Фино ми тргна преселбава...
Поранешниот љубоморен маж на една пријателка ја запалил новата ми зграда. Јас во тој момент носев работи во станот, го видов пожарот, испаничено истрчав кај Тарзан за да викне пожарна, али Тарзан не ѕвони на тој број, човекот рипна во зградата да го гаси пожарот. Се сеќавам само дека видов нешто чудно како гори и се изгубив скроз! Од Тарзан ни трага ни глас.
Викнав пожарна.
Едно време слушнав некој како бара помош. Една Арапка се префрлала со пет деца(меѓу кои имаше две бебиња, а најстарото беше околу пет години) преку тераса. Пискотници на сите страни. Истрчав да ѝ помогнам, ги сместив на топло, во меѓувреме дојдоа пожарникарите, ги завиткавме босите ножиња на дечињата со ќебиња и истрчав надвор да видам дали Тарзан ми е жив.
За среќа немаше многу голема материјална штета и немаше повредени.
Сега седам кај пријателката, страв ѝ е да биде сама дома...
Мислам дека доволно стрес искркав за еден живот.
Надвор слушам чудни звуци, али ми не зовемо 911.