на Европа, се гледа по друг начин на нештата. Не знаете и не вјарвате, например, че нјакој, којто е бил нај-добрија, може да попадне в отбор, којто не иска да играе доб'р футбол. Много е важно за играча да попадне в добра среда. В онзи период в Интер и Меси да се беше појавил, нјамаше ништо да направи. Имаше много добри играчи, които си отидоха от Интер и направиха славни кариери. И Клинсман, и Замер, и Беркгамп, и јонк, којто беше холандски национал. Тој не ми е доб'р пријател, за да ме хвали. Но един холандски вестник ми прати негово интервју, в което говори срешту Интер. Как нјамат качества и играјат слабо, а за мен казва, че не му е јасно как може толкова доб'р нападател да не е титулјар. Тој идва от Холандија, к'дето приоритет им е да се играе доб'р футбол. А за Интер не беше така. Затова отчитам този трансфер като грешка. Не искам да се хвалја, но в'в вестниците е документирано, че Кројф ме искаше в Барселона. И Ицо с'што искаше да дојда в Барса, говорили сме. А Мендоса, којто тогава беше президент на Реал (Мадрид), идва два п'ти в Белград, за да ме купи. ште разкрија, че имах предварителен договор с Милан на Берлускони и Галиани. И до днес като се видим с Галиани се поздравјаваме като пријатели. Искаха да ме купјат, но не отидох там, т'ј като важеше правилото за трима чужденци. В отбора останаха тримата холандци – Ван Бастен, Гулит и Ријкард, дојдоха с'што Дејо, Папен, аз и оште един. И ставахме седмина. Казах си, че не искам да има караници. И реших да премина в другија клуб на Милано и... направих грешка.

- Тв'рди се, че и с'р Алекс Ф'ргјус'н те е бил харесал?
- П'рвите шест месеца имах проблеми в Интер, т'ј като се бјах скарал с треньора. Не попаднах определено в добра обстановка. По-старите играчи като Дзенга, Фери, Бергоми толерираха Скилачи, којто им беше с'отборник в националнија отбор. А кој с'м аз? Идвах от чужбина и исках да играја. Усетих това и се скарах с треньора. А Ф'ргјус'н като разбрал, прати факс до Интер да ме откупјат през декември 1992 г., но аз си казах, че трјабва да остана в Интер и да покажа какво мога. А на кого да покажа? Това е втората ми грешка. След това п'к започнаха и контузиите.

- Кој е нај-големијат футболист, срешту когото си играл? Диего Марадона на Световното?
- В спорта има едно правило. Зашто казват, че Пеле е нај-добријат и до днес. Та тој има три световни купи. Меси в момента е нај-добријат. Спор нјама. Но за да е по-доб'р от Марадона, трјабва да стане световен шампион. Марадона влачеше на г'рба си Аржентина и нај-вече заради неговото мајсторство тим'т спечели световната титла и игра два финала. Това са параметрите.

- А ти си играл срешту Марадона през 1990 г. на Световното?
- Да, с националнија отбор. Иначе има големи играчи, които са ми лјубими като Пикси Стојкович и Денис Бергкамп.

- За финал нека кажем нешто за сегашното положение на футбола на Балканите. Голјам упад'к има. Какво трјабва да се направи?
- Нјама достат'чно пари, играчите излизат много млади нав'н. Преди в југославија имаше закон, а мислја и в Б'лгарија, којто не ти позволјаваше да излезеш в чужбина до 28 години. Нека си представим к'де е един играч в своите нај-добри 10 години. Ако е така, п'рвенството на нашите страни нјама как да е лошо. Така беше по-рано на Балканите. Сега вече е различно. Решение за подобрјаване на положението може да се т'рси в сформиране на Балканска лига по примера на баскетбола и хандбала. Убеден с'м, че тогава качеството ште дојде. Едно е ЦСКА да играе срешту нјакој по-слаб отбор, а друго е срешту Звезда, срешту Вардар, Сараево, ПАОК.
Красимир МИНЕВ и Владимир ПАМУКОВ, TV+
 

комшијаTи

Комшија Ти
Член од
21 ноември 2013
Мислења
6.091
Поени од реакции
4.927
Искрено не знам дали бекој ќе ти прочита нешто , два реда прочитав и очи ме заболеа , немој погрешно да ме сфатиш можда усно ќе те разберам ама вака како словенски да читам
 

Harry Potter

Imperius
Член од
14 септември 2005
Мислења
2.529
Поени од реакции
1.508
ако се сконцентрираш и читаш полека, ќе подразбереш. јас прочитав 3-4 прашања шо ме интересираа.
 
Последно уредено:

Prime

Оптимус
Член од
4 јули 2010
Мислења
6.004
Поени од реакции
7.705
Meanwhile Младите ги тепале старите во пријателски натпревар. Едно е јасно Боби е клучот :D
Мрме на клоци после европското за млади и поставување на Милевски за селектор.
 

Kajgana Shop

На врв Bottom